The Novel’s Extra นิยาย บท 534
บทที่ 534 พื้นที่ไร้กฎหมาย (4)
“… .!”
ทันใดนั้นเองพลังแห่งเวทมนต์อันดุเดือดก็ระเบิดออกมา พลังเวทมนต์สร้างแรงกดดันอย่างหนักให้กับร่างกายของพวกเรา ผมกลั้นตัวเองจากการอาเจียนและเดินต่อไป
“ถึงแล้ว” วิซิอัส พูด
พวกเรามองไปข้างหน้าด้วยความงุนงง วิ้งงง…แร่ทรงกลมลึกลับกำลังเต้นรัวด้วยพลังเวทมนต์สีเขียวเข้ม
===
[Dimensional Entropy] [ความทนทาน 10/10]
– หินวิเศษยอดเยี่ยมควบแน่นด้วยพลังแห่งมิติต่าง ๆ
– จะปล่อยพลังเวทมนต์ออกมาจนกว่าความทนทานจะหมด
===
“เอาไป. หากพวกคุณสามารถทำได้”
คราวนี้ผมก้าวขึ้นไปด้วยเอเธอร์ผมคว้า Dimensions Entropy แร่ที่ขนาดเท่าลูกเบสบอล แต่มีน้ำหนักมากกว่า 1 ตัน อากาศธาตุถูกเผาจากพลังเวทมนต์ของแร่
“…เฮ้อออ”
ผมใส่ Dimensions Entropy ไปในกล่องและปิดผนึกไว้ข้างใน
แสงสีเขียวเข้มที่ปล่องเหมืองลดลงทันทีและความรู้สึกไม่สบายใจในท้องของผมก็หายไป
“โอ้? อย่างที่คิด Essence of the Strait มีอุปกรณ์ที่น่าสนใจมาก
มันเบาลงด้วยหรือเปล่า”
“มันเป็นเวทมนต์ลดน้ำหนักน่ะ”
ผมหยิบกระเป๋าขึ้นมา ยูยอนฮาหันกลับมาโดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่าเธอจะรีบออกไปเพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ต้องการอยู่ในปล่องเหมือง
ผม จินเซชาน รีบตามเธอไปและ จินเซยอน ก็ส่งมอบไอเท็มทั้ง 6 ให้กับอีกฝ่าย
“เอาไปเลยจ้ะ”
“โอ้โฮ เฮ้ย ลิซ! ประเมินพวกมัน”
“ไปกันเถอะ ฮาจิน ฉันจะทำการค้าเสร็จแล้ว”
ผมพาจินเซยอนกลับตามคำพูดของเธอมีรถสองคันที่เหมือนกันรออยู่ด้านนอก พวกมันทำด้วยแร่วิเศษโลหะที่รู้จักกันดีที่สุดในโลกสมัยใหม่ หน้าต่างเป็นสีดำสนิท มันง่ายมากที่จะเห็นว่ารถซีดาน 2 คันนั้นมีความทนทานเท่ารถถังสงคราม
ต๊อก ต๊อก—
เสียงเคาะดังขึ้นจากรถที่จอดอยู่ด้านหน้า
ผมเปิดที่นั่งผู้โดยสารพร้อมวางเคสไทลูมิเนียมในมือ
“หืม?”
เบาะหลังเป็นของ ยูยอนฮา แต่ผู้ชายที่ผมไม่รู้จักนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ
เมื่อเห็นว่าผมกำลังยืนอย่างงุนงง ยูยอนฮา ก็อธิบาย
“…นายเห็นเขาในวิดีโอแล้วใช่ไหม? นี่คือตัวแทน ลิโครส ฉันมีคนขับแยกต่างหากเพื่อให้นายสามารถจดจ่อกับการปกป้องไอเท็มได้ไงละ”
ลิโครส มองมาที่ผมแล้วพยักหน้า
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ.”
“อ๋อ ใช่ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ผมทักทายเขาแล้วก็นั่งลงข้างๆเขา
ยูยอนฮา พูด “พวกเราจะกลับไปทันทีเมื่อ คุณ จินเซยอน กลับมาอีก”
จินเซชาน และ จินเซยอน จะนั่งรถคันอื่นซึ่งได้เตรียมไว้ในกรณีที่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่ช้า จินเซยอน ก็ออกมาจากเหมืองและนั่งบนที่นั่งคนขับของรถคันอื่น เมื่อจินเซชานนั่งอยู่ที่เบาะหลังจินเซยอนก็เริ่มสตาร์ทเครื่องยนต์
“ไปกันเถอะ.”
ลิโครส พยักหน้าและเหยียบคันเร่ง
บรื่นนนนน
– เสียงเครื่องยนต์แก๊สค่อนข้างทำให้ผมคิดถึงเพราะผมมักนั่งเมื่อก่อน
แต่ในเวลานั้น ยูยอนฮา เริ่มแสดงท่าทางแปลกๆที่เบาะหลัง เธอครางแล้วกัดเล็บ
“เธอสบายดีไหม?”
เมื่อผมถามเธอเธอก็กำลังนวดหน้าอกด้วยมือทั้งสอง
“อา…ฉันสบายดี ฉันแค่เกลียดที่แคบๆ”
“อ้อ…เธอง่วงนอนหรือเปล่า”
“…ไม่ มันค่อนข้างรุนแรง”
“…ฉันเข้าใจ”
ในฐานะคนที่แต่งพื้นหลังให้ ยูยอนฮา ผมรู้ได้อย่างชัดเจน ไม่ใช่เพียงกลัวที่แคบ ขี้กังวล ย่ำคิดย่ำทำ…ยูยอนฮา ถูกผมแต่งให้มีชีวิตอยู่กับความเจ็บป่วยทางจิตนับไม่ถ้วน ความเจ็บป่วยทางจิตเหล่านี้จะแย่ลงเรื่อยๆเนื่องจากเธอจะถูกคุกคามจากการลอบสังหารอย่างต่อเนื่องเนื่องจากตำแหน่งของเธอ
“นอนหลับลงเถอะ ฉันจะดูแลเธอเอง”
“…อา……โอเค”
ยูยอนฮา หัวเราะแล้วพยักหน้า
รถซีดานออกจากใจกลางของพื้นที่ไร้กฏหมายและไปถึงรอบนอก
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยประสาทสัมผัสของผมที่เพิ่มขึ้น ผมไม่รู้สึกถึงการคุกคามใด ๆ
“พวกเรากำลังจะออกจากพื้นที่ไร้กฎหมาย” ผมพูดออกมา
“เข้าใจแล้ว” ยูยอนฮา ดูเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นเธอตอบด้วยรอยยิ้ม
“โอ้ จริงสิสมาคมถอดรหัสภาษารูนนิกรอบๆประตูอสูรอสูรไอ้แล้ว
พวกเขาคงจะเริ่มรวบรวมฮีโร่อย่างเป็นทางการในอีกไม่กี่วัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra