ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 224

หลังจากเอาชนะทอร์เบิร์ต ออคตาเวียสอย่างไร้ความปราณี ไทร์ก็ไม่รู้สึกโกรธเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป

เขาเอื้อมมือออกไปหาทอร์เบิร์ตและช่วยดึงเขาขึ้นมาจากพื้น

“ฉันคิดว่านายไปต่างประเทศกับขอทานชรา ทำไมจู่ ๆ นายถึงกลับมายังจักรวรรดิเซเลสเชียล? แล้ววินนี่เฟรด ซีกลายเป็นภรรยาของนายได้ยังไง?” ทอร์เบิร์ตถาม

ทอร์เบิร์ตเป็นเพื่อนของไทร์เมื่อหลายก่อน

หลายปีก่อนนั้น เมื่อตอนที่ไทร์ถูกไล่ออกจากตระกูลซัมเมอร์ เขากลายเป็นขอทานและจบลงด้วยการขอทานตามท้องถนนในเมืองคานห์ในจังหวัดริเวอร์เดล

เพื่อนคนแรกที่เขาได้พบคือทอร์เบิร์ต ทอร์เบิร์ตซึ่งแก่กว่าไทร์สามปี ได้ทุบตีไทร์อย่างรุนแรงเพื่อแย่งชิงขนมปังก้อนหนึ่ง หลังจากการต่อสู้ในครั้งนั้นทั้งสองคนก็กลายเป็นเพื่อนกัน

ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน

ย้อนกลับไปในตอนนั้น พวกเขาขอทานตามท้องถนนด้วยกัน นอนใต้สะพานด้วยกัน และถูกสุนัขบ้าบนถนนไล่ตามด้วยกัน

ทอร์เบิร์ตพูดถูก คืนหนึ่งไทร์ป่วยและมีไข้สูง ร่างกายของเขากลายเป็นน้ำแข็งและเขาเกือบจะหนาวตาย ทอร์เบิร์ตเป็นคนที่ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดของเขาแล้วสวมให้กับไทร์

เมื่อไทร์เกือบตาย ทอร์เบิร์ตจึงกอดไทร์เอาไว้ในอ้อมแขนของเขาเพื่อให้ไทร์มีชีวิตอยู่

ไม่เพียงแค่น่าขยะแขยงภายใต้สถานการณ์ที่โหดร้ายที่สะท้อนให้เห็นถึงความผูกพันระหว่างพี่น้องของพวกเขาเท่านั้น

ความจริงก็คือ ทอร์เบิร์ตยอมรับว่าเขาเป็นเกย์

จนถึงทุกวันนี้ไทร์ยังคงรู้สึกสับสนเกี่ยวกับรสนิยมทางเพศของทอร์เบิร์ต ในบางครั้ง ไทร์รู้สึกว่าทอร์เบิร์ตแค่ล้อเล่น แต่บางครั้งเขารู้สึกว่าทอร์เบิร์ตมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ

“ในอดีต ฉันกับขอทานชราไปต่างประเทศและสร้างชื่อให้ตัวเองที่นั่น” ไทร์กล่าว

"ใช่! แล้วทำไมนายถึงยังอยู่ในเมืองคานห์อีก?” ทอร์เบิร์ตถาม

“นายจำคืนที่ฉันถูกลักพาตัวไปเมื่อหกปีที่แล้วได้ไหม?” ไทร์ถาม

ทอร์เบิร์ตตกใจ “แน่นอน ฉันจำได้ มันเป็นคืนที่นายกลับมาและป่วยหนักเป็นไข้สูง นายเกือบจะตายไปแล้ว” เขาพยักหน้าและพูด

ไทร์หัวเราะคิกคัก “อันที่จริง คืนนั้นฉันเสียพรหมจรรย์ไป!”

“อะไรวะ...” ทอร์เบิร์ตเบิกตากว้าง และเขาแสดงสีหน้าไม่เชื่อสายตา

“ไอ้บ้า นายบอกฉันว่านายถูกลักพาตัวโดยการไปเป็นเครื่องมือการทดลอง และนายเกือบจะถูกเฉือนอวัยวะของนายออกไปแล้ว และหลังจากนั้นนายก็แอบหนีกลับมา นายโกหกฉัน นายแอบไปมีเซ็กส์มาจริง ๆ” ทอร์เบิร์ตกล่าว

ไทร์เกาหัวของเขาอย่างงุ่มง่าม “ฉันยังเด็กเกินไป และมันยากที่จะพูดถึงเรื่องพวกนี้ในตอนนั้น”

ไทร์เล่าเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับวินนี่เฟรดและประสบการณ์ของเขาในต่างประเทศให้ทอร์เบิร์ตฟัง

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เงียบไปนาน ในที่สุด ไทร์ก็เป็นคนทำลายความเงียบ

“เทอร์เบิร์ต เมื่อก่อนเราพบขอทานชราและเรียนรู้จากเขาด้วยกัน ตอนที่เขาชวนเราไปต่างประเทศ ทำไมนายถึงปฏิเสธ? นายยังคงใช้ชีวิตเป็นขอทานในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างนั้นเหรอ?” ไทร์ถาม

ทอร์เบิร์ตเริ่มจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม “ฉันมีเหตุผลของฉัน ไทร์ ทุกคนมีชะตากรรมที่แตกต่างกัน บางทีอาจพูดได้ว่าฉันไม่ชอบต่างประเทศสักเท่าไหร่ ฉันชอบที่นี่มากกว่า” เขากล่าว

เพื่อให้กระจ่างมากขึ้น ไทร์และทอร์เบิร์ตไม่ใช่แค่เพื่อนที่ดีที่สุดที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันเท่านั้น แต่พวกเขายังคงเป็นลูกศิษย์ของครูคนเดียวกันเพราะพวกเขาได้พบกับขอทานชราในเวลาเดียวกันและเรียนรู้ทักษะมากมายจากเขา

ในเวลานั้นไทร์มีความสามารถมากกว่าทอร์เบิร์ต ทุกครั้งที่ขอทานชราให้พวกเขาต่อสู้กัน ไทร์จะซ้อมทอร์เบิร์ตอย่างโหดร้าย