ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 136

ตอนที่ 136

“ ไม่ว่ายังไง ก็ขอบคุณมาก”

หลีเหนียนฟานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดต่อ: “ข้าเป็นมนุษย์ไม่มีของมากมายที่สามารถจะให้ได้ ดังนั้นการประดิษฐ์ตัวอักษรและการวาดภาพเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว ถ้าเจ้าชอบมัน ข้าจะมอบสมุดคัดลอกเล่มนี้ให้เจ้า”

ข้าไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับโชคของข้าข้ าสามารถคบหากับผู้ฝึกตนนิสัยที่ดีได้มากมาย แม้ว่าสิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกับพรสวรรค์และทักษะการทําอาหารของข้า แต่พวกเขาก็ช่วยข้ามาก

! สหายคืออะไร นี่คือสหาย!

สมุดคัดลอก … มอบให้เรา? !

ฮึบ!

จิตใจของทั้งสี่พลันระเบิด สมองของพวกเขาว่างเปล่าทันที พวกเขาตกตะลึงกับมัน ตื่นเต้นมจนพวกเขาไม่สามารถคิดอะไรได้เลย

นี่คืออะไร?

ความโชคดี!

สมบัติ

แค่สมุดคัดลอกเล่มนี้ ข้ากลัวว่าทั้งโลกจะเต็มไปด้วยความโกลาหล

ในตอนนี้พวกเขารู้สึกขอบคุณหลิวหลู่เชิงเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าโง่คนนี้ถูกพวกเขาฆ่าพวกเขาจะจัดหาเวทีเพื่อแสดงความสามารถดีๆเช่นนี้อย่างไร?

ช่างเป็นคนดีที่เสียสละเพื่อคนอื่นจริงๆ!

หลี่เหนียนฟานเห็นว่าพวกเขาไม่ตอบเป็นเวลานานแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินอายเล็กน้อยนั่นอาจเป็นเพราะเขาหลงตัวเองมากเกินไปรึเปล่า?

“ ถ้าเจ้าไม่ต้องการก็ลืมสิ่งที่ข้าพูดเถอะ”

“อ้ะ ข้าต้องการมัน!” ใบหน้าของ ฉินม่านหยุนแดงขึ้นทันทีและนางก็ตะโกนเสียงดังลั่นไม่หลงเหลือมาดกุลสตรี

ลั่วซือหยูก็กรีดร้อง “ข้าก็อยากได้เหมือนกันข้าก็อยากได้เช่นกัน! นายน้อยหลี่ให้ข้าด้วย!”

ลั่วฮวงและ โจวต้าเฉิงฟื้นสติในพริบตาและตะโกนว่า “นายน้อยหลี่ ข้าขอด้วย!”

หากเจ้าพลาดสมุดคัดลอกอันล้ำค่าเช่นนี้เพราะความว้าวุ่นใจพวกเขาจะต้องเสียใจจนฆ่าตัวตายแน่ๆ

ในที่สุดโจวต้าเฉิงก็ก้าวไปอย่างรวดเร็วและรับสมุดคัดลอกมาก่อน เขาตื่นเต้นมากใบหน้าที่เต็มไปด้วยตีนกาของเขาระเบิดเสียงหัวเราะ

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขาหัวใจของ หลี่เหนียนฟ่านก็สดชื่นขึ้นมา

แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่รักศิลปะ

ดูเหมือนว่านอกเหนือจากทักษะการทําอาหารแล้วพรสวรรค์ของเขายังสามารถสร้างความประทับใจให้กับผู้ฝึกตนได้ด้วย

หลังจากออกมาจากห้องของหลี่เหนียนฟ้าน ทั้งสี่ก็อุ้มหลิวหลู่เชิงที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่งขึ้นบ่าและพากันออกไป

ฉินม่านหยุนกล่าวว่า “ทุกคนฉลาด ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าต้องเข้าใจความหมายของคําพูดของนายน้อยหลี่?”

“ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ นายน้อยหลี่ บอกใบ้และคําใบ้ในครั้งนี้ก็ชัดเจนมากอยู่แล้ว” ลั่วฮวงยิ้มเล็กน้อย เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการให้ใครมาหาทางแก้แค้นเขา เราต้องทําลายตระกูลหลิว!”

ลั่วซื่อหยูรีบกล่าวว่า “ถูกต้อง ตระกูล หลิวไม่นับอะไรในสายตานายน้อยหลี่ แต่ถ้าถูกแมลงวันที่น่ารําคาญเหล่านี้ตอมไปมามันจะส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิตมนุษย์ของ นายน้อยหอย่างแน่นอนเรื่องนี้ต้องไม่ประมาท เราต้องเก็บกวาดให้สะอาด! “

ทุกคนพูดอย่างไม่สนใจตระกูลงหลิวเลย พวกเขาคล้ายจะเห็นเป็นปลาบนเขียง กําลังลับมีดและเตรียมที่จะฆ่า

สิ่งนี้ทําให้หลิวหลู่เชิงราวกับถูกทุบด้วยค้อน