ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 75

ตูม!

ความรู้แจ้งแห่งเต๋เป็นเหมือนกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากอยูภายในใจของ หลินมู่เฟิง

แต่ปราณจำนวนมากมายมหาศาลก็พุ่งมาจากตันเถียนและหลั่งไหลไปทั่วร่างกายองเขา

มากเกินไป!

”จงสงบ!”

เขาเริ่มย่อยสิ่งที่ได้รับอย่างรวดเร็วและในขณะเดียวกันก็เตือนตัวเองในใจว่าอย่าสร้างปัญหาต่อหน้าปรมาจรย์

ในอีกด้านหนึ่ง หลินชิงหยุนมองไปที่ชามซุปตรงหน้านางอย่างเคร่งเครียดและตื่นเต้นมาก มันเป็นซุปที่มีโอกาสอยู่มากมายนับไม่ถ้วน ข้ากลัวว่าต่อให้ทั้งโลกของการฝึกตนก็จะไม่สามารถหาของล้ำค่ากว่าซุปปหม้อนี้ได้

นี่คือพลังของผุ้ยิง่ใหญ่เหรอ? เพียงน้ำซุปเพียงเล็กน้อยที่ไหลออกจากนิ้วมือก็เพียงพอแล้วที่จะเป็นประโยชน์ต่อคน ๆ หนึ่งไปชั่วชีวิต

นางค่อยๆหยิบช้อนแล้วตักซุปเข้าที่ริมฝีปาก

น้ำซุปที่เนียนละเอียดกระทบตามลิ้นของนางและทันใดนั้นรสชาติอันโอชะที่หาที่เปรียบมิได้ก็ระเบิดออกมา กระจายไปทั่ะทุกส่วนของร่างกาย ทำให้รูขุมขนทั่วร่างกระชับขึ้นและรู้สึกร่าเริง

“ กูตง.”

น้ำซุปที่เนียนละเอียดไหลลงลำคอทิ้งรสชาติอันลึกล้ำไว้ระหว่งาทางกลิ่นหอมชโลมทุกซอกทุกมุม

”แอ่ว-“

โพรงจมูกของหลินชิงหยุนอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจ นางอดไม่ได้ที่จะหลับตาเพลิดเพลินไปกับความพอใจที่ไม่เคยมีมาก่อน

ในปากของนางยังคงมีเนื้ออยู่เล็กน้อยและการกัดเบา ๆ ของฟันของนางทำให้ดวงตาของนางสดใสขึ้น รสชาติที่นุ่มนวลอบออวลไปทั่วปาก

จากซุปเห็ดตุ๋นที่ปรุงอย่างช้าๆ เนื้อของนกอินทรีตัวโตได้รับการตุ๋นอย่างสมบูรณ์แบบ ความนุ่มและอร่อย ไม่กลืนยากเกินไปและรสไม่จืดเกินไป นางเพลิดเพลินไปกับความน่าพอใจ

อร่อย!

นางไม่รู้ว่าจะอธิบายซุปชามนี้อย่างไรดี นี้เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกว่าคำศัพท์ที่นางได้เรียนรู้มานั้นน้อยมาก

นางอดไม่ได้ที่จะกินครั้งที่สอ งใบหน้าสวๆยของนางก็แดงระเรื่อ

ปราณในร่างกายเริ่มสั่นและสมองก็ตกอยู่ในความว่างเปล่า

หลังจากนั้นไม่นานหลินมู่เฟิงก็กลับมามีสติอีกครั้งเมื่อมองไปที่หม้อซุป ความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในส่วนลึกของดวงตาของเขา

นี่คืออะไร?

นอกจากนี้เขายังสามารถเข้าใจว่าเขาสามารถเพิ่มปราณของเขาได้ หลังจากนั้นเขาก็ได้กินสมุนไพรมากมาย แต่ … ทำไมถึงมี วิถีเต๋า? !

แม้ว่าสัมผัสของเต๋านี้จะไม่เข้มข้นเท่าชาที่ข้าดื่มครั้งที่แล้ว แต่ก็มีมันอยู่ในหม้อที่อยู่ตรงหน้าข้า!

มันช่างน่าเหลือเชื่อ!

วิถีเต๋า ไร้ค่าสำหรับผู้เชี่ยวชาญหรือ?

เขามองไปที่หม้ออีกครั้ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างพยายามค้นหาแหล่งที่มาของ วิถีเต๋า

นกอินทรีภูเขาตัวนี้ไม่ใช่แน่นอน ไม่ใช่เป็นสมุนไพรหรือของเหลวซวนปิงพันปีและไม่ควรเป็นน้ำจิตวิญญาณเหลือเพียงเห็ดและเครื่องเคียงอย่างหัวหอมเท่านั้น!

ฟ่อ–

การคาดเดานี้ทำให้หนังศีรษะของเขาด้านชาและขนทั้งตัวของเขาก็ลุกชัน

เขาพยายามระงับความตกใจในใจกรอกชามอย่างระมัดระวังและจงใจตักเห็ดเล็กน้อย

คราวนี้เขาไม่กล้าที่จะดื่มอย่างลวกๆ แต่จิบเล็กน้อยแล้วกลืนเห็ดเข้าปาก

เห็ดจะนุ่มมากเมื่อแช่ในซุปและรสชาติส่วนใหญ่จะรวมอยู่ในซุปแม้ว่ามันจะยังคงอร่อย แต่ก็ไม่ดีไปกว่าซุป

หลินมู่เฟิงไม่ได้กังวลเรื่องรสชาติ แต่กัดเห็ดเบา ๆ

”พัฟ -“

เมื่อเห็ดแยกออกเป็นสองส่วนความรู้สึกลึกลับก็ห่อหุ้มหลินมู่เฟิงทันทีทำให้สมองของเขาปลอดโปร่ง