The Novel’s Extra นิยาย บท 579

ตอนที่ 579
บทที่ 579 การประชุมสันติภาพข้ามชาติ (6)

เมื่อคำอธิบายของชิมูรินยังคงดำเนินต่อไป ฉันตัดสินใจใช้ [การตั้งค่าการแทรกแซง] เพื่อเร่งการเรียนรู้ของฉัน

เข้าเรียนและเรียนรู้บางสิ่งในช่วงเวลาหนึ่ง นั้นไม่จำเป็นสำหรับคนอย่างฉัน

===

▷ศิลปะ (3/3)

「 พาร์คัว 」
「เสียงทรงเสน่ห์」
「เทคนิคการใช้พลังวิญญาณที่อุดมสมบูรณ์」
===

ฉันลบศิลปะที่สอง “เสียงทรงเสน่ห์” และเพิ่มศิลปะใหม่ในช่องว่าง

*พาร์คัว คือ การข้ามอุปสรรคต่างๆ

===

Art ศิลปะที่สาม (3/3)

「คำสอนของชิมูริน 」

[การคำนวณอันดับ…กลาง – สูง]

===

เนื่องจากฉันอยู่ในกระบวนการเรียนรู้ศิลปะนี้โดยตรงจากชิมูริน ฉันเดาว่าปริมาณ SP ที่ต้องการนั้นไม่มากนัก

[ค่าเดิมคือ 6,500 SP อย่างไรก็ตามคุณกำลังเรียนรู้เทคนิคนี้จากอาจารย์ (ชิมูริน)]

[ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นคือ 3,500 SP คุณต้องการที่จะบันทึกหรือไม่?]

3,500 SP

มันมากกว่าที่ฉันคาดไว้ โชคดีที่ฉันมี 3,546 SP

เพราะฉันได้รับ SP แม้กระทั่งในทางเข้าประตู จำนวนนั้นก็แทบจะไม่เพียงพอ

[บันทึกศิลปะ]

[…โชคของคุณเปิดใช้งาน!]

[คำสอนของชิมูรินเพิ่มขึ้นเป็นอันดับสูง!]

ในขณะนั้น ความรู้ ประสบการณ์ การปฏิบัติและความคิดเริ่มไหลเข้ามาในหัวและร่างกายของฉัน

“…นายเข้าใจไหม? หากนักเวทย์ทั่วไปต้องการใช้เวทย์มนตร์ผ่านกระบวนการ ‘รวบรวม’ มันจะใช้เวลาอย่างน้อย 10 นาทีต่อคาถา แต่ฉัน ด้วยทักษะรวบรวมที่มีประสิทธิภาพของฉัน -”

“ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วน่ะ”

แม้ว่าชิมูรินจะยังพูดไม่จบ แต่ฉันก็ประกาศอย่างมั่นใจ

“อะไรนะ?”

ชิมูรินขมวดคิ้ว

“นายคิดว่านายเป็นใคร?”

“เหอะๆ”

ฉันยิ้มอย่างมั่นใจและ…เหมือนกับคำสอนของชิมูรินที่อธิบายไว้ ฉันรวบรวมรอยสักภายในร่างกายของฉัน และปล่อยมันออกมาด้านนอก

…

แม้ว่าฉันจะเคยใช้พลังเวทย์มนตร์เท่าเดิม แต่ก็ชัดเจนและไร้ที่ติ มันสั่นและสะท้อนอย่างรุนแรงเหมือนแผ่นดินไหว

สีหน้าของชิมูรินแข็งทื่อ

“อะไรอะ…?”

“ได้ไง?”

“…”

ชิมูรินพูดไม่ออก

เธอไม่สามารถละสายตาจากพลังเวทย์มนตร์ของฉันได้ เห็นได้ชัดว่าเธอตกใจเกินกว่าจะเชื่อ

“ฉันได้เรียนรู้สิ่งใหม่แล้วสิ ขอบคุณจริงๆนะครับ”

ฉันรู้สึกขอบคุณชิมูรินเป็นอย่างมาก

ฉันไม่เคยคิดที่จะรวบรวมรอยสัก ‘ภายในร่างกายของฉัน’ ไม่อย่างนั้นชิมูรินจะถูกเรียกว่าเป็นนักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่เพื่ออะไรละ?

ก๊อก-

ในตอนนั้นเอง เสียงเคาะก็ดังขึ้น

ฉันเปิดประตูห้องใต้ดินแทนชิมูรินที่แช่แข็งเหมือนรูปปั้น

“ใคร…ห่ะ?”

