The Novel’s Extra นิยาย บท 530
บทที่ 530 หลังสงคราม (6)
เคี๊ยก!
กระสุนเจาะทะลุหมูป่าไป 4 นัด
“… ?”
กระสุนเคลื่อนไหวเร็วเกินไปสำหรับการมองเห็นปกติของมนุษย์ทำให้ดูเหมือนว่าหมูป่าล้มลงไปในทันทีขณะที่ทหารกำลังผงะด้วยปรากฏการณ์ที่ฉับพลันรถเคลื่อนบนหิมะสีทองก็ปรากฏขึ้นในอากาศมันคือรถเคลื่อนบนหิมะที่ผมมอบให้ ยูยอนฮา
“นายรอนานหรือเปล่า”
ยูยอนฮาขับรถมาพร้อมรอยยิ้ม
“ฉันเพิ่งมาถึง.”
พวกเราจับมือกันท่ามกลางสายตาของทหารนับไม่ถ้วน ในไม่ช้าหัวหน้าก็จำใบหน้าของ ยูยอนฮา ได้
“นั้นมัน หัวหน้า ยูยอนฮา ฉันได้ยินมาว่าเธอกำลังมาที่นี่ แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะมาจากท้องฟ้า!”
“เฝ้าที่นี่ให้ดีละ อย่าขี้เกียจเด็ดขาดนะ”
“…ครับ! เข้าใจแล้วครับ!”
หัวหน้าใบ้แดกอย่างรวดเร็ว ยูยอนฮา และผมดูดินแดนปีศาจพื้นดินกลายเป็นสีแดงดำและเปลวไฟแห่งลางร้ายก็ยังไม่ยอมดับดูเหมือนว่าศัตรูที่ทรงพลังกำลังจะลุกขึ้นมาจากพื้นดิน
“ทำไมเธอถึงอยากเจอฉันที่นี่”
“ฉันคิดว่าบางสิ่งจะเกิดขึ้นที่นี่ในวันนี้ ฉันอยากดูว่ามันคืออะไรและจะวางแผนยังไง”
ผมมองดูข้อความจากไประบบ
[การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจของจังหวัดฮัมพย็องเหนือกำลังดำเนินการการเปลี่ยนแปลงพิเศษจะเกิดขึ้นในอีก 20 นาที]
มันเป็น ‘การเปลี่ยนแปลงพิเศษ’ ครั้งแรกในโลก ผมคิดว่าผมเองก็ควรจะอยู่ที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยาน
“อ่า แต่ฉันไม่มีเวลามากนัก…จริงสิ”
ยูยอนฮา มอบโลหะยาวๆให้ผม
“ก็อาวุธของช่างผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นไง”
“อ๋อ.”
“แต่มันไม่ได้พิเศษอะไรแบบในภาพที่ แชนายอน โพสต์หรอกนะ”
“ฉันใช้พลังเวทมนต์เพื่อดูว่ามันจะทำอะไรได้บ้างแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมันเป็นขยะไม่สามารถใช่กับพลังเวทมนต์ได้ มันไม่คุ้มกับ 3 พันล้านที่พวกเราจ่ายไปเลย”
ยูยอนฮา ยักไหล่
“อืม … .”
ผมใช้พลังเวทย์ของรอยสักในดวงตาของผมและเริ่มประเมินด้วยการสังเกตและการอ่าน มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างการเห็นไอเท็มจากภาพถ่ายและเห็นในชีวิตจริง การสังเกตและการอ่านประเมินไอเท็ม อย่างรวดเร็ว ผมมองไปที่หน้าต่างที่โผล่ขึ้นมาต่อหน้าผม
“หากนายสนใจนายก็เอาไปได้เลย” ยูยอนฮา พูดขึ้นมา
ผมสะดุ้ง นี่ต้องเป็นเพราะโชคชะตาของผมแน่ๆ
“เธอจะให้ไอ้นี่กับฉันจริงๆเหรอ?”
“ใช่ ฉันไม่เห็นว่าทำไมมันจะไม่ได้”
“…ถ้าเธอพูดอย่างนั้นฉันก็ยินดีที่จะรับมันเอาไว้”
ผมเก็บดาบไว้บนหลังอย่างไม่ลังเล
“เธอรู้ไหมว่ามันคืออะไร”
“ฉันบอกนายแล้วว่าเราประเมินมันไม่ได้ ทำไมละ? นายรู้เหรอว่ามันคืออะไร”
ผมพูดความจริงกับ ยูยอนฮา เป็นครั้งแรก
“ใช่ ฉันรู้.”
“นายรู้? งั้นก็เอาไปเถอะ ฉันไม่ได้ว่าอะไร…”
ยูยอนฮา ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่และเธอยื่นซองเอกสารให้ผมแทน
“นี่คือสิ่งที่พวกเราค้นพบเกี่ยวกับยียอนจุน”
“…อ๊ะ ขอบคุณ”
ผมเก็บซองจดหมาย
“นายได้ยินข่าวไหม?” ยูยอนฮากล่าวต่อ “เกิดการจลาจลขึ้นใน
เพนเดอร์โมเนียม”
“การจลาจล? เกิดอะไรขึ้น?”
“มันเป็นเพราะเมืองปีศาจที่ปรากฎใน เพนเดอร์โมเนียม ปีศาจและมาร…บางสิ่งบางอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา ฉันได้ยินว่ามันเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่”
ยูยอนฮา หยิบซองจดหมายออกมาอีกอันผมขมวดคิ้วทันที
“ทำไมมันเยอะจัง”
“อันนี้เป็นภารกิจ”
“ภารกิจ?”
ผมเปิดซองจดหมายและหยิบเอกสารข้างในออกมา คำ 2-3 คำแรกที่ผมเห็นคือ [สัญญาบอดี้การ์ด]
ยูยอนฮา ยิ้มอย่างสดใส “ฉันจะไปที่ เพนเดอร์โมเนียม ดังนั้นฉันละสงสัยจริงๆว่านายจะมาเป็นบอดี้การ์ดของฉันได้ไหม”
“… .”
ผมมองไปที่ ยูยอนฮา ก่อนที่จะนำเอกสารออกมาเนื่องจากผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอนาคตมันอาจจะเป็นการดีที่สุดที่จะเข้าร่วมในสิ่งที่ดูเหมือนว่าเป็นประเด็นสำคัญ
“ฉันจะคิดถึงเรื่องนี้”
“คิดในแง่บวกด้วยละ หากพวกเราสามารถขุดแร่ที่อยู่ที่นั่นได้มันจะช่วยพวกเราจัดการกับภัยพิบัติในอนาคต”
“แร่?”
“ใช่ แต่ชู่ๆๆ” ยูยอนฮาทันใดนั้นก็เอานิ้ววางบนริมฝีปากของเธอ
“ดูเหมือนนายจะไม่รู้ แต่ฉันไม่สามารถบอกอะไรนายได้จนกว่านายจะยอมรับคำขอ”
“…อะไรนะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra