ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 131

ตอนที่ 131

ในขณะที่ไข่ต้มชาที่ไหลลงไปในร่างกายของพวกเขาก็สั่นไหวอีกครั้ง พวกเขารู้สึกได้ถึงกระแสความร้อนที่ไหลเข้ามาในจิตใจทําให้สมองของพวกเขาราวกับเจอแสงสว่าง

ความรู้สึกนี้รุนแรงกว่าตอนดื่มโจ๊กผักหลายเท่า

พี่สาวและน้องชายของตระกูลก่ตกตะลึงอย่างมากและแทบจะไม่เชื่อสิ่งที่เขาเจอ

วิถีเต่า!

เกือบจะเทียบได้กับศักดิ์สิทธิ์

ไขใบเดียวช่วยให้การรับรู้เต่าของพวกเขาดีขึ้น ถ้าบอกคนอื่น พวกเขาคงสงสัยว่าพวกเขาเป็น

ไม่น่าเชื่อและน่ากลัว!

พวกเขาฝืนความตกใจในใจพวกเขาพยายามหยิบเครื่องเคียงอีกสองสามอย่าง แต่พวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าแม้แต่เครื่องเคียงก็มีวิถีเต่า

มันคือการกินข้าวที่ไหนนี่กินโชคชัด ๆ !

ทุกคที่กินมีค่าดั่งสมบัติ

หัวใจของ จือเหยาเต้นรัวขึ้น ตอนนี้นางเชื่อแล้วว่าสิ่งที่ ฉินม่านหยุน พูดไม่ใช่เรื่องเกินจริงแม้แต่น้อยและยังต่ําเกินไป!

โจ๊กหนึ่งชามไข่ต้มชาและเครื่องเคียงสองสามอย่าง

พวกเขาได้

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ากระเพาะอาหารดูดซึมวิถีเต่ํามากเกินไปและถึงขีดจํากัดแล้ว

มิฉะนั้นพวกเขาสาบานาว่าจะไม่ทิ้งข้าวสักเม็ดที่มีอยู่

“ อิ่มแล้วหรือ?” หลี่เหนียนฟานเลิกคิ้วเล็กน้อย “พวกเจ้างไม่ได้กินซาลาเปาที่ข้าเตรียมไว้ให้”

ฉินหม่านหยุนยิ้มอย่างขมขื่น ข้ากินไม่ได้อีกแล้วขอบคุณนายน้อยหลี่สําหรับ การต้อนรับ “

พวกเขามองไปที่ซาลาเปาสีขาวอยู่ตรงกลางโต๊ะด้วยความเสียใจ ซาลาเปาเต็มไปด้วยสีขาวและมันจะต้องมีรสชาติที่อร่อยมากแน่ๆและบางทีมันอาจจะมีวิถีเต๋ด้วย ข้าไม่ได้กินมันและข้าไม่รู้ว่าข้าจะมีโอกาสได้กินมันอีกไหม

มันน่าเสียดายที่พวกเขาพลาดโอกาสแบบนี้ไป

หลี่เหนียนฟานยิ้มและพูดว่า “อาหารมื่อนี้เป็นยังไงบ้างล่พ”

” ใช่ มันอร่อยมากนี่เป็นอาหารที่ดีที่สุดที่ข้าเคยกินมา “

คู่จือหยูพยักหน้าซ้ํา ๆ และกล่าวโดยไม่ลังเล

คําตอบอยู่ในความคาดหวังของหลีเหนียนฟ่านและเขาก็หัวเราะและพูดว่า” ดีแล้วล่ะ “ ”

เขามองไปที่ซาลาเปาที่เหลืออยู่และ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอายเล็กน้อย ข้าควรทําอย่างไรกับซาลาเปานี้ดี ภู่จือเหยาสังเกตเห็นการมองของหลี่เหนียนฟาน เขากัดริมฝีปากและพูดอย่างไม่แน่ใจว่า” นายน้อยหลี่เหล่านี้ ซาลาเปาเป็นสิ่งที่ท่านเตรียมไว้ แม้ว่าเราจะกินไม่ได้แต่ก็ไม่สามารถทําให้ท่านผิดหวังได้เราจะเอามันไปด้วย”

“ เจ้าต้องการซาลาเปานี้เหรอ” ” หลี่เหนียนฟ้านตกตะลึง

คู่จือเหยาพยักหน้าและกล่าวด้วยความจริงใจ” น่าเสียดายที่อาหารอร่อยเช่นนี้จะสูญเปล่า”

นอกจากนี้หลี่เหนียนฟานไม่คิดว่ามันมีค่า แต่สําหรับพวกเขาอาหารเช่นนี้คือสมบัติ

หลี่เหนียนฟานพยักหน้าและยิ้ม” เดิมเตรียมไว้แก่พวกเจ้า ดังนั้นเจ้าเอามันไปได้อยู่แล้ว ”

คู่จือเหยาและ ฉินม่านหยุนรู้สึกดีใจอย่างมาก พวกนางยกมือขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจับมันอย่างระมัดระวัง