ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 144

ตอนที่ 144

ใบหน้าของ ลัวซื่อหยุและ ฉินม่านหยุนอดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้ม น้ํานี้ไม่ใช่สิ่งที่ใครๆจะสามารถดื่มได้โดยง่ายๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันม่านหยุนมุมปากของนางงอขึ้นเล็กน้อย เมื่อคิดถึงการไปเยี่ยมของตัวเองเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่หลังจากขอหลายครั้ง จือเหยาก็ไม่เต็มใจที่จะเอาวารีจิตวิญญาณที่ถูกปลุกให้ตนแม้แต่เล็กน้อยเลย?

การกอดต้นขาเป็นสิ่งที่ดีมาก นางต้องเกาะให้แน่นๆในอนาคต

แม้ว่ามันจะไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของผู้ดื่มได้โดยตรงหรือไม่สามารถทําให้ผู้คนรู้แจ้งได้ แต่ก็มีผลอย่างน่าอัศจรรย์ในการทําให้สงบใจ

ปัญญาเทวะเปรียบเสมือนดวงตาคู่ที่สองของผู้ฝึกตนยิ่งปัญญาเทวะแข็งแกร่งขึ้นเท่าไหร่ความสามารถในการมองผ่านภาพลวงตาก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น ความสามารถในการต้านทานภาพลวงตาก็จะยิ่งแข็งแกร่งขี้เด้วย

คู่จือเหยากล่าวอย่างเปรียบเทียบว่า “ นายน้อยหล่น้ําแก้วนี้ทําให้สดชื่นและรสชาติก็ไม่แย่ไปกว่าเยลลี่”

ไม่จําเป็นต้องพูดต่อ ความสนใจของหลี่เหนียนฟานนั้นถูกดึงดูดอย่างมากจากแก้วน้ําและมีร่องรอยของความทรงจําและความตื่นเต้นในดวงตาของเขา

น้ําในแก้วน้ํานั้นฟองอากาศเล็ก ๆ ขึ้นออกมาทีละฟองในน้ําตลอดเวลาฉากแบบนี้เขาคุ้นเคยกับมันมากๆ

น้ําอัดลม!

มันคือน้ําอัดลม!

เขาขยี้ตาคิดว่ามีภาพหลอน

ความรู้สึกใกล้ชิดเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติและเขาม่เคยคิดว่าผู้คนในโลกแห่งการฝึกตนจะยังคงค้นพบกับ น้ําอัดลม

หลังจากมองดูอยู่นานเขาก็ยกแก้วน้ําไว้และแทบรอไม่ไหวที่จะกิน

น้ํามีรสหวานเล็กน้อยและรสชาติแบบในจินตนาการไม่ปรากฏ แต่ความรู้สึกที่เหมือนกันก็ระเบิดขึ้นมาแล้ว!

เมื่อเขากลืนน้ําคล้ายมันจะเต้นอยู่ในลําคอของเขาและแม้แต่วิญญาณของเขาก็ยังสันสะท้านมันเจ๋งโคตร

“นี่มันน้ําอัดลม!”

หลี่เหนียนฟานอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพําพลางมองไปที่แก้วน้ําในมือสีหน้าของเขาแสดงความตื่นเต้นแวบเข้ามาในดวงตาของเขาและจากนั้นก็ไม่มีพูดต่อ ”อู่ตงภูตง”

* อ้า สดชื่น!” จู่ๆเขาก็รู้สึกสดชื่น

ความรู้สึกที่หายไปอย่างเนิ่นนานได้กลับมาแล้ว จนทําให้เขาอยากร้องไห้

หลี่เหนียนฟ่านต้องการทําน้ําอัดลมมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่ล้มเหลวองค์ประกอบของก๊าซในโลกแห่งนี้ดูเหมือนจะแตกต่างจากชีวิตก่อนหน้านี้มาก

ถ้าพูดอย่างจริงจังก๊าซน้ําในแก้วน้ํานี้ไม่ใช่คาร์บอนไดออกไซด์ แต่ หลี่เหนียนฟ่านอดไม่ได้ที่จะเรียกมันว่าน้ําอัดลม

คนอื่น ๆ แสดงใบหน้าที่ไม่อยากเชื่อและพวกเขายิ้มอย่างขมขึ้นภายใน

วิญญาณของ นายน้อยหลี่อาจมีพลังมากเกินไปถ้าเราดื่มเหมือนเขาวิญญาณของเราจะระเบิดแน่ๆ

คู่จือเหยารีบขอให้หลี่เหนียนฟานเติมน้ําและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ถ้านายน้อยหลี่ชอบก็แค่ดื่มเพิ่มอีก”

” ขอบคุณ” หลี่เหนียนฟานยิ้มแล้วก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “แม้ว่าน้ํานี้จะคล้ายกับน้ําที่ข้าเคยดื่ม รสชาติมันอร่อยมาก ข้าอยากรู้ว่ามันทํามาจากอะไรหรือ? ”

คู่จือเหยามองไปที่ หลี่เหนียนฟ้านทันใดนั้นก็กัดฟันและยืนขึ้นและพูดว่า “นายน้อยหลีโปรดรอสักครู่ข้าจะไปเอามาให้ท่าน”

นางขยิบตาและคู่จือหยูก็ตามไป

พี่น้องมาที่ห้องหนึ่งมีน้ําพุอื่นๆในห้อง มีลูกบอลสีฟ้าขนาดเท่าลําไยลอยหมุนอยู่เหนือปากน้ํา