บทที่ 657. Decision (2)
“ ใช่แล้ว อุบัติการณ์ควังโอ….”
เขาจำชื่อไม่ได้
“ มันคืออะไร ~ แค่พูดมันออกมา ~”
“ ไม่…เอ่อ เขาชื่ออะไรนะ เบาะนั่งสีดำ….”
“ฮาจิน?”
“ โอใช่ ฮาจิน สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับฮาจินหรือไม่?”
ฮาจิน
ครู่หนึ่งเขาจำชื่อนั้นไม่ได้
มันเป็นชื่อที่เขาไม่มีวันลืม ดังนั้นทำไมกันล่ะ? เขาบาดเจ็บที่ศีรษะขณะต่อสู้หรอ?
เจนพูดว่า“ ใช่ คุณพูดถูก นั่นเป็นวันที่บอสพบกับฮาจินเป็นครั้งแรก เธอฆ่าทุกคนในศูนย์อพยพยกเว้นฮาจิน”
“ …ยังไงก็เถอะ ฉันรู้จักคนอื่นที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้น”
“จริงเหรอ ~? ใครล่ะ ~?”
เจนแสร้งทำเป็นประหลาดใจและเงี่ยหูของเธอ
“ ฉันสงสัยว่าเธอจะต้องการทำงานกับขยะอย่างพวกเรา แต่…เธอคือจินเซยอน”
“อะไรนะ?จินเซยอน!?”
คราวนี้เธอแปลกใจจริงๆ
“ใช่.”
จินเซยอนบอกกับซอคจุนกยองเป็นการส่วนตัวระหว่างถูกบังคับให้อยู่ในโคลอสเซียม จินเซยอนพยายามทำให้เกิดความเห็นอกเห็นใจจากซอคจุนกยองโดยเปิดเผยอดีตของเธอ เพื่อให้เธอสามารถขุดข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับคณะคมีเลียนเกี่ยวข้องกับ ‘อุบัติการณ์ควังโอ’ แน่นอนว่ามันไร้ประโยชน์ ซอคจุนกยองรู้เพี่ยวกับเหตุการณ์นี้น้อยมาก
“ จินเซยอนก็โกรธพวกเขาเช่นกัน เธอบอกว่าพ่อของเธอตายเพราะพวกเขา”
เจนจ้องมองซอคจุนกยองด้วยท่าทางประหลาดใจ จากนั้นเธอก็ยิ้มแปลก ๆออกมา
“ น่าสนใจ ~ ฉันโอเคนะ แต่ถ้าเธอมีส่วนร่วม อาจจะไม่มีผู้เสียชีวิต ~”
ผู้บงการอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ ‘อุบัติการณ์ควังโอ’ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคือ ‘คิมซุกโข’ และผู้สนับสนุนของเขา ‘ยี่ยุกโฮ’ หลังจากนั้น ตามลำดับความรับผิดชอบจะเป็นแชจูชุล ต่อด้วยยูจางวอนจากนั้นก็ยูจินวอน
หากจินเซยอนเข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้ เธออาจพยายามแก้ไขปัญหาด้วยวิธี “ศีลธรรม”
ซอคจุนกยองพูดขึ้นว่า“ ฉันรู้ แต่มันก็ดีที่มีคนแบบนี้ ผู้ชายประเภทนั้น…เอ่อ…ที่นั่งสีดำ”
“ฮาจิน?”
“ ถูกต้อง มันสนุกกว่าถ้ามีคนเหมือนเขา คุณรู้ไหมว่า ความคิดเห็นที่แตกต่างกันปะทะกัน มันจะสร้างสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นได้”
ซอคจุนกยองยิ้มกว้าง เจนยิ้มด้วยเช่นกันแต่เหตุผลของรอยยิ้มของเจนนั้นแตกต่างจากซอคจุนกยอง เล็กน้อย
จินเซยอนจะแนะนำให้จับพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัยเพื่อให้พวกเขาถูก “ลงโทษตามกฎหมาย” กล่าวอีกนัยหนึ่งสิ่งที่ซอคจุนกยองหวังคือ – ฆ่ากันจนตายไปข้างหนึ่ง – จะไม่เกิดขึ้น
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ซอคจุนกยองต้องการเชิญชวนเธอ
เจนคิดว่าทำไมและนั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอยิ้ม
“ ดี ~ ให้เธอรู้ ฉันสงสัยว่าเธอจะพูดว่าตกลงง่ายมาก “
“ เธอจะตกลงถ้าฉันบอกเธอ อย่างไรก็ตาม ฉันจะติดต่อเธอเอง”
ซอคจุนกยองเปิดสมาร์ทวอชของเขา
[จินเซยอน]
หมายเลขที่เธอให้กับเขาถูกเก็บไว้ในนั้น เขาลังเลในเวลานั้นและคิดว่าเขาจะไม่มีทางโทรหาเธอแน่นอน
ด้วยรอยยิ้มที่ผ่อนคลาย ซอคจุนกยองกดปุ่มโทรออก
Tu— Tu—
ในขณะที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หัวใจของซอคจุนกยองก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น เขาแกล้งทำเป็นหลงลืมว่ามันมีความหมายยังไง ในขณะที่แอบบอกตัวเองว่ามันเป็นความรู้สึกของการแข่งขัน เพราะจินเซยอนเป็นฮีโร่ระดับมาสเตอร์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra