จอมนางหมอ นิยาย บท 6

เพราะขนาดชนชั้นกษัตริย์ก็ยังมิอาจที่จะเป็น จอมยุทธ์ชั้นก่อกำเนิดเทพเซียนได้เลย

เป็นได้สูงสุดแค่จอมยุทธ์ชั้นที่ 9 เท่านั้น ดังนั้น ถ้าหากมีจอมยุทธ์ชั้นก่อกำเนิดถือกำเนิดขึ้น ไม่ว่าจะไปที่แห่งใดย่อมได้รับการต้อนรับเยี่ยงกว่ากษัตริย์

แต่ว่านอกจากจอมยุทธ์แล้ว ยังมีอีกตำแหน่งหนึ่งที่เรียกว่าหมอยา

ถ้าหากพูดถึงหมอยาแล้ว ไม่ใช่ตำแหน่งที่คนทั่วไปจะได้เป็นได้ง่ายๆ นอกจากต้องมีพลังปราณธาตุอัคคีแล้ว ยังต้องมีพลังจิตที่แกร่งกล้าเป็นอย่างมาก ต้องเป็นจอมยุทธ์อัคคีที่มีพลังแกร่งกล้า ทั้งยังต้องเป็นหมอยาที่มีพรสวรรค์

ทว่าในดินแดนที่จอมยุทธ์เป็นใหญ่แห่งนี้ นางไม่มีแม้แต่วิทยายุทธ์ใดติดตัวเลยสักนิดเดียว

เนื่องจากนางไม่ใช่ผู้ที่มีวิชาติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด แม้แต่จอมยุทธ์ลำดับชั้นที่ 1 นางก็ยังไม่สามารถที่จะเป็นได้

แม้กระทั่งตำแหน่งในตระกูลหลินนางก็ยังไม่มีที่ยืนเลยด้วยซ้ำ 

หลินซินเหยียนหลับตาทบทวนตำราแพทย์โอสถพร้อมทั้งการถ่ายเทพลังลมปรานในขณะที่ทุกอย่างกำลังไปได้ดี แต่แล้ว..

"ชีพจรถูกปิดอย่างนั้นหรือ?" หลินซินเหยียนกระโดดลุกขึ้นมาจากเตียง จากนั้นนางหลับตา

แล้วนั่งขัดสมาธิที่บริเวณนิ้วมือของนางสัมผัสได้ถึงชีพจรอันแผ่วเบาแต่กลับเย็นเยือกทีละเล็กละน้อย "ดูท่าแล้วแม่นางผู้นี้จะไม่ใช่นางไร้ค่าตั้งแต่กำเนิดเสียแล้วสิ

อาการของนางเช่นนี้ตามตำราแพทย์โอสถแล้วบ่งบอกว่านางนั้นโดนพิษ น่าจะเป็นเพราะว่านางถูกวางยาพิษจริงๆ

ตอนนี้ยาพิษได้หลอมรวมจนแพร่กระจายไปทั่วร่างของนางแล้ว ถึงทำให้ไปขัดขวางพลังปราณในร่างไม่สามารถฝึกฝนวิทยายุทธ์ได้

ถ้าเป็นที่ยุคปัจจุบันของนาง นางถือเป็นทายาทของแพทย์แผนโบราณเป็นอาจารย์แพทย์อัจฉริยะผู้มีอายุน้อยที่สุดจากตระกูลแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นจะว่าไปแล้วเรื่องแก้ยาพิษพวกนี้ สำหรับนางถือว่าไม่ยากเกินความสามารถเลย

"ถ้าหากตอนนี้ในมือของข้ามีเข็มเงินสักเล่มข้าคงจะสามารถแก้พิษได้อย่างแน่แท้ แต่ว่าตอนนี้ขอเพียงแค่ใช้เข็มเย็บผ้าเพื่อลดระดับพิษในร่างได้แค่นั้นก็พอ

แต่การใช้เข็มเย็บผ้านั้นนับว่าไม่ปลอดภัยนัก ถ้าหากว่าใช้อย่างไม่ถูกวิธี ไม่เพียงแต่จะไม่สามารถลดระดับพิษได้ แต่ยังจะทำให้ติดเชื้อมากขึ้นไปอีก อีกทั้งเข็มเย็บผ้ามีขนาดสั้น

หากไม่ระวังจะทำให้เข็มฝังเข้าไปร่างกายได้ง่าย

แต่ว่านางในตอนนี้นั้น ก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนัก ถ้าหากจะไปซื้อที่ร้านอาวุธ ถึงแม้จะใช้เงินไม่กี่ตำลึงแต่ตอนนี้นางก็จนยิ่งนัก จนแม้กระทั่งเงินสักตำลึงนางก็ไม่มี

หลินซินเหยียนนั่งหลับตาทบทวนตำราโอสถจากนั้นริมฝีปากเล็กๆก็พึมพำขึ้นมา

"ขั้นตอนแรกของการรักษาคือการลดระดับพิ ษในร่างกาย"

ว่าพลางหยิบเข็มเย็บผ้าที่มีขนาดยาวห้าเซนติเมตรขึ้นมา หลังจากนั้นหลินซินเหยียนก็จุดเทียนนำปลายเข็มมาลนที่เปลวเทียน หลังจากรอสักพักเข็มทั้งแท่งก็ถูกลนให้มีสีแดงฉาน หลังจากนั้นก็นำไปแช่ในน้ำเปล่าที่เตรียมไว้ ตั้งงแต่ทีแรก

"ที่นี่ค่อนข้างที่จะล้าหลังจริงๆ อย่าว่าแต่หัวสุราเลยแม้แต่น้ำยาฆ่าเชื้อก็ยังไม่มี ดังนั้นก็คงได้แต่รักษาตามวิธีดั้งเดิม แต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว อย่างไรก็ฆ่าเชื้อได้เช่นเดียวกัน"

 ช่วงเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

"ในที่สุดก็นำพิษออกไปได้แล้ว"

ทำให้ริมฝีปากสวยแย้มยิ้มกว้างขึ้นไปอีก แต่ดวงตากลับฉายแววเยือกเย็นทิ่มแทงเข้ากระดูก

ถึงข้าจะไม่ใช่หลินซินเหยียนของดินแดนลั่วเฉินแห่งนี้แต่ตอนนี้ข้าใช้ชีวิตในร่างของนาง

หลินซินเหยียนนั่งลงขัดสมาธิอีกครั้งใช้สองนิ้วจับที่จุดฝังเข็มอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงค่อยๆ นำเข็มลงฝังที่จุดฝังเข็ม