The Novel’s Extra นิยาย บท 614

สรุปบท บทที่ 614 การประชุม (3): The Novel’s Extra

อ่านสรุป บทที่ 614 การประชุม (3) จาก The Novel’s Extra โดย Internet

บทที่ บทที่ 614 การประชุม (3) คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction The Novel’s Extra ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

บทที่ 614 การประชุม (3)

เช้าตรู่เมื่อพระจันทร์เต็มดวงส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า มีห่อผ้าห่มวางไว้ที่บันไดของโบสถ์ แสงจางๆส่องบนใบหน้าของเด็กทารก เขาไม่ได้ร้องไห้และจ้องมองไปที่ใบหน้าของแม่

ในไม่ช้าแม่ก็เริ่มร้องไห้ เธอหันกลับมามองลูกของเธอและเดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ

รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของทารกผู้บริสุทธิ์ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของทารกแม่ก็เริ่มวิ่ง น้ำตากระจายอยู่ในอากาศขณะที่เธอวิ่งจากไป

ไม่ช้าดวงจันทร์ก็สลัวและประตูของโบสถ์ก็เปิดเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มขึ้น แม่ชีแก่ๆหยุดต่อหน้าทารก เธอถอนหายใจออกมา เด็กลืมตาของเขาซึ่งสะท้อนให้เห็นใบหน้าของแม่ชี เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินอุ้มผ้าห่มของทารกเอาไว้และแสดงความยินดีกับการเกิดมาของเขา

ทารกจึงอยู่ในความดูแลจากโบสถ์และได้รับชื่อ ‘อีเรน’

อีเรน ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กของเขาในโบสถ์ โบสถ์คือบ้านของเขาเป็นสนามเด็กเล่นและโรงเรียนของเขา แม่ชีของโบสถ์สอนเขาหลายเรื่อง

อีเรน ไม่ชอบการเรียน เขาชอบตัดไม้ แทนที่จะเป็นประวัติศาสตร์เขากลับอยากที่จะเรียนรู้วิชาดาบและอัศวิน แต่เนื่องจากโบสถ์ตั้งอยู่ในชนบทห่างไกลจากเมืองหลวงแม่ชีจึงไม่สามารถให้การศึกษาแก่เขาได้ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม

แล้ววันหนึ่งอัศวินผู้เกษียณก็ได้มาเยี่ยมโบสถ์ แม่ชีแนะนำ อีเรน ให้กับอัศวิน อัศวินต้องการผู้สืบทอด แต่ไม่มีลูก อีเรน เป็นเด็กที่สมบูรณ์แบบ
ด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกันอีเรนกลายเป็นนักเรียนของอัศวิน

อีเรนรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เขาเหวี่ยงดาบ ในช่วงเวลานั้นเขาไม่ได้เศร้าที่เขาไม่มีพ่อแม่หรือเพื่อน

อีเรนฝึกฝนด้วยดาบของเขาและนอนกับมัน ความฝันที่จะได้เป็นอัศวินปรากฏภายในตัวเขา ฮีโร่แห่งความยุติธรรมที่เขาอ่านในเทพนิยาย…เขาฝึกฝนทุกวันเมื่อเขาจินตนาการว่าตัวเองกลายเป็นคนแบบนี้

แม่ชีดูเขาเติบโตขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ พวกเขาปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขาเป็นลูกชายของพวกเขา

แต่พวกเขาไม่เหลือเวลามากเพราะ ‘การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูร’ ซึ่งค่อยๆกลืนกิน อคทรีน่า อย่างช้าๆในที่สุดก็มาถึงโบสถ์

*************************************************************************

[นอกปราสาทของ บาอัล]

ลูกศรที่ยิงผิดพลาดไปนั้นบินขึ้นไปบนยอดปราสาทของ บาอัล ก่อนที่จะบินขึ้นไปบนเตียงและเกิดการระเบิดขึ้น

พลังของ [การระเบิด] จากลูกศรทำให้ทั้งปราสาทสั่นสะเทือน เสียงดังก้องจนเกิดเป็นพายุที่น่ากลัวทำลายส่วนบนของปราสาทพลังงานปีศาจรอบตัวปราสาทกระจัดกระจายและรากฐานของมันก็พังทลายลง การทำลายไม่ได้จำกัดอยู่ที่ส่วนบนสุดของปราสาทเท่านั้น

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

ด้วยเสียงระเบิดเสียงของอาคารที่ถล่มดังขึ้น เปลือกของปราสาทปีศาจของ บาอัล พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามผมไม่มีเวลาที่จะดูภาพนี้ มีดพุ่งแทงผมจากด้านหลัง

เปรี้ยง!

บาเรียสีดำก่อตัวขึ้นทันทีและป้องกันโจมตีให้ผม บาเรียไม่ใช่ของเจนหรือ ชิมูริน ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วหันไปทางด้านข้าง
เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผมเมื่อผมเห็นเธอ

“คุณสบายดีมั้ยบอส?”

บอสปรากฏตัวออกมาจากที่ไหนสักแห่งและปกป้องผมเอาไว้

“นายควรระวังเมื่อนายใช้ธนู”

“อ้าาาาาาา~ นายโอเคไหม ~”

เจนปัดบอสไปข้างๆ ผมพยักหน้าอย่างเมินเฉยและชิมูรินก็ยักไหล่เมื่อเธอมองบอสที่เหมือนเป็นลูกศิษย์ของเธอ

“ยิ่งไปกว่านั้น….”

