The Novel’s Extra นิยาย บท 612

บทที่ 612 การประชุม (1)

[ปราสาทของบาอัล – ห้องจัดเลี้ยง]

อัศวินแห่งความตายที่ฟื้นขึ้นมาโดยปีศาจไม่มีความรู้สึกในดวงตาของพวกเขา อย่างไรก็ตามมือของพวกเขาจับดาบอย่างแน่นหนา หลังจากสูญเสียสติและเจตจำนงไปแล้วร่างกายที่เหลือเพียงสัญชาตญาณต่างจ้องมองไปที่จินซาฮยอค

พวกเขาคืออัศวินแห่ง พัลซาร์ คนรับใช้ของ จินซาฮยอค เมื่อเธอคิดถึงอนาคตที่สดใส จินซาฮยอค ก็ย้ำฟันของเธอ เธอสับสนมากกว่าโกรธ

“-!!!”

ในขณะนั้น แชนายอน เหวี่ยงดาบพร้อมกู่ร้อง พลังเวทมนต์ที่ยอดเยี่ยมของเธอทำลายเพดานห้องโถงจัดเลี้ยง

“ซันนี่ เออร์นี่ เวอรี่…”

เรเชลเรียกพลังธาตุของเธอทั้ง ธาตุลม, ธาตุดินและธาตุน้ำให้ลอยขึ้นและเผยให้เห็นตัวตนแห่งพลัง ดินมุ่งเน้นไปที่การป้องกันและสร้าง
บาเรียให้พวกพ้อง น้ำเปลี่ยนเป็นหมอกเย็นๆและแช่แข็งอัศวินแห่งความตาย บางส่วน

วิ้งงงงงงงงงง-

ลมของดาบสีขาวพัดผ่านสนามรบราวกับดอกซากุระที่ร่วงหล่น นี่เป็นผลงานของดาบดอกไม้ของยุนซึงอา ด้วยการเคลื่อนไหวที่สง่างาม
ยุนซึงอา ได้แสดงทักษะดาบของเธอออกมา อัศวินแห่งความตาย
ไม่สามารถตามทันการโจมตีของยุนซึงอาได้เลยแม้แต่น้อย หัวของอัศวินหล่นไปที่พื้นทีละคน!

แน่นอนว่ามันไม่เพียงพอที่จะหยุดอัศวินแห่งความตายไปแล้ว อันที่จริงคนที่ถูกตัดหัว พวกมันกลับพุ่งเข้าใสยุนซึงอา แม้ว่าดาบดอกไม้ของเธอจะตัดแขนและขาของพวกมัน แต่อัศวินแห่งความตายก็เข้ามาเรื่อยๆจนมาถึงตัวยุนซึงอา แต่ก่อนที่ดาบของจะแทงโดน ลมแรงๆก็พัดผ่านเธอ

“…พายุจงเผาผลาญ!”

พายุแห่งวาจาสิทธิผลักเหล่าอัศวินแห่งความตายขึ้นบนท้องฟ้า หลังจากนั้นแสงสีทองก็พุ่งออกมาตัดร่างของพวกมัน

เปรี้ยงงงงงงงง!

แสงสีทองไหลหลั่งลงมาจากท้องฟ้า แสงดาบของ คิมซูโฮ กำจัดเหล่าอัศวินแห่งความตายไปหลายสิบคนในทันที เขามองกลับไปที่ยุนซึงอาและพึมพำ

“…ลุยต่อกันเลย”

ยุนซึงอายิ้มอย่างสดใสที่เห็นเขาให้กำลัง เธอตื่นขึ้นมาจากอาการมึนงงของเธอและกลับเข้าไปต่อสู้ดังเดิม

เปรี้ยงงงงงงงงง! เปรี้ยงงงงงงงงง! เปรี้ยงงงงงงงงง!

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปทำลายห้องโถงจัดเลี้ยง การตกแต่งภายในที่หรูหรากลายเป็นความยุ่งเหยิงเนื่องจากเหล่าอัศวินแห่งความตายหลายร้อยคนต่อสู้อย่างไม่หยุดหย่อน

จินซาฮยอค มองดูอัศวินของเธอจากระเบียง เธอเห็นพวกเขาถูกตัดหัวมือของพวกเขาถูกตัดขาดและดาบของพวกเขาก็ถูกทำลาย

“บัดซบ,บัดซบ,บัดซบ….”

จินซาฮยอค ด่าออกมาไม่หยุด เธอรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่อัศวินที่แท้จริงของ พัลซาร์ บาอัลต้องเล่นกลกับเธอหลังจากอ่านความทรงจำของเบลล์
เธอพยายามทำใจให้สงบเพื่อเอาชนะรสนิยมที่ไม่พึงประสงค์นี้

แต่เธอทำไม่ได้

“…อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา.”

จินซาฮยอค ส่งเสียงร้องสั้นๆเด็กเล็กที่เธอเห็นในระยะไกลทำให้ใจของเธอแตกสลาย

“อะไร….”

ตรงมุมสนามรบที่มืดเด็กจาก พัลซาร์ ซ่อนตัวอยู่ที่ม่าน จินซาฮยอค จำได้เด็กชายที่น่าสงสาร เขาเป็นคนที่เธอสั่งให้ถูกจองจำและถูกทิ้งให้ตาย เด็กผู้ชายที่ตายในห้องขังกำลังจ้องมองเธอ

พูฮาเรน เด็กผู้ชายที่กลายเป็นอสูร

หน้าอกของเธอสั่นไหว จินซาฮยอค ไม่สามารถสบตากับเขาได้ บางสิ่งบางอย่างเปียกโชกจากด้านล่างของหัวใจของเธอ ใบหน้าของเด็กชายผุดขึ้นมาใต้เปลือกตาของเธอ จินซาฮยอค ก้มลงคุกเข่า

สายน้ำแห่งพลังเวทข้างในตัวเธอแตกสลายเหมือนทรายที่ตกลงมาในนาฬิกาทราย

ทำไมฉันถึงติดอยู่ที่นี่? มันเย็น. ฉันหิว. ฉันต้องรออีกนานเท่าไหร่ โซ่นั้นเย็นชา ความเจ็บปวดไม่หายไปซะที ฉันอยากออกไปจากที่นี่ ให้ฉันออก…ให้ฉันออกไป….

จินซาฮยอค ปิดหูของเธอ แต่เธอยังคงได้ยินเสียง เธอกำหน้าอกด้วยความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดไม่หายไปไหน

จินซาฮยอค หายใจอย่างหนักและจำได้ว่า อคทรีน่า เป็นโลกที่เต็มไปด้วยความเศร้าความเหงาและเสียใจ…. อาณาจักรของเธอ…. เด็กชายที่เธอฆ่าเพื่อมารับตำแหน่งกษัตริย์ผู้กลับมาทำลายราชอาณาจักรของเธอเหมือนปีศาจ

เธอลืม พูฮาเรน ไม่ได้ เธอรู้สึกคลื่นไส้และปวดศีรษะ ราวกับว่าแขนขาของเธอกำลังผุพังไปอดีตของเธอกำลังกัดกินเธอ …

– …จินซาฮยอค! จินซาฮยอค! รีบออกไป!

ในขณะนั้นมีเสียงตื่นขึ้นมา จินซาฮยอค ลืมดวงตาของเธอด้วยความประหลาดใจ

“อะ-อะไรกัน?”

– ในที่สุดเธอก็ได้ยินฉัน

เสียงถอนหายใจดังขึ้น จินซาฮยอค สังเกตเห็นอย่างรวดเร็วว่าเป็นเสียงของคิมฮาจิน

ปัง!
อย่างที่เขาบอกว่าประตูห้องโถงจัดเลี้ยงเปิดออกมา