ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 234

เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง

ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น

ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง

วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป

ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์

ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา

“ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม

บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?”

“ไสหัวไปซะ”

ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม

เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก

“นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจากนั้นเธอจะอารมณ์ดีอย่างแน่นอน”

"ฉันทำแล้ว ฉันพูดว่า ฉันขอสาบานต่อพระเจ้าว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรัก ถ้าฉันโกหกขอให้ฉันถูกฟ้าผ่า ทันทีที่ฉันพูดออกไปเสียงฟ้าร้องก็ดังขึ้น”

ฮวนไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้เมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะไม่เชื่อท่านนะนายท่าน! ผมคิดว่ามันเป็นเช่นนั้น” จากนั้นเขาก็จบการสนทนาทางวิดีโอ

ไทร์ไม่เชื่อว่าฮวนจะกล้าวางสายใส่เขาจริง ๆ!

“หึ นายกล้ามาก ฮวน เยตส์! ดูเหมือนว่านายจะปรารถนาความตายนะ”

เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งแล้วทรุดตัวลงบนเก้าอี้ เมื่อได้ฟังเสียงฝนข้างนอก เขาก็ปล่อยให้จิตใจของเขาได้ล่องลอยไป

ความจริงแล้ววินนี่เฟรดไม่ได้ไร้เหตุผล ในช่วงค่ำ ทั้งไทร์และเธอได้แก้ไขข้อขัดแย้งของพวกเขา

คำแนะนำของฮวนนั้นไร้สาระ มันใช้ไม่ได้กับความสัมพันธ์ของไทร์ ซัมเมอร์กับวินนี่เฟรด ซี ประสบการณ์ของเขากับผู้หญิงนั้นแตกต่างจากประสบการณ์ของไทร์และวินนี่เฟรดเป็นอย่างมาก

แทนที่จะไปทำงานในวันรุ่งขึ้น ไทร์ไปสวนน้ำกับแบลร์ลูกสาวของเขา

มีสายเรียกเข้าเมื่อกลับถึงบ้าน เป็นหมายเลขที่ไม่รู้จักโทรมาจากเมืองไพร์ม

คนแรกที่เขานึกถึงคือ คอนนี่ ยอร์ก เพราะว่าเธอมาจากเมืองไพร์มเช่นกัน

ในฐานะธิดาของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ การค้นหาหมายเลขโทรศัพท์มือถือของไทร์นั้นทำได้ง่ายมากสำหรับคอนนี่

ทีแรกเขาไม่รับสายแล้วกดวางสายไป

เขาไม่มีความคิดเห็นใดแๆ เกี่ยวกับคอนนี่ แต่เขาไม่อยากให้เธอเข้ามาในชีวิตและรบกวนครอบครัวของเขาอย่างแท้จริง

เมื่อตอนที่เขาอาศัยอยู่ต่างประเทศ ไทร์ถูกคุกคามอย่างต่อเนื่องจากสังคมและทายาทของชนชั้นสูง เขามีปัญหามามากพอแล้ว

“ได้สิ” จากนั้นเขาก็เห็นด้วย

คาร์สันรู้สึกยินดี "มันเยี่ยมมาก! เจอกันคืนนี้ ผมจะเตรียมงานเลี้ยงที่บ้านเพื่อรอการมาถึงของคุณ”

"ตกลง"

ไทร์วางสายและใช้เวลาอีกราว ๆ ชั่วโมงเพื่อเล่นกับแบลร์

เป็นเวลาบ่ายสามโมง วินนี่เฟรดก็กลับมาถึงบ้าน

“วันนี้คุณเลิกงานไวเหรอ?” ไทร์สงสัย

“การประชุมทางธุรกิจเมื่อวานนี้กับลูกค้าจากเมืองไพร์มล้มเหลว ถ้าเราทำสำเร็จ เราคงจะยุ่งกับการสรุปรายละเอียดทั้งหมดในวันนี้ เนื่องจากไม่เป็นเช่นนั้น ฉันจึงตัดสินใจลาพักร้อนและใช้เวลากับแบลร์”

เห็นได้ชัดว่าวินนี่เฟรดยังคงอารมณ์เสียกับโอกาสที่พลาดไป “ทำไมถึงล้มเหลว?” ไทร์ถาม

เธอยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันใจร้อนเกินไป เนื่องจากเมืองไพร์มเป็นหัวใจสำคัญของจังหวัดริเวอร์เดล องค์กรต่าง ๆ เหล่านั้นจึงมีความหยิ่งผยอง เงื่อนไขที่พวกเขาเสนอนั้นค่อนข้างตรงไปตรงมาอุกอาจ! ดังนั้น ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปจึงไม่สามารถยอมรับเงื่อนไขเหล่านั้นได้”

ไทร์พยักหน้า “เป็นความจริงที่ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปยังขาดแคลนในหลาย ๆ ด้านในตอนนี้ การเข้าสู่เมืองไพร์ม ดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจที่รีบร้อน แต่ก็ไม่เป็นไรที่รัก อีกไม่นานฉันจะทำให้บริษัทเหล่านี้มาคุกเข่าอ้อนวอนเรา ฉันนึกขึ้นได้ว่า คาร์สัน ยอร์ก โทรมาเมื่อกี้และเชิญฉันให้ไปทานอาหารเย็นที่บ้านของเขา เธอและแบลร์ พวกเราไปด้วยกันเถอะ”

ไทร์พูดอย่างไม่เป็นทางการ แต่วินนี่เฟรดครุ่นคิดกับตัวเอง

จากนั้นการแสดงออกของเธอก็มืดลงทันที