The Novel’s Extra นิยาย บท 657

บทที่ 657. Decision (2)

“ ใช่แล้ว อุบัติการณ์ควังโอ….”

เขาจำชื่อไม่ได้

“ มันคืออะไร ~ แค่พูดมันออกมา ~”

“ ไม่…เอ่อ เขาชื่ออะไรนะ เบาะนั่งสีดำ….”

“ฮาจิน?”

“ โอใช่ ฮาจิน สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับฮาจินหรือไม่?”

ฮาจิน

ครู่หนึ่งเขาจำชื่อนั้นไม่ได้

มันเป็นชื่อที่เขาไม่มีวันลืม ดังนั้นทำไมกันล่ะ? เขาบาดเจ็บที่ศีรษะขณะต่อสู้หรอ?

เจนพูดว่า“ ใช่ คุณพูดถูก นั่นเป็นวันที่บอสพบกับฮาจินเป็นครั้งแรก เธอฆ่าทุกคนในศูนย์อพยพยกเว้นฮาจิน”

“ …ยังไงก็เถอะ ฉันรู้จักคนอื่นที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้น”

“จริงเหรอ ~? ใครล่ะ ~?”

เจนแสร้งทำเป็นประหลาดใจและเงี่ยหูของเธอ

“ ฉันสงสัยว่าเธอจะต้องการทำงานกับขยะอย่างพวกเรา แต่…เธอคือจินเซยอน”

“อะไรนะ?จินเซยอน!?”

คราวนี้เธอแปลกใจจริงๆ

“ใช่.”

จินเซยอนบอกกับซอคจุนกยองเป็นการส่วนตัวระหว่างถูกบังคับให้อยู่ในโคลอสเซียม จินเซยอนพยายามทำให้เกิดความเห็นอกเห็นใจจากซอคจุนกยองโดยเปิดเผยอดีตของเธอ เพื่อให้เธอสามารถขุดข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับคณะคมีเลียนเกี่ยวข้องกับ ‘อุบัติการณ์ควังโอ’ แน่นอนว่ามันไร้ประโยชน์ ซอคจุนกยองรู้เพี่ยวกับเหตุการณ์นี้น้อยมาก

“ จินเซยอนก็โกรธพวกเขาเช่นกัน เธอบอกว่าพ่อของเธอตายเพราะพวกเขา”

เจนจ้องมองซอคจุนกยองด้วยท่าทางประหลาดใจ จากนั้นเธอก็ยิ้มแปลก ๆออกมา

“ น่าสนใจ ~ ฉันโอเคนะ แต่ถ้าเธอมีส่วนร่วม อาจจะไม่มีผู้เสียชีวิต ~”

ผู้บงการอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ ‘อุบัติการณ์ควังโอ’ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคือ ‘คิมซุกโข’ และผู้สนับสนุนของเขา ‘ยี่ยุกโฮ’ หลังจากนั้น ตามลำดับความรับผิดชอบจะเป็นแชจูชุล ต่อด้วยยูจางวอนจากนั้นก็ยูจินวอน

หากจินเซยอนเข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้ เธออาจพยายามแก้ไขปัญหาด้วยวิธี “ศีลธรรม”

ซอคจุนกยองพูดขึ้นว่า“ ฉันรู้ แต่มันก็ดีที่มีคนแบบนี้ ผู้ชายประเภทนั้น…เอ่อ…ที่นั่งสีดำ”

“ฮาจิน?”

“ ถูกต้อง มันสนุกกว่าถ้ามีคนเหมือนเขา คุณรู้ไหมว่า ความคิดเห็นที่แตกต่างกันปะทะกัน มันจะสร้างสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นได้”

ซอคจุนกยองยิ้มกว้าง เจนยิ้มด้วยเช่นกันแต่เหตุผลของรอยยิ้มของเจนนั้นแตกต่างจากซอคจุนกยอง เล็กน้อย

จินเซยอนจะแนะนำให้จับพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัยเพื่อให้พวกเขาถูก “ลงโทษตามกฎหมาย” กล่าวอีกนัยหนึ่งสิ่งที่ซอคจุนกยองหวังคือ – ฆ่ากันจนตายไปข้างหนึ่ง – จะไม่เกิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ซอคจุนกยองต้องการเชิญชวนเธอ

เจนคิดว่าทำไมและนั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอยิ้ม

“ ดี ~ ให้เธอรู้ ฉันสงสัยว่าเธอจะพูดว่าตกลงง่ายมาก “

“ เธอจะตกลงถ้าฉันบอกเธอ อย่างไรก็ตาม ฉันจะติดต่อเธอเอง”

ซอคจุนกยองเปิดสมาร์ทวอชของเขา

[จินเซยอน]

หมายเลขที่เธอให้กับเขาถูกเก็บไว้ในนั้น เขาลังเลในเวลานั้นและคิดว่าเขาจะไม่มีทางโทรหาเธอแน่นอน

ด้วยรอยยิ้มที่ผ่อนคลาย ซอคจุนกยองกดปุ่มโทรออก

Tu— Tu—

ในขณะที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หัวใจของซอคจุนกยองก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น เขาแกล้งทำเป็นหลงลืมว่ามันมีความหมายยังไง ในขณะที่แอบบอกตัวเองว่ามันเป็นความรู้สึกของการแข่งขัน เพราะจินเซยอนเป็นฮีโร่ระดับมาสเตอร์

พื้นดินที่ผมนอนราบนั้นเป็นสีขาวและนุ่มนวลเหมือนทุ่งหิมะ แต่มันก็ไม่มีความหนาว ผมหยิบหิมะหนึ่งกำมือ Ppk- ppk- ผมสามารถปั้น “หิมะ” นี้ได้ แต่มันอุ่น

ในขณะที่ท้องฟ้ามืด มันมืดมิด แต่สว่างเพราะดวงดาว พวกมันใสสว่างมากจนผมรู้สึกว่าผมสามารถคว้ามันเอาไว้ได้ถ้าผมเอื้อมมือไปถึงมัน

ซึมซับในทิวทัศน์ที่สวยงามนี้ ผมไม่ได้คิดถึงการแจ้งเตือนของระบบจนกระทั่งถึงเวลาต่อมา

“ โอ้ ใช่แล้ว ระบบล่ะ”

มีหลายข้อความที่ผมยังไม่ได้อ่าน

[โค้งสุดท้าย “ชื่อสุดท้าย” เสร็จสมบูรณ์]

[รับ SP ทั้งหมดแล้ว]

[▷ ??? ถูกเปิดเผย]

[▷ตัดสินใจ]

[ตอนนี้คุณสามารถตัดสินใจในฐานะผู้เขียน….]

ในตอนนั้น Ssk- ผมได้ยินเสียงฝีเท้าบนสนามหิมะแห่งนี้ ผมหันไปมองทางนั้นทันที

มีชายคนหนึ่งที่ผมจำไม่ได้ก็กำลังเดินเข้ามาหาผม

เขาดูธรรมดาในทุก ๆ ด้าน ใบหน้าและร่างกายของเขาไม่โดดเด่นอะไรเลย

“ ดีใจที่ได้พบ คุณคิมฮาจิน เนื่องจากโค้งสุดท้ายสิ้นสุดลง ผมมาพบคุณเพื่อทำตามสัญญาที่ให้ไว้”

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ธรรมดาเลย ในความเป็นจริงมันเป็นเรื่องธรรมดาจนถึงจุดที่มันสั่นหัวใจของผม ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาขณะที่นั่งอยู่บนพื้นดินอย่างงุนงง

เขายิ้มอย่างเมินเฉยและโค้งคำนับ

“ ผมเป็นผู้ร่วมเขียน ขอบคุณสำหรับการสร้างเรื่องราวที่ดำเนินต่อตามที่ผมรู้สึกพอใจ”

เมื่อมองดูเขา ความคิดทุกอย่างก็โผล่ขึ้นมาในหัวของผม อย่างไรก็ตาม ไม่มีคำไหนหลุดออกมาจากปากของผมแม้แต่คำเดียว พวกมันลอยเหมือนฟองสบู่และอยู่ในหัวหัวของผมเท่านั้น

แต่ชายคนนี้ดูเหมือนจะอ่านใจของผมในขณะที่เขาตอบสิ่งที่ผมอยากรู้มากที่สุด