The Novel’s Extra นิยาย บท 534
บทที่ 534 พื้นที่ไร้กฎหมาย (4)
“… .!”
ทันใดนั้นเองพลังแห่งเวทมนต์อันดุเดือดก็ระเบิดออกมา พลังเวทมนต์สร้างแรงกดดันอย่างหนักให้กับร่างกายของพวกเรา ผมกลั้นตัวเองจากการอาเจียนและเดินต่อไป
“ถึงแล้ว” วิซิอัส พูด
พวกเรามองไปข้างหน้าด้วยความงุนงง วิ้งงง…แร่ทรงกลมลึกลับกำลังเต้นรัวด้วยพลังเวทมนต์สีเขียวเข้ม
===
[Dimensional Entropy] [ความทนทาน 10/10]
– หินวิเศษยอดเยี่ยมควบแน่นด้วยพลังแห่งมิติต่าง ๆ
– จะปล่อยพลังเวทมนต์ออกมาจนกว่าความทนทานจะหมด
===
“เอาไป. หากพวกคุณสามารถทำได้”
คราวนี้ผมก้าวขึ้นไปด้วยเอเธอร์ผมคว้า Dimensions Entropy แร่ที่ขนาดเท่าลูกเบสบอล แต่มีน้ำหนักมากกว่า 1 ตัน อากาศธาตุถูกเผาจากพลังเวทมนต์ของแร่
“…เฮ้อออ”
ผมใส่ Dimensions Entropy ไปในกล่องและปิดผนึกไว้ข้างใน
แสงสีเขียวเข้มที่ปล่องเหมืองลดลงทันทีและความรู้สึกไม่สบายใจในท้องของผมก็หายไป
“โอ้? อย่างที่คิด Essence of the Strait มีอุปกรณ์ที่น่าสนใจมาก
มันเบาลงด้วยหรือเปล่า”
“มันเป็นเวทมนต์ลดน้ำหนักน่ะ”
ผมหยิบกระเป๋าขึ้นมา ยูยอนฮาหันกลับมาโดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่าเธอจะรีบออกไปเพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ต้องการอยู่ในปล่องเหมือง
ผม จินเซชาน รีบตามเธอไปและ จินเซยอน ก็ส่งมอบไอเท็มทั้ง 6 ให้กับอีกฝ่าย
“เอาไปเลยจ้ะ”
“โอ้โฮ เฮ้ย ลิซ! ประเมินพวกมัน”
“ไปกันเถอะ ฮาจิน ฉันจะทำการค้าเสร็จแล้ว”
ผมพาจินเซยอนกลับตามคำพูดของเธอมีรถสองคันที่เหมือนกันรออยู่ด้านนอก พวกมันทำด้วยแร่วิเศษโลหะที่รู้จักกันดีที่สุดในโลกสมัยใหม่ หน้าต่างเป็นสีดำสนิท มันง่ายมากที่จะเห็นว่ารถซีดาน 2 คันนั้นมีความทนทานเท่ารถถังสงคราม
ต๊อก ต๊อก—
เสียงเคาะดังขึ้นจากรถที่จอดอยู่ด้านหน้า
ผมเปิดที่นั่งผู้โดยสารพร้อมวางเคสไทลูมิเนียมในมือ
“หืม?”
เบาะหลังเป็นของ ยูยอนฮา แต่ผู้ชายที่ผมไม่รู้จักนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ
เมื่อเห็นว่าผมกำลังยืนอย่างงุนงง ยูยอนฮา ก็อธิบาย
“…นายเห็นเขาในวิดีโอแล้วใช่ไหม? นี่คือตัวแทน ลิโครส ฉันมีคนขับแยกต่างหากเพื่อให้นายสามารถจดจ่อกับการปกป้องไอเท็มได้ไงละ”
ลิโครส มองมาที่ผมแล้วพยักหน้า
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ.”
“อ๋อ ใช่ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ผมทักทายเขาแล้วก็นั่งลงข้างๆเขา
ยูยอนฮา พูด “พวกเราจะกลับไปทันทีเมื่อ คุณ จินเซยอน กลับมาอีก”
จินเซชาน และ จินเซยอน จะนั่งรถคันอื่นซึ่งได้เตรียมไว้ในกรณีที่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่ช้า จินเซยอน ก็ออกมาจากเหมืองและนั่งบนที่นั่งคนขับของรถคันอื่น เมื่อจินเซชานนั่งอยู่ที่เบาะหลังจินเซยอนก็เริ่มสตาร์ทเครื่องยนต์
“ไปกันเถอะ.”
ลิโครส พยักหน้าและเหยียบคันเร่ง
บรื่นนนนน
– เสียงเครื่องยนต์แก๊สค่อนข้างทำให้ผมคิดถึงเพราะผมมักนั่งเมื่อก่อน
แต่ในเวลานั้น ยูยอนฮา เริ่มแสดงท่าทางแปลกๆที่เบาะหลัง เธอครางแล้วกัดเล็บ
“เธอสบายดีไหม?”
เมื่อผมถามเธอเธอก็กำลังนวดหน้าอกด้วยมือทั้งสอง
“อา…ฉันสบายดี ฉันแค่เกลียดที่แคบๆ”
“อ้อ…เธอง่วงนอนหรือเปล่า”
“…ไม่ มันค่อนข้างรุนแรง”
“…ฉันเข้าใจ”
ในฐานะคนที่แต่งพื้นหลังให้ ยูยอนฮา ผมรู้ได้อย่างชัดเจน ไม่ใช่เพียงกลัวที่แคบ ขี้กังวล ย่ำคิดย่ำทำ…ยูยอนฮา ถูกผมแต่งให้มีชีวิตอยู่กับความเจ็บป่วยทางจิตนับไม่ถ้วน ความเจ็บป่วยทางจิตเหล่านี้จะแย่ลงเรื่อยๆเนื่องจากเธอจะถูกคุกคามจากการลอบสังหารอย่างต่อเนื่องเนื่องจากตำแหน่งของเธอ
“นอนหลับลงเถอะ ฉันจะดูแลเธอเอง”
“…อา……โอเค”
ยูยอนฮา หัวเราะแล้วพยักหน้า
รถซีดานออกจากใจกลางของพื้นที่ไร้กฏหมายและไปถึงรอบนอก
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยประสาทสัมผัสของผมที่เพิ่มขึ้น ผมไม่รู้สึกถึงการคุกคามใด ๆ
“พวกเรากำลังจะออกจากพื้นที่ไร้กฎหมาย” ผมพูดออกมา
“เข้าใจแล้ว” ยูยอนฮา ดูเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นเธอตอบด้วยรอยยิ้ม
“โอ้ จริงสิสมาคมถอดรหัสภาษารูนนิกรอบๆประตูอสูรอสูรไอ้แล้ว
พวกเขาคงจะเริ่มรวบรวมฮีโร่อย่างเป็นทางการในอีกไม่กี่วัน”
“รวบรวมฮีโร่?”
“ต้องมี 200 คนเพื่อเข้าประตูปีศาจ นายจะเข้าร่วมด้วยใช่ไหม?”
“ทำไมฉันจะต้องทำแบบนั้น ฉันแค่แอบเข้าไปก็ได้”
“…ชิ ฉันจะไม่ช่วยนายถ้านายถูกจับ”
ผมยักไหล่ ยูยอนฮา เอนหลัง เธอดูสบายๆผมเลยไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเธอมากเกินไป
ผมมองไปข้างหน้า…ด้านหน้ามีบางสิ่งแหลมคมกำลังพุ่งเข้ามา
“… ?”
ก่อนที่ผมจะรับรู้มันก็บุกทะลุหน้าต่าง Bullet time ไม่เปิดใช้งาน
มีบางอย่างทะลุผ่านหน้าต่างและศีรษะของผู้ขับขี่ก็ระเบิดในทันที
“…ไม่จริงใช่มั้ย?”
เสียงมึนงงดังขึ้นผมหันไปด้านข้างหัวของลิโครสหายไปและถูกแทนที่ด้วยลูกศร
ผมหันหลังกลับ เลือดและของเหลวในสมองของ ลิโครส ปกคลุมร่างของ ยูยอนฮา
“อะไร….”
ยูยอนฮา พึมพำอย่างว่างเปล่าและในเวลาต่อมาลูกศรอีกลูกดอกก็พุ่งเข้ามาผมปล่อยให้เอเธอร์สร้างโล่ ลูกธนูพุ่งเข้าหาโล่เบี่ยงออกไปเล็กน้อยแล้วเจาะไหล่ของ ยูยอนฮา แทนที่จะเป็นหัว
“กรี้ดดดด!”
ยูยอนฮา กรีดร้องและผมก็ตะโกนดังขึ้นมาทันที
“ใจเย็นก่อน!”
แต่ยูยอนฮาไม่ฟังเธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะทำเช่นนั้น เธอตกอยู่ในความหวาดกลัว นี่อาจเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นการตายที่เต็มไปด้วยเลือด
ผมไม่สามารถใช้ ‘ย้อนเวลา’ ได้เพราะมันมีคูลดาวน์ ผมเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับรถซีดานอย่างรวดเร็วด้วย เอเธอร์ และรอยสัก
บรื่นนนนนนน-
เอเธอร์ห่อหุ้มรถยนต์ ลูกธนูเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำลายรถซีดานได้อีกต่อไป แต่ผมไม่สามารถทำอะไรกับหน้าต่างที่แตกเป็นเสี่ยงๆไปแล้วได้
ผมตะโกนเสียงดัง “ใจเย็น! ใจเย็นก่อน ยอนฮา—!”
