The Novel’s Extra นิยาย บท 515
บทที่ 515 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (5)
“…พวกเราจะแยกส่วนมันได้ยังไง” จินซาฮยอค ถามในขณะที่ผมจัดการศพของบาซิลิสก์ เมื่อมองกลับไปผมเห็นเธอกระตือรือร้นและจ้องมองที่รางวัลของดันเจี้ยน
“ฉันเองก็ไม่รู้”
การฆ่า บาซิลิสก์ ให้รางวัลเราด้วยสองรายการ
===
[กล่องดันเจี้ยนระดับ ลึกลับ]
– มีไอเท็มอะไรที่อยู่ภายใน?
===
===
[เสื้อคลุมของจักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่ 3] [ระดับ ลึกลับ]
[ไอเท็ม ระดับตำนาน]
– เสื้อคลุมที่สวมใส่โดยผู้พิชิตแห่งมาซีโดเนีย ผู้สวมใส่ของมันมีความสามารถพิเศษที่ไร้รูปแบบ
「ค่าสถานะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง 2 แต้ม-เสน่ห์(สูงสุด 9 คะแนน) 」
「ละเว้นความเสียหายทางกายภาพ 50% 」
「ผู้พิชิต-เพิ่มอัตราการเติบโตของ ‘พลังเวทมนต์’ และ ‘พรสวรรค์’ 」
===
หนึ่งคือกล่องสุ่มที่ยังไม่เปิดและอีกหนึ่งคือไอเท็มระดับเทพ จินซาฮยอค จ้องมองมันด้วยความหวาดกลัว ในโลกนี้ ‘ไอเท็มของนายพลโบราณที่มีชื่อเสียง’ นั้นทรงเกียรติและมีพลังมหาศาลมากกว่า ‘อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าที่ไม่รู้จัก’ นี่เป็นเหตุผลที่หอกผู้พิชิตของ เซี่ยงอวี่ และ
ง้าวกรีดฟ้าถือเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดทั้ง 2 ชิ้น
เรื่องนี้เสื้อคลุมของผู้พิชิตอเล็กซานเดอร์มหาราชเป็นไอเท็มที่เหลือเชื่อ แม้ว่าอิทธิพลของตะวันออกจะแข็งแกร่งในโลกนี้เพราะเกาหลี แต่
ผู้พิชิตแห่งมาซีโดเนียในโบราณไม่ถูกลืมได้ง่ายๆนัก
“ถ้างั้น…เสื้อคลุมนี้เป็นของฉัน….”
จินซาฮยอค หยิบเสื้อคลุมของเสื้อคลุมอย่างระมัดระวัง ผมจ้องมองเธออย่างแน่วแน่
“..อะไร-ทำไมละ? ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ”
เธอสะดุ้งด้วยความรู้สึกผิด
“คุณรู้ไหมว่า จักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่ 3 คือใคร?”
“อะไรน่ะ? อย่าประมาทฉันนะแน่นอนฉันรู้ จักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่ 3 เป็นหนึ่งในไม่กี่คนในโลกนี้ที่ฉันเองก็ต้องเคารพ”
จินซาฮยอค ยกย่องอเล็กซานเดอร์จนน่าประหลาดใจ เขาเป็นราชาที่มีเสน่ห์และความทะเยอทะยานสูงมีอุปนิสัยที่ยิ่งใหญ่ จินซาฮยอค เองก็มีแนวโน้มที่จะเห็นเขาในฐานะรุ่นพี่ที่เดินไปตามเส้นทางที่เธอต้องการ
“ฉันเข้าใจแล้วๆ กษัตริย์ของฉันเคารพกษัตริย์องค์อื่นในฐานะคนรับใช้ฉันรู้สึกประทับใจจริงๆ”
ผมพูดประชดประชันเหมือนคนรับใช้ ปฏิกิริยาของจินซาฮยอค ดูตลกๆเธอจ้องมาที่ผมด้วยดวงตาเบิกกว้างเหมือนกระต่ายก่อนจะก้าวถอยหลังไป 2-3 ก้าวแล้วก็บ่นออกมา “นะ…นายทำให้ฉันสับสน”
ผมยักไหล่แล้วมองกลับไปที่ศพบาซิลิสก์เพื่อชำแหละซากให้เรียบร้อย ผมเอาร่างมันไว้ในกระเป๋ามิติของผมและวางผิวอยู่เหนือชุดดอกบัวดำของผมด้วย [การสังเคราะห์]
[‘บาซิลิสก์’ ถูกสังเคราะห์ด้วย ‘ชุดดอกบัวดำ’]
[‘ชุดดอกบัวดำ’ ได้รับผลดังต่อไปนี้ – ลดความเสียหายทางกายภาพ 30%, ลดความเสียหายทางเวท 40%]
“เราจะทำอะไรต่อไปดี”
เมื่อได้ยินคำถามของจินซาฮยอค ผมก็มองกลับไปที่เธอ
“นายหมายถึงอะไร อ้อ ออร์เดน สินะ…”
จินซาฮยอค สวมเสื้อคลุมของอเล็กซานเดอร์ เธอสัมผัสมันพร้อมแววตาที่ส่องประกายทำให้เธอดูเหมือนเด็กที่ได้รับของขวัญในวันคริสต์มาส
…มันทำให้ผมรู้สึกโกรธๆด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ฉันแค่ให้เธอยืม มันไม่ใช่ของเธอจริงๆซะหน่อย”
“อะไรนะ? นายหมายความว่ายังไง”
จินซาฮยอค ประท้วงทันที เธอกำเสื้อคลุมแน่นและจ้องมองผมอย่างดุดัน
“ก็ทำไมมันถึงเป็นของเธอล่ะ? ฉันทำงานหนักอย่างน้อย 80% ในการพิชิตดันเจี้ยนนี้”
“โกหก หากฉันไม่ได้อยู่ที่นี่กับนาย…นายจะพิชิตมันได้ยังไง”
“อ้อๆ..? ‘กับฉัน’ เธอพูดออกมาเองน่า~ ฉันไม่คาดคิดว่ากษัตริย์ของฉันจะพูดอะไรแบบนี้…อย่างไรก็ตามระบบคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกนะ”
ผมยิ้มให้ จินซาฮยอค และมองระบบ [แต้มสรุปพิชิตดันเจี้ยน] ตามระบบผมทำดาเมจ 83% ในขณะที่จินซาฮยอค ทำได้เพียง 17% รางวัลดันเจี้ยนถูกตัดสินจากการทอยลูกเต๋ามันเป็นสัดส่วนกับการมีส่วนร่วม
“แต่ฉันทำสิ่งที่นายพูดโดยไม่บ่นอะไรเลยนะ ดังนั้นนายควรให้เจ้านี้กับฉัน….”
