ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 40

“ การปลูกสมุนไพรเป็นเรื่องยากขนาดนี้เชียวหรือ?” หลี่เหนียนฟานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“ ข้าคิดว่ามันไม่ยากลองดูสิ”

ยาครอบจักรวาลดีๆเช่นนี้ ถ้ามันหมดไปคงน่าเสียดาย

ต้าจี อ้าปากและก่อนจะไม่พูดต่อ

เขาไม่เคยปลูกมาก่อนแต่กลับรู่ว่ามันปลูกได้

ถ้าปรมาจารย์ หลี่ต้องการปลูกมัน ตราบเท่าที่เขามีความสุข

ต้าจีให้กำลังใจจากด้านข้าง

หลังจากนั้นไม่นานหลี่เหนียนฟานก็ยิ้มเล็กน้อย“ โอเคข้าจะนำสมุนไพรไปที่สวนหลังบ้านและหาดินมาปลูกสมุนไพรเพิ่ม”

ต้าจี ปัดเส้นผมด้านหน้านางและพูดิย่างคาดหวังว่า: “ข้าไปกับท่านได้ไหม”

นางอยากรู้เกี่ยวกับสวนหลังบ้านของปรมาจารย์หลี่

สวนหลังบ้านที่สามารถปลูกแตงโมมหัศจรรย์ชนิดนี้ได้มันจะหย้าตาเป็นยังไง?

“ แน่นอน” หลี่เหนียนฟานพยักหน้า

ต้าจี ดูมีความสุขและรีบเดินตาม หลี่ เหนียนฟ่าน นางทั้งกังวลและคาดหวัง

เมื่อเดินไปตามทางที่ปูด้วยหิน ข้างในจะมีซุ้มโค้งรูปพระจันทร์ปรากฏอยู่ด้านหน้าและด้านหลังเป็นประตูไม้สีแดงสด

ประตูไม้ดูเก่ามันมีร่องรอยชองกาลเวลาที่ผานพ้นไป

เมื่อนางเดินเข้าไปใกล้ประตูไม้ความตึงเครียดในใจของ ต้าจี ก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ และนางก็ยังอยากจะวิ่งหนี

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางมีจิตวิญญาณและมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก

นางรู้สึกว่ามีความน่ากลัวอยู่หลังประตูนี้และในเวลาเดียวกันก็มีโอกาสครั้งยิ่งใหญ่รออยู่

ต่อไปข้ากลัวว่าจะได้เห็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ!

”หากมีอันตราย ปรมาจารย์ หลี่จะปกป้องข้าได้” ต้าจีเหลือบมองไปที่ด้านหลังของ หลี่ เหนียนฟ่าน ความกังวลของนางก็สงบลง

แอ๊ดดดดด

ประตูเปิดออก

ตูม!

ด้านหลังประตูพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้พุ่งเข้าหาต้าจีอย่างท่วมท้นและนางรู้สึกราวกับถูกกลืนหายไปในมวลวิถีเต๋า

การฝึกฝนนับพันปีของนางและความรู้สึกทั้งหมดของนางกลายเป็นเรื่องตลกต่อหน้าวิถีเต๋าเหล่านี้

เมื่อเผชิญงกับมันนางรู้สึกเหมือนหยดน้ำที่หยดลงไปในมหาสมุทรก่อนถูกกลืนกินและหายไป

“ มีอะไรเหรอ?” เสียงของหลี่เหนียนฟานดึงนางออกจากภวังค์

ใบหน้าของ ต้าจี ซีดเผือดนางมองไปที่ประตูที่เปิดอยู่ด้วยความกลัว เหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมาทั่วร่างกาย

เพียงแค่เศษเสี้ยวแห่งวิถีเต๋ามันกลับทำให้นางกลัวมาก

มีข่าวลือว่าเมื่อมีคนเข้าใจในวิถีเต๋า เขาจะทิ้งเศษเสี้ยวเต๋าไว้ในที่ตรงนั้น

แม้ว่าเขาจะออกจากสถานที่แห่งนี้ แต่ร่องรอยของ วิถีเต๋าก็ยังคงอยู่

ทำไมสวนหลังบ้านถึงมีร่องรอยของวิถีเต๋าที่แข็งแกร่งเช่นนี้ คนที่ทิ้งร่องรอยเต๋านี้ไว้จะแข็งแกร่งเท่าใดกัน?

เทพ? ไม่แน่นอน!

แข็งแกร่งยิ่งกว่าเทพ!

ดวงตาที่สวยงามของ ต้าจี มองไปที่ หลี่ เหนียนฟ่าน และหัวใจของนางก็ไม่สามารถสงบลงได้

ปรมาจารย์ หลี่แข็งแกร่งขนาดไหนกัน?

หลี่ เหนียนฟ่าน มองนางอย่างกังวล: “อาการบาดเจ็บกำเริบหรือ?”

ต้าจี หายใจเข้าลึก ๆ ส่ายหัวและกล่าวว่า “ปรมาจารย์หลี่ข้าสบายดีไ ปต่อกันเถอะ”

หลี่ เหนียนฟ่าน พยักหน้าและพา ต้าจี เข้าไปในสวนหลังบ้าน

ทันทีที่เขาเข้าไปในสวนหลังบ้าน ต้าจี ก็สัมผัสได้ถึงพลังของวิถีเต๋ได้ามากยิ่งขึ้น

ในสวนหลังบ้านนี้มีวิถีเต๋าอยู่ทุกๆที่

มันคิอดินธรรมดา

ดินธรรมดาจะผสมกับกรวดรูปร่างและสีของดินจะแตกต่างกันและขนาดของอนุภาคดินก็จะแตกต่างกันด้วย

อย่างไรก็ตาม ดินนี่แตกออกมาได้เหมือนกันทุกเม็ดแบบเป๊ะๆ!

ผืนดินใต้เท้านี้ดูเหมือนจะประกอบด้วยอนุภาคขนาดเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนของดินชนิดเดียวกัน!

นางอดไม่ได้ที่จะก้มลงหยิบขึ้นมาดูอย่างอยากรู้อยากเห็น

มันดูเหมือนดินธรรมดา แต่มันหนักมากขนาดนางยังยกไม่ขึ้น!

ดินชนิดนี้?มันหนักมาก!

มันถูกนำลงมาจากโลกแห่งเทพหรือ?

!

มีทะเลพายุก่อตัวอยู่ในใจของ ต้าจี และจำนวนครั้งที่นางตกใจในวัยยี้มากกว่า1000ปีที่นางฝึกฝนมารวมกันซะอีก

ทัศนคติทุกอย่างเหมือนจะถูกลบออกไป

นางอดไม่ได้ที่จะยิ้มในใจพลางคิดถึงผลกำไรและความสูญเสีย:“ ข้าเคยกังวลว่าปรมาจารย์หลี่จะไม่สามารถปลูกสมุนไพรได้ ดินนี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะปลูกสมุนไพรได้เช่นกัน ข้าไม่มีคุณสมบัติที่จั้งคำถามกับปราจารย์หลี่ และหวังว่า ปรมาจารย์ หลี่จะไม่ตำหนิข้า “

”ว้าว.”

ในบ่อน้ำที่เงียบสงบคลื่นน้ำเหมือนเนินเขาก็ลอยขึ้นมา

คลื่นน้ำสูงขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดก็ค่อยๆลดลงมาาเผยให้เห็นเต่ายักษ์ที่อยู่ข้างใน

เต่าช้างตัวนั้นลอยอยู่บนน้ำมองไปที่หลี่เหนียนฟานและต้าจื่ออย่างเกียจคร้านจากนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากน้ำนอนบนพื้นหลับตาและงีบหลับ

ต้าจีผงะและประหลาดใจ: “นี่คือ … เต่าช้าง?”

หลี่เหนียนฟานพยักหน้า “ข้าลืมแนะนำมันชื่อเหลากุ่ยข้าจำได้ว่าตอนที่ข้าซื้อมันใหญ่กว่าฝ่ามือของข้าเพียงเล็กน้อยข้าไม่ได้คาดหวังว่ามันจะโตเร็วขนาดนี้ในครี่งเดือน. “

ข้าจำได้ว่าข้าซื้อเต่าช้างเพราะข้ากังวลเกี่ยวกับสัตว์สูรในบ่อน้ำ แต่กลับได้สัตว์อสูนมาอยู่ที่นี่แทนได้ยัไง