The Novel’s Extra นิยาย บท 614

บทที่ 614 การประชุม (3)

เช้าตรู่เมื่อพระจันทร์เต็มดวงส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า มีห่อผ้าห่มวางไว้ที่บันไดของโบสถ์ แสงจางๆส่องบนใบหน้าของเด็กทารก เขาไม่ได้ร้องไห้และจ้องมองไปที่ใบหน้าของแม่

ในไม่ช้าแม่ก็เริ่มร้องไห้ เธอหันกลับมามองลูกของเธอและเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ

รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของทารกผู้บริสุทธิ์ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของทารกแม่ก็เริ่มวิ่ง น้ำตากระจายอยู่ในอากาศขณะที่เธอวิ่งจากไป

ไม่ช้าดวงจันทร์ก็สลัวและประตูของโบสถ์ก็เปิดเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มขึ้น แม่ชีแก่ๆหยุดต่อหน้าทารก เธอถอนหายใจออกมา เด็กลืมตาของเขาซึ่งสะท้อนให้เห็นใบหน้าของแม่ชี เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินอุ้มผ้าห่มของทารกเอาไว้และแสดงความยินดีกับการเกิดมาของเขา

ทารกจึงอยู่ในความดูแลจากโบสถ์และได้รับชื่อ ‘อีเรน’

อีเรน ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กของเขาในโบสถ์ โบสถ์คือบ้านของเขาเป็นสนามเด็กเล่นและโรงเรียนของเขา แม่ชีของโบสถ์สอนเขาหลายเรื่อง

อีเรน ไม่ชอบการเรียน เขาชอบตัดไม้ แทนที่จะเป็นประวัติศาสตร์เขากลับอยากที่จะเรียนรู้วิชาดาบและอัศวิน แต่เนื่องจากโบสถ์ตั้งอยู่ในชนบทห่างไกลจากเมืองหลวงแม่ชีจึงไม่สามารถให้การศึกษาแก่เขาได้ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม

แล้ววันหนึ่งอัศวินผู้เกษียณก็ได้มาเยี่ยมโบสถ์ แม่ชีแนะนำ อีเรน ให้กับอัศวิน อัศวินต้องการผู้สืบทอด แต่ไม่มีลูก อีเรน เป็นเด็กที่สมบูรณ์แบบ
ด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันอีเรนกลายเป็นนักเรียนของอัศวิน

อีเรนรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เขาเหวี่ยงดาบ ในช่วงเวลานั้นเขาไม่ได้เศร้าที่เขาไม่มีพ่อแม่หรือเพื่อน

อีเรนฝึกฝนด้วยดาบของเขาและนอนกับมัน ความฝันที่จะได้เป็นอัศวินปรากฏภายในตัวเขา ฮีโร่แห่งความยุติธรรมที่เขาอ่านในเทพนิยาย…เขาฝึกฝนทุกวันเมื่อเขาจินตนาการว่าตัวเองกลายเป็นคนแบบนี้

แม่ชีดูเขาเติบโตขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ พวกเขาปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขาเป็นลูกชายของพวกเขา

แต่พวกเขาไม่เหลือเวลามากเพราะ ‘การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูร’ ซึ่งค่อยๆกลืนกิน อคทรีน่า อย่างช้าๆในที่สุดก็มาถึงโบสถ์

*************************************************************************

[นอกปราสาทของ บาอัล]

ลูกศรที่ยิงผิดพลาดไปนั้นบินขึ้นไปบนยอดปราสาทของ บาอัล ก่อนที่จะบินขึ้นไปบนเตียงและเกิดการระเบิดขึ้น

พลังของ [การระเบิด] จากลูกศรทำให้ทั้งปราสาทสั่นสะเทือน เสียงดังก้องจนเกิดเป็นพายุที่น่ากลัวทำลายส่วนบนของปราสาทพลังงานปีศาจรอบตัวปราสาทกระจัดกระจายและรากฐานของมันก็พังทลายลง การทำลายไม่ได้จำกัดอยู่ที่ส่วนบนสุดของปราสาทเท่านั้น

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

ด้วยเสียงระเบิดเสียงของอาคารที่ถล่มดังขึ้น เปลือกของปราสาทปีศาจของ บาอัล พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามผมไม่มีเวลาที่จะดูภาพนี้ มีดพุ่งแทงผมจากด้านหลัง

เปรี้ยง!

บาเรียสีดำก่อตัวขึ้นทันทีและป้องกันโจมตีให้ผม บาเรียไม่ใช่ของเจนหรือ ชิมูริน ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วหันไปทางด้านข้าง
เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผมเมื่อผมเห็นเธอ

“คุณสบายดีมั้ยบอส?”

บอสปรากฏตัวออกมาจากที่ไหนสักแห่งและปกป้องผมเอาไว้

“นายควรระวังเมื่อนายใช้ธนู”

“อ้าาาาาาา~ นายโอเคไหม ~”

เจนปัดบอสไปข้างๆ ผมพยักหน้าอย่างเมินเฉยและชิมูรินก็ยักไหล่เมื่อเธอมองบอสที่เหมือนเป็นลูกศิษย์ของเธอ

“ยิ่งไปกว่านั้น….”

เงาของบอสแผ่ออกไปบินด้วยความเร็วแสงซัดใส่คนที่โจมตีผมและลากเขาเข้ามา

“อัก…”

ผู้โจมตีคือปีศาจ เงาขดในร่างของเขาและบีบคอเขา เมื่อมองหน้าเขาผมก็ขมวดคิ้ว ผมจำได้ว่าเห็นเขามาก่อน แต่ผมจำไม่ได้ว่าที่ไหมผมเลยใช้ [การสำรวจและการอ่าน] เพื่อตรวจสอบ

“…อ้า เจ้าคนขี้กลัวนี้”

ในที่สุดผมก็จำเขาได้ ผมเคยเห็นหน้าเขาบนโปสเตอร์ที่ต้องการใน ห้องจัดเลี้ยงสีม่วง เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของซึ่งเป็น 1 ใน 9 ปีศาจ

“ฉันเกือบลืมไปแล้วฉันเดาว่า 9 ปีศาจ ยังมีชีวิตอยู่ดีสินะ”

ผมหันไปหาบอสซึ่งผมพยักหน้าให้เธอทันที นอกเหนือจากเดสทรอยที่ถูกฆ่าโดย ไอลีน คนส่วนที่เหลือของ 9 ปีศาจ ยังไม่ได้เป็นอันตราย

“…เทอร์โรว์เป็นผู้สนับสนุนของ แอสทารอส สอบสวนชายคนนี้และค้นหาว่า เทอร์โรว์ ซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

บอสหยิบเงาของเธอกลับมาแล้วคว้าคอของจินน์ด้วยมือของเธอ เธอดูโกรธมาก