ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 74

ในความเงียบ

เกิดความเงียบสงัด—แม้แต่เข็มที่ตกลงสู่พื้นก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน

ขณะที่สมองของมาร์คัสว่างเปล่าไปสามวินาที เจดก็ดูตกตะลึง แม้แต่ลีโอก็ดูตกใจเล็กน้อย

นี่…

นี่ไม่ใช่การพูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ?

แม้แต่ไอรอน ซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างไม่ขยับเขยื้อนเมื่อครู่นี้ ก็ดูเหมือนจะลืมตาขึ้นในขณะที่เขาเคลื่อนตัวยืดขาออกไปด้านนอก

‘ตุบ-ตุบ'… เสียงของหัวใจเต้น

มาร์คัสรีบคุกเข่าลงกับพื้นและคำนับไทร์ “มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉัน มาร์คัส คอลลินส์ โง่เขลาที่ไม่รู้จักความสามารถของคุณ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย มิสเตอร์ซัมเมอร์ ฉันขอร้องให้คุณช่วยพวกเรา ครอบครัวคอลลินส์ด้วยเถอะ!”

ไทร์ลุกขึ้นจากโซฟา หรี่ตาขณะที่มองไปทางลีโอ สายตาของเขาทำให้ลีโอรู้สึกเหมือนถูกสัตว์ป่าจ้องกระโจน ในขณะที่หมัดของไอรอนนั้นไม่สามารถต่อยลีโอออกไปได้เลย แต่การเหลือบมองเพียงครั้งเดียวของไทร์ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาถอยกลับโดยไม่รู้ตัว

ลีโอเริ่มพูดด้วยท่าทีหวาดกลัว “ฉันเป็นคนมาจากทางเหนือ…”

ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจที่จะข่มขู่ไทร์ด้วยภูมิหลังของเขา แต่ทว่า ก่อนที่ลีโอจะได้พูดจบประโยค ไทร์ก็เริ่มลงมือแล้ว

บูม…

หมัดเข้าที่หน้าอกของลีโออย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้กลับเสียอีก ร่างกายของเขาถูกส่งกระเด็นออกไปนอกประตู แต่เขายังไม่ได้ล่วงตกลงไปถึงพื้นตอนที่ไทร์ไล่ตามเขา ด้วยหมัดที่พุ่งเข้าท้องของลีโออีกครั้ง ไทร์ชกเขาครั้งนี้ทำให้ตัวเขาล่วงล้มไปที่พื้นทันที แรงกระแทกนั้นทำให้กระเบื้องร้าวอยู่ใต้ตัวของลีโอที่กระแทกลงไป ไทร์ริ่มชกใส่เขาก่อนที่เขาจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

แคร็ก… แคร็ก… เสียงกระดูหัก

หลังจากผ่านไปหลายวินาที กระดูกทั้งหมดในร่างกายของลีโอก็ถูกไทร์ต่อยจนหัก จากนั้นเขาก็หยิบเขาขึ้นมาเหมือนสุนัขตายแล้วโยนเขาออกไปนอกประตู

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาไม่เกินสิบวินาที

หลังจากนั้นเขาทำท่าปัดมือสองสามครั้ง ไทร์ก็หันกลับมามองเจดที่ตกตะลึง “เจด ถือว่าความช่วยเหลือของฉันทำสำเร็จแล้วนะ”

เจดและมาร์คัสตกตะลึง

‘ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงเหรอ?’ ลีโอ เกรนเจอร์ ผู้น่าเกรงขามที่ชกไอรอนไปด้วยหมัดเดียว พ่ายแพ้จริงเหรอ? แต่เขากลับไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้กับไทร์ด้วยซ้ำ

‘มันเพิ่งเกิดขึ้นจริงเหรอ?’

เมื่อเจดและมาร์คัสตั้งสติกลับขึ้นมาได้ แต่แล้วไทร์ก็เดินออกจากประตูไปแล้ว

เมื่อเขารับรู้ถึงเหตุการณ์นี้ มาร์คัสก็วิ่งตามไทร์ออกไปทันที “มิสเตอร์ซัมเมอร์ อย่าเพิ่งจากไป”

“เมื่อกี้นี้มันคืออะไร?” มาร์คัสได้คุกเข่าต่อหน้าไทร์อีกครั้ง “ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้ มิสเตอร์ซัมเมอร์ กระนั้น มิสเตอร์ซัมเมอร์ ถึงแม้ว่าคุณจะเอาชนะ ลีโอ เกรนเจอร์ ได้แต่ว่า แพทริค เรย์โนลด์ ก็ยังอยู่แถว ๆ นี้อยู่ดี ลีโอ เกรนเจอร์ นั้นไม่ใช่นักสู้ผู้เชี่ยวชาญเพียงคนเดียวที่อยู่รอบตัวของเขา”