เงาของบอสแผ่ออกไปบินด้วยความเร็วแสงซัดใส่คนที่โจมตีผมและลากเขาเข้ามา

“อัก…”

ผู้โจมตีคือปีศาจ เงาขดในร่างของเขาและบีบคอเขา เมื่อมองหน้าเขาผมก็ขมวดคิ้ว ผมจำได้ว่าเห็นเขามาก่อน แต่ผมจำไม่ได้ว่าที่ไหมผมเลยใช้ [การสำรวจและการอ่าน] เพื่อตรวจสอบ

“…อ้า เจ้าคนขี้กลัวนี้”

ในที่สุดผมก็จำเขาได้ ผมเคยเห็นหน้าเขาบนโปสเตอร์ที่ต้องการใน ห้องจัดเลี้ยงสีม่วง เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของซึ่งเป็น 1 ใน 9 ปีศาจ

“ฉันเกือบลืมไปแล้วฉันเดาว่า 9 ปีศาจ ยังมีชีวิตอยู่ดีสินะ”

ผมหันไปหาบอสซึ่งผมพยักหน้าให้เธอทันที นอกเหนือจากเดสทรอยที่ถูกฆ่าโดย ไอลีน คนส่วนที่เหลือของ 9 ปีศาจ ยังไม่ได้เป็นอันตราย

“…เทอร์โรว์เป็นผู้สนับสนุนของ แอสทารอส สอบสวนชายคนนี้และค้นหาว่า เทอร์โรว์ ซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

บอสหยิบเงาของเธอกลับมาแล้วคว้าคอของจินน์ด้วยมือของเธอ เธอดูโกรธมาก

คอร์เต้ คนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของเธอหรือที่รู้จักกันในชื่อ ‘มอนสเตอร์ของ
เลราจ’ ตะโกนออกมา เลราจ พยักหน้า และพูดผ่านระบบแชท

– สุดท้ายแล้วก็ดูเหมือนว่าชายชรานั่นจะสืบเชื้อสายลงมาจนได้นะ

เลราจ ถอนหายใจเบาๆแล้วมองไปรอบๆเธอถิ่นทุรกันดารขนาดใหญ่ที่ย้อมไปด้วยความมืดแผ่ขยายออกไปอยู่ข้างหน้าเธอ สถานที่นี้ถูกเรียกว่า Lekior Field และเป็นสนามฝึกระดับสูงที่มีชื่อเสียงในเกม

เนื่องจากมันมีอัตราการเกิดของมอนสเตอร์ที่ทรงพลังสูง ผู้เล่นส่วนใหญ่จึงไม่สามารถเข้าไปได้ อย่างไรก็ตาม เลราจ และคนรับใช้ของเธอครอบครองสถานที่ได้อย่างง่ายดายด้วยการควบคุมพิเศษของ เลราจ

– รับสิ่งของทั้งหมดมา

เลราจ สั่งสมาชิกกิลด์ของเธอ

– ช่างตีเหล็ก นายสามารถทำอะไรกับมันได้บ้างไหม?

“ด้วยจำนวนที่เพียงพอของพวกมัน ฉันน่าจะสามารถสร้าง
[เกาะอกระดับสูง] ได้นะ”

1 สัปดาห์ผ่านไปแล้วนับตั้งแต่ตัวเกมนั่นได้เปิดขึ้น เกมดังกล่าวมีความสมจริงมากกว่าที่คาดไว้ ในการสร้างอุปกรณ์ระดับสูงจำเป็นต้องมีวัสดุไอเท็มจำนวนมาก แต่ไม่ว่าอุปกรณ์ของคนๆนั้นจะดีเพียงใดแต่ถ้าประมาทก็อาจนำไปสู่ความตายได้เช่นกัน นอกจากนี้ไม่สามารถฟื้นได้ ความตายในเกมนั่นก็จะเป็นไปอย่างถาวร

เลราจ สนุกกับความสมจริงนี้ และมันก็เหมือนกันสำหรับผู้เล่นคนอื่นๆ
ถ้าเกมไม่สนุก มันจะไม่มีวันที่มีผู้เล่นถึง 15 ล้านคนในเวลาเดียวกันได้เลย บริษัทเกมลีโอได้สร้างเกม RPG แห่งศตวรรษขึ้นมาจริงๆ

“ท่านจะไปพบกับบาอัลไหมครับ?”

คอร์เต้ ถามเมื่อเขารวบรวมรายการครบถ้วน การแสดงออกของเขานั้นจริงจัง แต่วิธีที่เขากลับไปรับสิ่งของต่างๆ เป็นเรื่องตลก

– น่าจะไป…แต่เมื่อฉันทำสัญญากับโลกนี้ไว้แล้ว ฉันจะรักษาสัญญา สงครามของฉันจะอยู่ในเกมนี้เท่านั้น

“…เราจะทำตามความปรารถนาเหนือหัวของเราครับ”

คอร์เต้ โค้งคำนับ เลราจ พยักหน้าโดยไม่มีคำพูด

– ฉันจะออกจากระบบก่อน

“ครับท่าน!”

เลราจ ออกจากระบบ ในขณะเดียวกัน คอร์เต้ ยังคงอยู่ในเกม เขาต้องการติดตาม เลราจ แต่เขาได้รับคำสั่งให้ทำหน้าที่ในเกม

มีผู้เล่นกว่า 15 ล้านคนกำลังต่อสู้เพื่อสมาคมของ เลราจ มันคือ 15,000,000 vs 1,000 ดังนั้นต้องบอกว่า คอร์เต้ ปฏิเสธที่จะให้ผู้คุมกันของเขาลง

—————————2————————