“ขอร้องละ”
ผมเรียกใช้การทอยลูกเต๋าโดยไม่ฟัง จินซาฮยอค ลูกเต๋า 6 แต้มปรากฏขึ้นมาทันที หากผลรวมของลูกเต๋า 2 ลูกอยู่ระหว่าง 4 และ 12 รางวัลจะเป็นของฉัน ถ้าเป็นออกเป็น 2-3 พวกมันก็จะเป็นจินซาฮยอค ลูกเต๋ากลิ้งไปตามแต่ละไอเท็ม
วิ้งงงง
ไม่น่าประหลาดใจที่ทั้ง 2 จะออกมาเป็น 11 และ 12
[กล่องลึกลับ] และ [เสื้อคลุมอเล็กซานเดอร์ที่ 3] ตกอยู่ในมือของฉัน
“อ่า … .”
ใบหน้าที่ดูเศร้าหมองโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของจินซาฮยอค ดูเหมือนจะเป็นการผสมผสานระหว่างความรู้สึกที่เหมือนถูกโกงกับความเศร้า
“ที่นี่ เธอก็ใส่มันได้แล้ว ฉันปล่อยให้เธอยืมมันชั่วคราว แต่ฉันอาจจะให้มันก็ได้ถ้าเธอเชื่อฟังฉันเป็นอย่างดี”
ผมปลอบใจเธอแล้วเอา ‘เขี้ยวบาซิลิสก์’ ออกมาบดเป็นผง ผมวางแผนที่จะใช้ผงนี้สำหรับเสื้อคลุมของเมเดียเนื่องจากมันใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ แล้ว อีกไม่นาน เมเดีย ก็คงจะลงมาได้ในไม่ช้า
“…อย่าลืมที่นายพูดออกมาละ” จินซาฮยอคพึมพำอย่างไม่เต็มใจ
“ฉันจะไม่ลืมหรอกน่า”
เมื่อนั้นพวกเราก็ออกจากดันเจี้ยน จุดหมายต่อไปของพวกเราคือวังของ ออร์เดน ที่ซึ่งพวกเราคาดว่าจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือด
ถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องยุติบทที่ 3 ของเนื้อเรื่อง
ยูชีฮยอก ลูบคางและมองไปข้างหน้าด้วยความคาดหวัง เขารู้สึกได้ว่ามีแหล่งพลังงานอันทรงพลังเข้ามาใกล้เขามากกว่า 1 จุด
…3 วินาทีต่อมา
เพี้ยววววววว!
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ 3 ตัวปรากฏตัวพร้อมกับลมอย่างแรง
“เคี้ยกๆๆๆๆ! เคี้ยกๆๆๆๆ! พวกเจ้าทั้ง 2 คน ช่างกล้าหารจริงๆ!”
“…เงียบซะ, คอซัส พวกเขาแข็งแกร่ง…อย่าประมาทพวกเขา”
“มนุษย์ก็เป็นมนุษย์ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม พวกมันไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราได้”
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ทั้ง 3 นั้นคล้ายกับมนุษย์ หนึ่งเป็นผู้ชายที่มีเปลือกเหมือนด้วงแรดที่ด้านหลังของเขา หนึ่งเป็นสุนัขจิ้งจอกเก้าหางและคนสุดท้ายเป็นยักษ์ที่มีลักษณะเหมือนยักษ์และโทรลล์
“มาดูกัน….”
ยูชีฮยอก จำข้อมูลที่เขาได้รับจาก อีกงมยอง ได้สายลับของสมาคมฮีโร่ ทำงานอย่างหนักเพื่อรับข้อมูลนี้
[คอซัส]
– มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์
– ระดับภัยคุกคาม: [ระดับ ปรมจารย์]
– ความทนทานของแผ่นหลังนั้นประเมินไม่ได้
…
[จิ้งจอกเก้าหาง]
– มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์จิ้งจอกเก้าหาง
– ระดับภัยคุกคาม: [ระดับ ปรมจารย์]
– ผู้ที่สามารถใช้เวทมนตร์มายาและเวทมนต์ทำลายได้
…
[ออร์ค]
– ความน่าพิศวงที่สร้างขึ้นโดยหลอมรวมอสูร
– ระดับภัยคุกคาม: [ระดับ ปรมจารย์]
– พลังธรรมชาติ
“ระดับ ปรมจารย์ ทั้งหมดเลยงั้นเหรอ”
ยูชีฮยอก ยิ้มอย่างมีความสุข เขาสนุกเมื่อต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเสมอ
ในทางกลับกัน ยูจินวอง สับสนไม่ใช่เพราะความกลัว ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใครเขาก็ ‘โกรธ’ อยู่เสมอ …
———————2—————-
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra