The Novel’s Extra นิยาย บท 455
บทที่ 455 รวมพล (3)
“….”
ผมนิ่งอยู่นาน ผมไม่แน่ใจว่าจะตอบสนองต่อคำสารภาพอย่างฉับพลันของ จินเซยอน ได้ยังไงและในขณะที่ผมกำลังคิดจินเซยอนก็พูดก่อน
“ไม่นานหลังจากฉันรู้เรื่องนี้ ฉันก็ไปหาเพื่อนฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า……”
“ฮะ?”
ผมขมวดคิ้วอย่างตลกๆ จินเซียนยิ้มและส่ายหัว
“ฉันล้อเล่น. ขอโทษที.”
“เอ่อ…เธอได้ยินมาจากเพื่อนใช่ไหม”
“ใช่.”
ผมจ้องหน้าเธอ จินเซยอน ไม่ใช่ตัวละครสำคัญในเนื้อเรื่องเดิม แม้จะมีสถานะเป็นฮีโร่ระดับปรมจารย์แต่เธอก็ออกมาน้อยมากเนื่องจากผมไม่ได้เขียนอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับภูมิหลังของเธอ ผู้เขียนร่วมน่าจะเป็นคนที่เขียนเพิ่มสิ่งที่เขาต้องการเข้ามา
“เพื่อน…หรือว่า ยูจินฮยอก เหรอ?”
ยูจินฮยอกเป็นคนเดียวที่รู้อดีตของผมและบอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้
ดูเหมือนว่าผมจะเดาถูกต้องเพราะ จินเซยอน สะดุ้งเล็กน้อย
“อย่างที่ฉันคิด นายก็รู้”
“เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่นะ”
“อะแฮ่ม…เอ่อ จริงๆแล้วเขาก็ไม่ได้บอกอะไรมากมาย ฉันรู้จัก จินฮยอกตั้งแต่พวกเรายังเด็กดังนั้นฉันจึงสามารถบอกได้ด้วยสีหน้าของเขา
เขาไม่สามารถซ่อนอะไรจากฉันได้ ฮ่าฮ่าฮ่า”
จินเซยอนหัวเราะ แต่ในวินาทีต่อมาเธอดูขมขื่นและจ้องกลับมาที่ผม
“…ฉันรู้มานานแล้วว่ามีผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์นั้น ฉันตรวจสอบ
ทุกอย่าง เมื่อ 2 ปีก่อนฉันก็รู้ว่าคิมฮาจินอาจเป็นผู้รอดชีวิตคนนั้นและฉันก็อยากเจอนายมาตลอดแน่นอนฉันต้องยืนยันข้อสงสัยของฉันก่อน”
เสียงที่จริงจังของ จินเซยอน เข้ามาในหูของผม ผมยังคงนิ่งเงียบ
“ดังนั้นฉันจึงไปหาจินฮยอก เขาไม่ตอบคำถามของฉัน แต่สีหน้าของเขาตอบฉัน”
ผมไม่มีความทรงจำของชุนดง ดังนั้นผมจึงไม่รู้ว่า ชุนดง รู้อะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ อดีตที่ไม่สามารถอธิบายได้นี้พิสูจน์ได้ว่าผมไม่ได้อยู่ที่นี่
ผมเพิ่งเข้ามาแทนที่ของ ชุนดง และที่ผ่านมาของบุคคลที่รู้จักในนาม คิมฮาจิน ไม่มีอยู่ในโลกนี้
“พ่อของฉันเสียชีวิตในอุบัติการณ์ควังโอ จินยองฮวาน นั่นคือชื่อของเขา เขาควรจะเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งและกล้าหาญที่สุด เขาต้องมาตายขณะเดียวกันก็ปกป้องพลเรือนในที่หลบภัย”
จินยองฮวาน เขาไม่ใช่หนึ่งในตัวละครที่ผมเขียน แต่ผมรู้ว่าชื่อของเขาจากไดอารี่ที่ ยูยอนฮา เอามาให้ผมดู
ผมพูดห้วนๆ
“…แล้วเธอจะได้อะไรล่ะ”
จินเซยอนยิ้ม ดูเหมือนเธอจะเตรียมการมาอย่างดีสำหรับการสนทนานี้
“ไม่ว่าโลกนี้จะเป็นของปลอมหรืออะไร…พวกเราก็ไม่สามารถทิ้งมันและหนีไปได้ เช่นเดียวกับที่พ่อของฉัน ที่ไม่ได้หลบหนีอุบัติการณ์ควังโอ”
“… .”
ผมมองไปที่ฝ่ามือของผม เส้นของฝ่ามือที่ซับซ้อนเหมือนใยแมงมุม
“มีคำพูดนี้จากหนังสือที่ฉันชอบ”
ในขณะนั้นเองจินเซียนก็บอกข้อความจากหนังสือที่เธออ่านให้ฟัง
“จงเผชิญหน้ากับสิ่งที่ต้องเผชิญ”
“…?”
ดวงตาผมเบิกกว้าง ในโลกนี้ประวัติศาสตร์เกาหลีเป็นหนึ่งในวิชาที่สำคัญที่สุดในโรงเรียน หนังสือ ‘นัมฮันซันซ็อง’ เป็นหนังสือขายดีที่สุดในโลก
“ฉันคิดว่าฉันเคยอ่านหนังสือเล่มนั้นมาก่อน”
ความทรงจำเดียวที่ผมแบ่งปันกับผู้คนในโลกนี้ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ
‘โลก’ ที่ผมแต่งในเนื้อเรื่องของผม ผมยิ้มอย่างขมขื่น
“สู้กันเถอะ อย่าหนีเลยนะ”
จินเซยอนพูดเบาๆพร้อมรอยยิ้มอันอบอุ่น
*************************************************************************
วันรุ่งขึ้น ไอลีน เดินเข้ามาหาผมขณะยืดกล้ามเนื้อ
“อากาศดีจังเลยยย”
ไอลีนเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยสายตาที่ง่วงนอน เธอดูค่อนข้างเหนื่อย คงเป็นเพราะเธอใช้พลังเวทมนต์ออกไปขณะที่ซักถามเรแลน เมื่อคืนนี้
ผมยิ้มและพูดออกมา
“มันเป็นผลมาจากการที่ เรแลน นำเศษคริสตัลมา มันช่วยปรับปรุงสภาพอากาศภายในรัศมี 6 กม. รอบๆ”
เรแลน เอาเศษคริสตัลมา 2 อันเศษคริสตัลจะมีผลกระทบที่แตกต่างกัน
อันแรกปรับปรุงสภาพอากาศภายในรัศมี 6 กม. และครั้งที่ 2 เพิ่มพลังของอาวุธ
“…ฉันเข้าใจ….ฉันเองก็ได้ยืดเส้นยืดสายด้วย”
1 2 1 2 1 2 1 2 … ไอลีนยืดตัวออกประมาณ 15 วินาทีก่อนจะหยุด จากนั้นเธอก็แอบมองผมก่อนที่จะร้อง อ๊ะ
“อ๊ะ…ฉันเวียนหัวจังเลยยย…”
เธอพูดติดอ่างและล้มลงบนพื้น
ผมจ้องมองเธออย่างว่างเปล่า เธอพูดพร้อมลมหายใจเบาๆ
“ฉันเจ็บเหลือเกิน.”
“….”
เธอต้องการช็อคโกแลต ผมหัวเราะและขว้างออกไปเธอรีบกระโจนขึ้นมาอย่างกระฉับกระเฉง
“ว่าแต่ เธอแน่ใจแล้วเหรอ?”
“หืม? นายหมายถึงอะไร งับ งับ”
ไอลีน ถามในขณะที่แทะช็อคโกแลต
“ฉันได้ยินเธอตัดสินใจที่จะต่อสู้ด้วย”
“…นายคิดว่าฉันเป็นใคร”
อึก. ไอลีน กลืนช็อคโกแลตและจ้องมาที่ผมพร้อมกับหน้ามุ่ย
“ตาแก่ แชจูชึล ฆ่ามารได้ด้วยตัวเองแล้วทำไมฉันถึงจะทำไม่ได้”
“ฉันเดาว่าเธอพูดถูก”
ผมหัวเราะแล้วพยักหน้า ทันใดนั้นไอลีนก็ทำหน้าแปลก ๆ
“แล้วความสัมพันธ์ของนายกับจินซาฮยอค คืออะไร? ฉันได้ยินมาว่าพวกนายกำลังพูดถึงกษัตริย์ปลอมๆ กับกษัตริย์ของจริง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra