ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 74

ในความเงียบ

เกิดความเงียบสงัด—แม้แต่เข็มที่ตกลงสู่พื้นก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน

ขณะที่สมองของมาร์คัสว่างเปล่าไปสามวินาที เจดก็ดูตกตะลึง แม้แต่ลีโอก็ดูตกใจเล็กน้อย

นี่…

นี่ไม่ใช่การพูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ?

แม้แต่ไอรอน ซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างไม่ขยับเขยื้อนเมื่อครู่นี้ ก็ดูเหมือนจะลืมตาขึ้นในขณะที่เขาเคลื่อนตัวยืดขาออกไปด้านนอก

‘ตุบ-ตุบ'… เสียงของหัวใจเต้น

มาร์คัสรีบคุกเข่าลงกับพื้นและคำนับไทร์ “มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉัน มาร์คัส คอลลินส์ โง่เขลาที่ไม่รู้จักความสามารถของคุณ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉันขอร้องให้คุณช่วยพวกเรา ครอบครัวคอลลินส์ด้วยเถอะ!”

ไทร์ลุกขึ้นจากโซฟา หรี่ตาขณะที่มองไปทางลีโอ สายตาของเขาทำให้ลีโอรู้สึกเหมือนถูกสัตว์ป่าจ้องกระโจน ในขณะที่หมัดของไอรอนนั้นไม่สามารถต่อยลีโอออกไปได้เลย แต่การเหลือบมองเพียงครั้งเดียวของไทร์ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาถอยกลับโดยไม่รู้ตัว

ลีโอเริ่มพูดด้วยท่าทีหวาดกลัว “ฉันเป็นคนมาจากทางเหนือ…”

ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจที่จะข่มขู่ไทร์ด้วยภูมิหลังของเขา แต่ทว่า ก่อนที่ลีโอจะได้พูดจบประโยค ไทร์ก็เริ่มลงมือแล้ว

บูม…

หมัดเข้าที่หน้าอกของลีโออย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้กลับเสียอีก ร่างกายของเขาถูกส่งกระเด็นออกไปนอกประตู แต่เขายังไม่ได้ล่วงตกลงไปถึงพื้นตอนที่ไทร์ไล่ตามเขา ด้วยหมัดที่พุ่งเข้าท้องของลีโออีกครั้ง ไทร์ชกเขาครั้งนี้ทำให้ตัวเขาล่วงล้มไปที่พื้นทันที แรงกระแทกนั้นทำให้กระเบื้องร้าวอยู่ใต้ตัวของลีโอที่กระแทกลงไป ไทร์ริ่มชกใส่เขาก่อนที่เขาจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

แคร็ก… แคร็ก… เสียงกระดูหัก

หลังจากผ่านไปหลายวินาที กระดูกทั้งหมดในร่างกายของลีโอก็ถูกไทร์ต่อยจนหัก จากนั้นเขาก็หยิบเขาขึ้นมาเหมือนสุนัขตายแล้วโยนเขาออกไปนอกประตู

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาไม่เกินสิบวินาที

หลังจากนั้นเขาทำท่าปัดมือสองสามครั้ง ไทร์ก็หันกลับมามองเจดที่ตกตะลึง “เจด ถือว่าความช่วยเหลือของฉันทำสำเร็จแล้วนะ”

เจดและมาร์คัสตกตะลึง

‘ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงเหรอ?’ ลีโอ เกรนเจอร์ ผู้น่าเกรงขามที่ชกไอรอนไปด้วยหมัดเดียว พ่ายแพ้จริงเหรอ? แต่เขากลับไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้กับไทร์ด้วยซ้ำ

‘มันเพิ่งเกิดขึ้นจริงเหรอ?’

เมื่อเจดและมาร์คัสตั้งสติกลับขึ้นมาได้ แต่แล้วไทร์ก็เดินออกจากประตูไปแล้ว

เมื่อเขารับรู้ถึงเหตุการณ์นี้ มาร์คัสก็วิ่งตามไทร์ออกไปทันที “มิสเตอร์ซัมเมอร์ อย่าเพิ่งจากไป”

“เมื่อกี้นี้มันคืออะไร?” มาร์คัสได้คุกเข่าต่อหน้าไทร์อีกครั้ง “ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้ มิสเตอร์ซัมเมอร์ กระนั้น มิสเตอร์ซัมเมอร์ ถึงแม้ว่าคุณจะเอาชนะ ลีโอ เกรนเจอร์ ได้แต่ว่า แพทริค เรย์โนลด์ ก็ยังอยู่แถว ๆ นี้อยู่ดี ลีโอ เกรนเจอร์ นั้นไม่ใช่นักสู้ผู้เชี่ยวชาญเพียงคนเดียวที่อยู่รอบตัวของเขา”

“ประเพณีแข่งเรือมังกร ในเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างจะจัดขึ้นทุกปีในอีกสองวันนี้แล้ว การแข่งขันพายเรือมังกรและการแข่งขันเรือมังกรจะจัดขึ้นในช่วงเทศกาลของเมืองริเวอร์วิลล์ เนื่องจากเมืองริเวอร์วิลล์เป็นเมืองที่สร้างขึ้นบนท่าเรือ เราจึงชอบแก้ไขปัญหาในเวทีการต่อสู้ ในวันนั้นด้วยเช่นกัน แพทริค เรย์โนลด์ จะท้าแข่งเรือมังกรกับพวกเราอย่างแน่นอน ฉันอยากจะขอให้มิสเตอร์ซัมเมอร์ช่วยเราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้!”

ไทร์หัวเราะอย่างเย็นชา “ทำไมผมต้องช่วยคุณ?”

“นี่…”