ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 69

“เสิร์ฟ … บนโต๊ะ?”

หัวของจิ้งจอกวิญญาณหกหางมึนงงและดวงตาเล็ก ๆ ของนางก็กระพริบถี่ๆ

จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงิน เมื่อวานยังคงหยิ่งผยองแต่จะกลายเป็นอาหารบนโต๊ะในวันพรุ่งนี้หรือ?

มันจะไม่กลายเป็นกองอุจจาระหลังจากนั้นอีกเหรอ?

ฟ่อ–

โลกนี้อันตรายเกินไปจริงๆ

จิ้งจอกหกหางตัวสั่น

”หือ?” ต้าจื่อมองไปที่ตูดของจิ้งจอกวิญญาณหกหางด้วยสีหน้าประหลาดใจ “เจ้ากำลังจะพัฒนาหางที่เจ็ดข้ารู้ว่าสิ่งที่หลี่กงซีมอบให้นั้นเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับเจ้า! “

ดวงตาของจิ้งจอกวิญญาณหกหางกลายเป็นรูปเสี้ยวพระจันทร์และนางกล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า: “ฮิฮิข้าจะติดต่อกับน้องสาวของข้าเร็ว ๆ นี้”

ต้าจี แสดงท่าทางที่ครุ่นคิดและทันใดนั้นก็พูดว่า “เมื่อจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินตาย
สัตว์อสูรทั้งหมดจพตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ทำไมเจ้าไม่แต่งตั้งตนเองเป็นจักรพรรดิปีศาจล่ะ”

ตอนนี้สัตว์อสูรที่อยู่ในป่า ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายและพวกมันยังคงส่งเสียงโหยหวนในเวลากลางคืนส่งผลกระทบต่อการนอนหลับของ หลี่กงซี อย่างมากปัญหานี้ต้องได้รับการแก้ไขโดยเร็วที่สุด

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อน้องสาวของนางกลายเป็นจักรพรรดินีปีศาจจะมีคนที่สามารถช่วยหลี่กงซีได้มากขึ้นในอนาคตและสามารถสร้างสภาพแวดล้อมประสบการณ์ที่ดีที่สุดแก่ชีวิตมรรตัยของหลี่กงซี!

เยี่ยม!

ดวงตาของ ต้าจี สว่างขึ้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของจิ้งจอกวิญญาณหกหางค่อยๆหายไปและนางแทบไม่อยากจะเชื่อหูของนางเอง ฟันของนางสั่นและพูดว่า “สัตว์อสูร … จักรพรรดินีปีศาจ?”

“ ข้าไม่สามารถทำได้!” จิ้งจอกวิญญาณหกหางส่ายหัวรัวๆ

”เจ้ากล้าหน่อยได้ไหม เจ้าเป็นจิ้งจอกเจ็ดหางแล้วความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับความว่างล่าแล้ว แต่ยังขี้ขลาดอยู่อีก” ต้าจีตบหัวร่างเล็กของจิ้งจอกหกหางอย่างเงียบ ๆ , นางควรตำหนิตัวเองที่ปกป้องน้องสาวมากเกินไป เอาเถอะยังไงนางก็ไม่ได้มีประสบการณ์ในการต่อสู้มากนัก

หางของจิ้งจอกวิญญาณหกหางพันรอบตัวต้าจีและพูดอย่างน่าสงสาร “ข้าทำไม่ได้!”

”ไม่!” ต้าจี ดูเคร่งขรึมและพูดอย่างเคร่งขรึม: “เมื่อคืนเจ้าคิดว่าเจ้าโชคดีจริงๆหรือ? นายท่านส่งพวกเขามาเพื่อช่วยเจ้า! นายท่านไม่เพียงช่วยเจ้า แต่ยังให้โชคลาภแก่เจ้า เจ้าควรตอบแทนเขาบ้าง

“ แต่ … ข้าไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้” จิ้งจอกวิญญาณหกหางหลบตา“ แต่พี่สาวท่านเป็นได้?”

”ข้าต้องการอยู่รับใช้นายท่าน” ต้าจีส่ายหัวดวงตาของนางแสดงความคิดที่ลึกซึ้งแล้วพูดว่า: “ไม่ต้องกังวลเจ้าคือน้องสาวของข้า ข้าจะช่วยเจ้าหาทางแก้ปัญหาเอง!”

สำหรับ หลี่กงซี ตำแหน่งจักรพรรดิปีศาจนี้นางเอามาให้ได้!

”ยังไงซะนี่เป็นอาหารมื้อเย็นที่ข้าจองไว้เป็นพิเศษสำหรับเจ้าโจ๊กชามเล็กกับข้าวเล็กน้อยและแอปเปิ้ล” ต้าจีหยิบอาหารออกมาวางไว้ตรงหน้าจิ้งจอกวิญญาณหกหาง

หูของจิ้งจอกตัวน้อยตั้งสูงขึ้นและเริ่มกินอย่างตะกละตะกลาม

มันไม่ได้ลิ้มรสสิ่งนี้เป็ครั้งแรก แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากอยู่ดี

หากเอาอาหารเหล่านี้ไว้ข้างนอกทุกคนจะต้องขโมยมันแน่นอน!

ที่สำคัญที่สุดคือนอกจากความรู้แจ้งแห่งเต๋าแล้วมันยังอร่อยมากอีกด้วย!

”หึหึ!”

จิ้งจอกตัวน้อยแทบรอไม่ไหวที่จะฝังหัวลงในชามปากของนากินอย่างรวดเร็วดูเหมือนไม่คิดที่จะเคี้ยวเลย

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นอีกครั้งขนสีขาวบนใบหน้าของนางก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำโจ๊กเหนียวเหนอะ มันดูตลกมาก

วินาทีต่อมาลิ้นสีชมพูเล็ก ๆก็ยื่นออกมาจากปากของจิ้งจอกตัวน้อยกวาดไปทั่วมุมปาก

”ฮะ–“

เศษอาหารทั้งหมดที่ติดอยู่บนใบหน้าถูกวาดเรียบเข้าปากทันที!

“ อร่อยจังเลย!” จิ้งจอกน้อยตบท้องอย่างพอใจดวงตาของนางกลายเป็นรูแเสี้ยวพระจันทร์พร้อมรอยยิ้ม

ต้าจียกมือขึ้น“ อย่ารอช้าเจ้าต่องรีบฝึกและย่อยอาหารและพยายามพัฒนาความแข็งแกร่งของเจ้า!”

“ โอ้……”

…

ในวันรุ่งขึ้นแสงแดดยามเช้าตรู่ส่องเข้ามาที่ภูเขาและป่า