ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 232

อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก

เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน

ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป

"มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ”

ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง

ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?”

วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี?

“กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา

ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง

"มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เป็นไร ถ้าคุณต้องการเธอฉันจะให้ทนายดูแลเรื่องนี้ แต่ถ้าคุณตัดสินใจที่จะไม่เลี้ยงดูเธอ ฉันก็จะปฏิบัติต่อเธออย่างดีเหมือนฉันเป็นแม่ของเธอ”

เพล้ง!

กาน้ำชาในมือของวินนี่เฟรดตกลงมาและแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อสัมผัสกับพื้น

เธอรู้สึกอึดอัดใจ ไม่มีอะไรในใจของเธอที่สามารถสรุปทัศนคติของผู้หญิงคนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอได้

คอนนี่ดูเหมือนเจ้าหญิงที่ใช้ชีวิตทั้งชีวิตอยู่แต่ในวัง โดดเดี่ยวจากโลกภายนอก ไม่สนใจการทำงานของสังคม เธอคิดว่าเธอจะได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ สิ่งที่เธอต้องได้รับคือความเป็นจริง

วินนี่เฟรดหมดความอดทนกับคอนนี่ ความประทับใจที่ดีทั้งหมดของเธอหายไป

“กรุณาออกไปด้วย” เธอชี้ไปที่ประตู

คอนนี่รู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมวินนี่เฟรดถึงโกรธ

“ข้อเสนอของฉันมันน้อยเกินไปหรือเปล่า? ไม่เป็นไร ฉันสามารถเพิ่มจำนวนเงินได้”

"ออกไป!" วินนี่เฟรดโกรธจัด

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ยินเสียงความโกลาหลในสำนักงานของวินนี่เฟรดจึงวิ่งเข้ามา

พวกเขามีทั้งหมดสามคน ยามรักษาความปลอดภัยสองคนและสมาชิกหนึ่งคนของรังหมาป่า สมาชิกของรังหมาป่าคือ เชลดอน เฮย์ส ซึ่งอยู่ในอันดับที่เก้าในหมู่สมาชิกของรังหมาป่า

ไทร์ ซัมเมอร์ต้องการให้รังหมาป่าประจำการสองคนในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปโดยทำงานเป็นกะ

“เกิดอะไรขึ้นคะมิสซี?”

เชลดอนและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนเข้ามาในสำนักงาน

คอนนี่และเจย์ยืนกรานที่จะไม่ออกไปจากสำนักงาน

วินนี่เฟรดขมวดคิ้วสีหน้าของเธอมืดมนลง “พาสองคนนี้ออกไปจากห้องทำงานของฉันที”

เชลดอนปฏิบัติตามคำสั่งของเธอทันที เขาเข้าหาคอนนี่และเจย์ทันที

“หยุดพวกเขาซะ เจย์”

อารมณ์ของคอนนี่วูบวาบ เธอจะไม่ไปจนกว่าเธอจะได้สิ่งที่เธอต้องการ

“ดูเหมือนว่าแกคงอยากจะตาย ให้ฉันส่งแกไปลงนรกเอง” เขากล่าวเสียงต่ำและกำหมัดแน่น เส้นเลือดแตกออกที่แขนของเขา

เชลดอนสัมผัสได้ถึงพลังอันท่วมท้นที่ปกคลุมในตัวเขา เขารู้ว่าการโจมตีเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะล้มเขา หรือถ้าแย่ยิ่งกว่านั้นก็คือการฆ่าเขา

แต่ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของรังหมาป่าเขาจะไม่หนีไปไหน

ไทร์ ซัมเมอร์มอบหมายงานสำคัญให้เขาดูแลวินนี่เฟรดให้ปลอดภัย เขาจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้อง เขาจะทำหน้าที่ของเขาจนสิ้นลมหายใจ

เขาคำรามเสียงดังราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังไล่ตามเหยื่อของมันและพุ่งเข้าใส่เจย์

ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกว่าแผ่นหลังของเขาถูกดึงและถูกผลักออกไปทันที

เปรี้ยง! เสียงที่ดังราวกับสายฟ้าฟาด

เจย์ถูกเหวี่ยงถอยหลังไป หมัดของเขาได้รับบาดเจ็บ เขารู้สึกถึงกระแสไฟฟ้าที่รุนแรงราวกับโดนไฟดูด

ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดทรมาน

พลังประหลาดที่สามารถส่งเขาไปได้คืออะไร เจย์ เบลด บินออกไปหลายเมตร นอกจากเทพที่อยู่เคียงข้างคาร์สัน ยอร์กแล้ว ยังไม่มีใครมีอำนาจมากเช่นนี้

ไทร์ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเฉยเมย เขามองไปที่เชลดอนและถามว่า “นายเป็นอะไรไหม?”

เขาส่ายหน้า “ผมไม่เป็นอะไร บราเธอร์ไทร์”

“นายออกไปได้”

“รับทราบครับ บราเธอร์ไทร์”