ด้านหน้าของฉันเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย

อันดับแรกคือ ตระกูลลีออน ฮาริน บุคคลที่ปีนเขาไปกับเขาและอันดับที่สองคือ เซอรีน ลูกสาวของประธานาธิบดีแห่งอาณาจักร

“นายสบายดีไหม”

ฮารินทักทายฉันก่อน

จากรอยยิ้มที่ผ่อนคลายของเธอ ฉันสามารถบอกได้ว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดีสำหรับเธอ

“ฉันโอเค เธอตรวจสอบเสร็จแล้วหรอ?”

“อื้ม มันเป็นไปด้วยดีนะ ฮารินจะอยู่ที่นี่ ที่อาณาจักร” เซอรีนตอบคำถามของฉันในครั้งนี้

เธอแสดงบัตรประจำตัวประชาชนให้ฉัน

[พลเมือง – แซยอน]

“นี่คือตัวตนใหม่ของฮาริน”

“อ่า ฉันเข้าใจแล้ว”

“และนี่…”

เซอรีนหยิบการ์ดอีกใบออกมา

“…นี่เป็นของนาย ตัวตนใหม่ของนาย”

ฉันเงยหน้าอย่างสับสน และมองดูบัตรประชาชนอย่างใกล้ชิด

[หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของประธานาธิบดี – เฮจิ]

“…เฮจิ?”

“มันเป็นชื่อใหม่ของนาย ถ้านายต้องการที่จะอยู่ในอาณาจักร -”

“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น”

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของประธานาธิบดี

คำว่า ‘หัว’ ทำให้ฉันสับสน สถานะเริ่มต้นของฉันในโลกนี้คือนักแม่นปืนระดับ F ไม่ใช่หรอ?

“หัว?”

“ใช่ นั่นคือตำแหน่งใหม่ของนาย ในการทำสิ่งต่างๆให้ถูกต้อง นายจำเป็นต้องอยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจสิ่ นายไม่คิดงั้นเหรอ?”

เซอรีนมองไปที่ใบหน้าของฉันที่กำลังตะลึงและยิ้ม

“ตอนนี้โปรดอยู่ที่นี่ ที่อาณาจักรเถอะน่ะ ฉันสัญญากับนาย 10 ครั้ง อะไม่ใช่สิ 100 ครั้งเลยที่นายจะได้รับการปฏิบัติอย่างดีจาก อรันเฮลล์”

ไม่ว่าฉันจะคิดมากแค่ไหน รอยยิ้มของเธอก็ดูมากเกินไปเหมือนของยูยอนฮา

**

[การประชุมสันติภาพข้ามชาติ D-25]

ดวงอาทิตย์ยามบ่ายที่ร้อนระอุกำลังดับลงที่สนามหลังบ้านของคฤหาสน์พริตัน

จินซาฮยอคเทถังน้ำเย็นใส่ชินจงฮัก ผู้ทรุดตัวหลังจากการต่อสู้

“อะ-!”

ชินจงฮักลุกขึ้นพร้อมร้องแปลกๆ

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอเนี้ยห่ะ? อยากตายเรอะ?”

แม้จะเป็นภัยคุกคามของชินจงฮัก จินซาฮยอคก็ยิ้มออกมา

“นายคือคนที่เรียกว่า แพ้ อย่าบ่น”

“…”

ชินจงฮักกลับไปนอนบนพื้นโดยไม่พูดอะไรเพราะมันเป็นเรื่องจริงที่เขาแพ้ให้เธอ

จินซาฮยอคเหลือบไปที่ชินจงฮัก แล้วถามว่า “นายคิดยังไง?”

“…”

ไม่กี่วันที่ผ่านมา จินซาฮยอคเสนอแผนการไปที่ชินจงฮัก ซึ่งเขายังไม่ได้ตอบเธอ

“…เราไม่มีเวลามากน่ะ ทุกอย่างจะเสร็จสิ้นภายใน 3 สัปดาห์”

“3 สัปดาห์เป็นเวลาที่นานน่ะ”

จินซาฮยอคขมวดคิ้วที่คำตอบอันไม่สนใจของชินจงฮัก

“คนขี้แพ้”

“โง่”

“…ทำไมเธอทำตัวเหมือนเด็กๆจัง”

ใบหน้าของจินซาฮยอคบิดเบี้ยวและขมวดคิ้ว

จากมุมไกลของสวนหลังบ้านของพริตัน…

“เฮ้-!”

…คนที่เป็นสาเหตุของความเป็นเด็กของชินจงฮักปรากฏตัว

“สู้กับฉันสิ่! ฉันได้รับอุปกรณ์ทั้งหมดคืนแล้ว ตายแน่!”

มันคือ แชนายอน ผู้ที่กำลังถือดาบยาวอยู่ในมือเธอ