“อ้า อาห่าา…”
แต่ ยูยอนฮา มีปัญหาแม้กระทั่งการหายใจก็ไม่เป็นไปตามปกติ เธอจับแขนของเธอและส่งเสียงครวญคราง
ลูกธนูเวทมนต์ลอยมาอีก 1 ดอกอย่างที่คาดไว้มันไม่เพียงพอที่จะทำลายรถซึ่งเสริมด้วย เอเธอร์ และรอยสัก
เมื่อใช้เวลานี้ผมย้ายไปที่เบาะหลังกับ ยูยอนฮา เห็นได้ชัดว่าการโจมตีทำให้เธอเสียขวัญ ผมกดหัวเธอลงก่อน
“ใจเย็น ๆ. ใจเย็น ๆ.”
ผมจับหัวเธอและใช้พลังเวทมนต์ของรอยสัก “ฉันเอง มองฉันสิ!”
เมื่อได้ยินผมแล้วยูยอนฮาก็เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ เธอจ้องมองมาที่ผมด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความกลัว น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ
“แค่กๆ!”
ทันใดนั้น ยูยอนฮา ก็คายกะโหลกของ ลิโครส ชิ้นหนึ่งออกมาจากปากของเธอ ยูยอนฮา เห็นเช่นกันเธอก็ตกใจมากทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สั่นคลอนและร่างกายของเธอก็สั่นไปมา
“เฮ้ รีบออกมา!”
“นะ-นี้ …”
“แค่ลูกศร พวกเราก็แค่ต้องไม่ให้อยู่ในระยะยิงของนักยิงปืน ลูกศรสามารถเข้ามาทางหน้าต่างที่แตกแต่มันไม่สามารถทำอะไรกับรถได้”
“… .”
“เข้าใจแล้ว?”
ยูยอนฮา พยักหน้าของเธอ
“… ชิ พูดถึงเรื่องนี้”
ผมพึมพำกับตัวเองและส่ง เครื่องส่งสัญญาญยออกมาติดต่อจินเซยอน นี่คือสิ่งที่ผู้คนรู้สึกเมื่อพวกเขาเผชิญกับ ดอกบัวดำ งั้นเหรอ?
“จินเซยอน, เธออยู่ที่ไหน!”
เธอตอบอย่างรวดเร็ว
– ฮาจิน! พวกเรา …
ซ่าาาาาาาา
อย่างไรก็ตามข้อความของเธอถูกตัดกลางคัน ดูเหมือนว่าพวกเธอจะถูกโจมตีเช่นกัน ผมเรียกสปาร์ตันมาแล้วนำ Desert Eagle ออกมาไม่มีอะไรที่ผมสามารถทำได้ภายในรถต้องลงไปสู้ แต่เมื่อผมกำลังจะออกจากรถ …
“ระ-รอเดียว!”
ยูยอนฮา จับมือของผมอย่างแรง
“นะ-นายกำลังจะไปไหน?”
“ …เธอรอที่นี่ มันจะปลอดภัยกว่า”
“ไม่ ไม่! ฉันไม่ต้องการแบบนั้น!”
ผมสะบัดมือของ ยูยอนฮา และเปิดประตู ยูยอนฮา เอื้อมมือออกมาและตะโกนอย่างหมดท่าว่า “อย่าไป! อย่าไป -!”
แต่ผมจากไปและผมก็ถูกต้อนรับด้วยลูกธนูทันที Bullet time ไม่ได้เปิดใช้งานเช่นเดิม หน้าต่างระบบโผล่ขึ้นมาเพื่อเตือนผมทันที
[คำเตือน! คุณกำลังเผชิญนักแม่นปืนที่มีระดับพรสวรรค์ใกล้เคียงกัน พรสวรรค์ย่อยของนักแม่นปืนจะถูกปิดผนึกชั่วคราว]
“ ระดับเดียวกัน ตูดแกสิ….”
ผมกัดฟันแล้วหยิบ Desert Eagle ออกมา หากพรสวรรค์ใกล้เคียงกันผมต้องสร้างความแข็งแกร่งที่ต่างกันด้วยรอยสัก
“… อ่า.”
เมื่อนั้นผมก็ตระหนักถึงบางสิ่งที่สำคัญ ในการแปลง Desert Eagle เป็นปืนไรเฟิลซุ่มยิงผมต้องการ ‘เอเธอร์’
แต่ในปัจจุบันเอเธอร์หลอมรวมเข้ากับรถยนต์เพื่อปกป้องยูยอนฮา
ด้วยเหตุนี้ผมจึงได้แค่ใช้ … ‘ธนู’ และ ‘ลูกศร’ ของผมเท่านั้น!!!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra