The Novel’s Extra นิยาย บท 610

บทที่ 610 งานเลี้ยงครั้งสุดท้าย (5)

[การสังเคราะห์ล้มเหลว]

อย่าน่า เราต้องใจเย็นๆ เดี๋ยวก่อนนะนี้มันไม่ถูกต้อง

ผมหายใจเข้าลึกๆกุญแจลึกลับและลูกศรแห่งอเธน่า อาจถูกทำลายไป แล้วแต่ต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้

– …เฮ้ย……นายโอเคไหม

เสียงดังขึ้นในหัวของผม ผมหันหัวของผมไปมองอย่างงุนงง ชิมูริน และ เจน จ้องมาที่ผม

– ฮาจินเกิดอะไรขึ้น~?

ผมไม่ได้ยินเสียงพวกเขาเกือบจะเหมือนที่ผมอยู่ใต้น้ำ ทันใดนั้นผมก็รู้สึกง่วงนอน บางทีทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติถ้าผมนอนหลับลงไปและตื่นขึ้นมา แต่เดี๋ยวก่อนนะจะวิ่งหนีจากความเป็นจริงไม่ได้

“…เกิดอะไรขึ้นกับเขา? ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นบ้าไปแล้ว”

เสียงของ ชิมูริน ทำให้ผมตื่น ผมจำบางสิ่งได้ทันใดนั้น ใช่แล้วผมยังมีบางสิ่งที่ผมสามารถทำได้แม้ว่ามันกลายเป็นฝุ่นไปแล้วก็ตาม

“ย้อนเวลา”

“ฮะ?”

แม้ว่ามันจะเจ็บมาก แต่ผมสามารถย้อนเวลากลับไปได้

“เฮ้อออ,เฮ้อออ”

ผมหายใจเข้าลึกๆ 1 ครั้ง 2 ครั้ง 3 ครั้ง….

“นายกำลังทำอะไร?”

ชิมูริน และ เจน มองมาที่ผมอย่างประหลาดใจ ผมหายใจเข้าครั้งสุดท้ายแล้วหันไปเผชิญหน้ากับพวกเขา การย้อนกลับเวลาเพียงเพื่อ
กู้คืนสิ่งของที่ถูกทำลาย…ความคิดนี้โผล่ขึ้นมาในหัวของผม เจนในตอนนี้จะเป็นคนคนเดียวกันกับเจนในอดีตหรือเปล่านะ?

ผมส่ายหัวและโยนความคิดนั้นออกไป

“แล้วเจอกันนะ”

ผมหลับตาและเปิดใช้งาน การย้อนเวลา ลมพัดไปข้างหลังและความรู้สึกที่แปรปรวนอยู่รอบตัวฉัน เมื่อผมลืมตา กุญแจลึกลับและลูกศรแห่ง อเธน่าก็อยู่ในมือของผม

“…เห้อออออออออ”

ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขาของผมทรุดลงไปบนพื้นอีกครั้ง เจน และ ชิมูริน มองผมแปลกๆแต่นั่นไม่สำคัญ

เมื่อมองดูกุญแจและลูกศรในมือของผม ผมก็คิด ผมควรลองหลอมรวมมันอีกครั้งหรือเปล่านะ หรือผมควรจะทำตามเนื้อเรื่องเดิมที่ผมแต่งไว้?

ตอนนั้นเองก็มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น

ลูกกลมสว่างของแสงปรากฏขึ้นในอากาศเหนือไอเท็ม ลูกโลกที่มีดวงอาทิตย์เริ่มบานเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิบาน ผมจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง

ขณะที่ลูกกลมส่องแสงสีทองอร่ามหน้าต่างระบบก็โผล่ขึ้นมา

[การ ‘สะสมโชค’ เปิดใช้งาน 8 ครั้ง – การลองใหม่อย่างอัศจรรย์]

[สำหรับ 30 นาทีถัดไปค่าสถานะ ‘โชค’ ของคุณเพิ่มขึ้นเป็น 9.99]

*************************************************************************

[โคลีเซียม]

“…เกิดอะไรขึ้น”

ในอีกทางหนึ่งในห้องรอของโคลอสเซียมจินเซยอนก็ถาม ชอคจุนกยอง ที่กำลังนั่งเล่นอยู่บนโซฟา

“ฉันต้องนำมันไปมาจริงๆเหรอ?”

จินเซยอน ขอให้ ชอคจุนกยอง นำเฟอร์นิเจอร์จากที่ซ่อนของ Chameleon Troupe โดยรู้ว่า วาสโก้ สนใจพวกเขามากแค่ไหน

“ใช่ฉันบอกคุณแล้วพวกเขาจะมีประโยชน์ในระหว่างการเจรจาของเรา”

“หลังจากเราเอาชนะเขาแล้วพวกเราจะปลอบโยนเขาด้วยการให้เฟอร์นิเจอร์และบอกให้เขากลับบ้าน”

“…ไม่ว่าแผนคืออะไรการมีตัวเลือกมากขึ้นก็ไม่เลว”

โคลอสเซียมของ วาสโก้ มีรูปแบบเรียบง่าย ผู้ท้าชิงจะสู้เพราะอยากให้ชีวิตของพวกเขาดีขึ้นเหมือนกับการต่อสู้สมัยโบราณ มี 10 ระดับใน
โคลอสเซียมและผู้ท้าทายต้องพิชิตทุกระดับก่อนที่พวกเขาจะสามารถท้าทายวาสโก้ เหตุผลของเขาคือเขาจะยอมรับความท้าทายจาก
ผู้แข็งแกร่งเท่านั้น

“แต่เหมือนกับว่าพวกเราไม่สามารถออกไปจากสถานที่นี้ได้ใช่มั้ย”

จินเซยอน ขมวดคิ้วของเธอตามคำถามของ ชอคจุนกยอง

“คาลิฟาละ? บอกให้เขามาที่นี่”

ผู้ท้าชิงไม่สามารถออกจากโคลอสเซียมได้เมื่อพวกเขาเข้ามา แต่
จินเซียนกับ ชอคจุนกยอง ได้รับสิทธิ์ในการเชิญแขกหลังจากเข้ามาถึงระดับ 8 ชอคจุนกยอง ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วถาม

“เธอรู้จักคาลิฟา”

“…อะ? อืม Chameleon Troupe มีชื่อเสียงหลังจากเหตุการ์ณต่างๆ”

จินเซยอน เกาหลังคอของเธอ เธอเดินไปที่เตียงแล้วก็พูดโกหกออกมา ชอคจุนกยอง ยิ้มเยาะและกลับไปบนโซฟา ความเงียบเข้ามาในห้อง
ห้องพักของผู้ท้าชิงระดับ 8 นั้นใหญ่และเงียบสงบ หลังจากนั้นครู่หนึ่งเสียงเบาๆก็ถูกตัดผ่านอากาศ

“ไม่มีอะไรฉันแค่จำบางอย่าง มีบางคนที่เคย ล้อฉันเล่นโดยเรียกฉันว่า
‘ผู้ผลิตเด็กกำพร้า’”