ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 111

สายตาของชายเหล่านี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดเจน หลังจากที่พวกเขาได้รับสายจากเดรก หัวหน้ากลุ่มที่อยู่ภายใต้เขาก็รีบลงมือทันที ทั้งเมืองคานห์ เกิดความโกลาหลขึ้นในชั่วพริบตา หัวหน้ากลุ่มเหล่านี้รีบเร่งโทรติดต่อลูกน้องใต้บังคับบัญชาการของตนเองทันที มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าขณะนี้มีผู้คนจำนวนมากขนาดไหนที่รีบเร่งไปที่สวนสนุกสตาร์ไลท์ด้วยความโกลาหล

พวกเขาไม่เพียงแค่ทำตามคำสั่งจากหัวหน้าของพวกเขาเท่านั้น แต่ประเด็นสำคัญก็คือ เดรก ได้เสนอเงินรางวัลจำนวนสิบล้านดอลลาร์ให้แก่ใครก็ตาม ที่ไปถึงยังสวนสนุกสตาร์ไลท์ก่อน เขาจะได้รับเงินสิบล้านดอลลาร์ทันที และถ้าหากพวกเขาคนใดคนหนึ่งสามารถช่วยเหลือมิส ซี ออกมาได้ รางวัลของเขาคือ หนึ่งพันล้านดอลลาร์ทันที! การใช้เงินจำนวนมหาศาลล่อใจ ทำให้ขีดจำกัดความภักดีของเหล่าลูกน้องต่อเจ้านายทั้งหลายทะลุกรอบไปไกลเลยทีเดียว

ตอนนี้ ไม่เพียงแต่ลูกน้องของหัวหน้าภายใต้การปกครองของเดรก เท่านั้น แม้แต่พลเมืองธรรมดาที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสังคมใต้ดินก็เร่งรีบตามหามิส ซีอย่างบ้าคลั่ง

กลุ่มที่อยู่นอกอาคารหลังเล็กถึงกับตะลึงเมื่อเห็นสิ่งนี้ พวกเขาไม่เคยคิด ว่าจะมีคนโง่เขลาในเมืองคานห์ ที่จะกล้าแตะต้องพวกเขา

ฝูงชนส่งเสียงคำรามในขณะที่พวกเขาเดินเข้าไป “พวกนายจะต้องเสียใจ! กล้าดียังไงตีคนของเรา? พวกนายรู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร?”

ผู้มาใหม่ส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ย “ฉันไม่สนว่าพวกนายจะเป็นใคร มิสซีอยู่ที่ไหน? พาเธอออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้น พวกนายทุกคนจะต้องตาย!”

ลูกน้องของตระกูลฮิลล์หัวเราะเยาะเย้ย ไอ้โง่พวกนี้คงเอาหัวโขกประตูอย่างแรงก่อนมาที่นี่ เนื่องจากพวกเขาไม่ฟัง พวกเขาจึงปล่อยให้หมัดพูดแทน

การต่อสู้เกิดขึ้นทันทีระหว่างสองฝ่าย ลูกน้องของตระกูลฮิลล์ ล้วนเป็นนักฆ่ามืออาชีพที่มีทักษะที่น่าเกรงขาม ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ครั้ง พวกเขาก็ล้มผู้มาใหม่ราบคาบ

ขณะที่พวกเขากำลังจะอวดดีและปล่อยคำประกาศที่เย่อหยิ่งนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถดังมาจากทางเข้าสวนสนุก ฉากต่อไปนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาจะไม่มีวันลืม

ยานพาหนะประเภทต่าง ๆ ปรากฏขึ้นที่ทางเข้าสวนสนุก มีรถยนต์หรูหรา รถ SUV ธรรมดา จินเป่ยและรถจักรยานยนต์และสกู๊ตเตอร์ประเภทต่าง ๆ คนเหล่านั้นเป็นดั่งฝูงตั๊กแตน พื้นดินเริ่มสั่นเหมือนแผ่นดินไหว หลังจากนั้น ผู้คนจำนวนมากลงมาจากรถเหล่านั้นและเดินตรงมายังสวนสนุก

“นี่… นี่มัน…สถานการณ์นี้คืออะไร?”

ลูกน้องของคริสตกใจเกินกว่าจะพูดอะไรได้ ในขณะนั้น ยังมีคนที่อยู่ภายนอกสวนสนุกอย่างน้อยอีกห้าร้อยคน และจำนวนยังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีคำอธิบายความรู้สึกของลูกน้องของคริสในตอนนี้ได้เลย เมื่อพวกเขาเผชิญกับมวลสีดำที่พุ่งเข้ามา ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยก้อนเมฆอันมืดครึ้มขนาดใหญ่

ผัวะ!

ชายคนหนึ่งต่อยลูกน้องของคริสก่อนที่จะส่งเขาบินออกไป จากนั้นเขาก็แบกชายอีกคนของคริสเอาไว้ที่บ่า ชายผู้นั้นก็คือแซคเคอรี่ สมิธ ประธานแห่งสมิธกรุ๊ป ความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นไม่ควรได้รับการถูกดูถูกจริง ๆ!

“บอกมา! พี่สะใภ้ซัมเมอร์อยู่ที่ไหน?”

“พี่…พี่สะใภ้ซัมเมอร์? ใครคือ พี่สะใภ้ซัมเมอร์?”

ลูกน้องของคริสตกอยู่ในความมึนงง

ความโกลาหลดังมาจากด้านหลังพวกเขาอีกครั้ง รถคันหนึ่งแล่นเข้ามาอย่างรวดเร็วราวกับม้าป่า ผู้คนที่อยู่ข้างหน้ารีบมาหยุดอยู่ข้าง ๆ แซคเคอรี่ และหลีกทางให้ทันที เมื่อเปิดประตูออก ไทร์ก็กระโดดลงมาจากรถ

แซคเคอรี่เป็นคนแรกที่เข้าไปทักทายไทร์ ด้วยความเคารพ “บราเธอร์ ไทร์”

“วินนี่เฟรด ซีอยู่ที่ไหน?” ไทร์ถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

ลูกน้องของคริสตกใจกลัวและตอบออกไปอย่างไม่รู้ตัว “อยู่ที่ห้องริมสุด บนชั้นสอง”

แล้วไทร์ ก็วิ่งเข้าไปในอาคารโดยไม่พูดได้อะไรอีก

แซคเคอรี่ ตะโกนถามตามหลังเขา “บราเธอร์ ไทร์ เราจะทำยังไงกับพวกมัน?”

“ฝังพวกมันซะ!”

ภายในห้องบนชั้นสอง คริสไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย เขาถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแค่ชุดชั้นใน ในขณะที่เขากำลังจะกระโจนเข้าใส่วินนี่เฟรด

ปัง!

หลังจากเสียงอันดัง ทันใดนั้น ประตูที่ถูกล็อคจากด้านในก็ถูกเปิดออก แม้แต่ตัวล็อคโลหะก็ก็หลุดออกมา คริสตกตะลึงในทันที เขารีบหันมา แล้วเขาก็ได้เห็นไทร์ยืนอยู่ตรงหน้าประตูด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

“ไอ้ขอทาน นาย…”

ตูม!

ก่อนที่คริสจะพูดจบ ไทร์ก็ส่งเขาบินไปพร้อมกับลูกเตะ ร่างของคริสชนเข้ากับกำแพงและเกิดรอยร้าวมากมายที่ด้านหลังของเขาบนผนัง เลือดพุ่งออกมาจากปาก เขาจับที่ท้องแล้วกลิ้งลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

“วินนี่เฟรด เธอเป็นยังไงบ้าง?” ไทร์ถามและรีบวิ่งไปหาวินนี่เฟรดทันที

ขอบคุณพระเจ้าที่เขาทำสำเร็จก่อนที่โศกนาฏกรรมจะเกิดขึ้น เขากลัวมาก แค่คิดว่าถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับวินนี่เฟรด ถ้าเขามาถึงช้าไปกว่านี้

ในขณะนั้น วินนี่เฟรดรู้สึกเหมือนเธอกำลังฝันอยู่ เธอไม่คิดว่าไทร์ จะมาช่วยเธอจริง ๆ ในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด เขาได้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอราวกับพระเจ้า น้ำตาของเธอไหลออกมาทันที

ไทร์สวมกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “ไม่เป็นไร วินนี่เฟรด ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ไม่มีใครสามารถทำร้ายเธอได้อีก ใครก็ตามที่วางแผนจะทำร้ายเธอ ฉันจะทำให้พวกมันต้องชดใช้อย่างสาสม”

ไทร์ค่อย ๆ เช็ดน้ำตาที่หางตาของวินนี่เฟรด เธอใช้เวลาสักครู่เพื่อสงบสติอารมณ์

เมื่อเขาพาวินนี่เฟรดออกมาจากห้อง ไทร์ก็พบว่าแซคเคอรี่ยืนเฝ้าอยู่พร้อมกับชายสองสามคน

“ดูแลภรรยาของฉันด้วย” ไทร์ฝากวินนี่เฟรดไว้กับแซคเคอรี่ แล้วกลับเข้าไปในห้องทันที

ประตูปิดลง และอุณหภูมิในห้องก็เย็นยะเยือก คริสยังคงคร่ำครวญอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง เขาจับที่หน้าท้องของเขาไว้ การเตะจากไทร์ นั้นน่ากลัวสำหรับเขามาก คริสใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เขามองขึ้นไปที่ไทร์ ด้วยความกลัวในดวงตาของเขา เขาไม่เคยรู้เลยว่าขอทานคนนี้จะมีกำลังที่น่ากลัวเช่นนี้

“แก… แกไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก ฉันเป็นนายน้อยของตระกูลฮิลล์ ถ้าแกสัมผัสฉันอีกครั้ง ตระกูลฮิลล์ของเราจะไม่มีวันปล่อยแกไป!”

คริสสัมผัสได้ถึงร่างกายที่สั่นเทา คนตรงหน้าเขาน่ากลัวเกินไป แค่ยืนอยู่ที่นั่น ออร่าของไทร์ ก็เพียงพอที่จะทำให้กระดูกสันหลังของคริสสั่นสะท้าน มันเหมือนกับปีศาจจากนรกที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขา

ไทร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ถึงจุดที่เย็นเยือกที่สุด “ฉันเตือนแกแล้วใช่ไหม ว่าถ้าแกยังไม่เลิกวุ่นวายกับวินนี่เฟรด ฉันจะไม่ปราณีแก”

ดวงตาของคริสเบิกกว้างขึ้นทันที “ไทร์ ซัมเมอร์ พ่อของฉันคือคาร์ล ฮิลล์ ลุงของฉันคือคารีม แซครี ถ้าแกฆ่าฉัน ตระกูลฮิลล์…”

ก่อนที่คริสจะพูดจบประโยค ไทร์ก็คว้าคอของเขาไว้แล้ว ความดุร้ายและความโหดร้ายแวบเข้ามาในดวงตาของไทร์ มันเป็นเวลานานมากแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกโกรธแค้นถึงเพียงนี้

“ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ให้แกตายง่าย ๆ แน่นอน แต่ฉันจะทำให้ชีวิตของแกแย่ยิ่งกว่าตกนรก! เป็นหมื่นเท่า!”