“ประเพณีแข่งเรือมังกร ในเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างจะจัดขึ้นทุกปีในอีกสองวันนี้แล้ว การแข่งขันพายเรือมังกรและการแข่งขันเรือมังกรจะจัดขึ้นในช่วงเทศกาลของเมืองริเวอร์วิลล์ เนื่องจากเมืองริเวอร์วิลล์เป็นเมืองที่สร้างขึ้นบนท่าเรือ เราจึงชอบแก้ไขปัญหาในเวทีการต่อสู้ ในวันนั้นด้วยเช่นกัน แพทริค เรย์โนลด์ จะท้าแข่งเรือมังกรกับพวกเราอย่างแน่นอน ฉันอยากจะขอให้มิสเตอร์ซัมเมอร์ช่วยเราผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้!”

ไทร์หัวเราะอย่างเย็นชา “ทำไมผมต้องช่วยคุณ?”

“นี่…”

มาร์คัสหมดคำพูด ไทร์พูดถูก ทำไมเขาต้องช่วยมาร์คัส? ก่อนหน้านี้ มาร์คัสยังดูถูกไทร์ด้วยซ้ำ

“มิสเตอร์ซัมเมอร์ ถ้าคุณยินดีที่จะช่วยเรา ฉันจะให้เงินเท่าที่คุณต้องการ พวกเรากลุ่มพันธมิตรเมืองริเวอร์วิลล์ยินดีจ่ายราคาเท่าไหร่ก็ได้”

“ผมไม่ต้องการเงิน” ไทร์ตอบอย่างใจเย็นก่อนจะเดินจากไป

มาร์คัสกำลังตื่นตระหนกในขณะนี้ “มิสเตอร์ทัคเกอร์ ถ้าคุณมีน้ำใจช่วยเหลือพวกเรา พันธมิตร เมืองริเวอร์วิลล์จะยกย่องคุณในฐานะอัศวิน”

“ฮ่าฮ่า…” ไทร์หัวเราะคิกคัก

ทั้งเมืองริเวอร์วิลล์จะให้เกียรติเขาในฐานะอัศวินงั้นเหรอ? เมืองริเวอร์วิลล์ใหญ่แค่ไหนกัน? ไทร์เป็นถึงนายท่านแห่งตำหนักราชันย์เรย์นมีทรัพยากรหลายพันล้านดอลลาร์ นอกจากนี้ เขายังปกครองเหนือชนเผ่าที่ร่ำรวยนับไม่ถ้วน

เขาจะถูกชักจูงโดยการเสนอให้เป็นอัศวินเมืองริเวอร์วิลล์เพียงเล็กน้อยงั้นเหรอ?

“ฉันไม่สนใจ” ไทร์ตอบกลับ

มาร์คัสกำลังสูญเสียคำพูด เขาหันไปขอความช่วยเหลือจากเจด โดยหวังว่าเธอจะเกลี้ยกล่อม ไทร์ได้ เจดสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเดินไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบ “บราเธอร์ไทร์ โปรดช่วยพวกเราด้วย หากคุณยินดีช่วยเรา ฉัน… ฉัน เจด ลอเรล จะยอมกลายเป็นทาสของคุณทันที ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณขอจากฉัน!”

“เอ่อ…”

ไทร์หยุดเดิน หันกลับมามองเจดด้วยสายตาขึ้นลงไปมา แม้จะอายุเกิน 30 แล้วก็ตาม แต่เธอก็มีลักษณะเหมือนเด็กสาววัยรุ่น ในขณะเดียวกัน เธอก็มีวุฒิภาวะและความน่าดึงดูดใจของหญิงสาวที่ดูโตตามวัย อันที่จริง ผู้หญิงคนนี้น่าดึงดูดมาก อย่างไรก็ตาม ไทร์ไม่ใช่คนวิปริต ต่อให้เจ้าหญิงจากราชวงศ์ต่าง ๆ ก็ยังกระตือรือร้นที่จะอยากมีลูกกับเขา แล้วเจดจะมาอยู่จุดที่สิ้นสุดของการรอคอยที่ยาวนานนั้นเพื่อเสียสละตัวเอง แล้วนอกจากนี้ คนเดียวในหัวใจของไทร์ในตอนนี้คือ วินนี่เฟรด ซี เท่านั้น

“ฉันอยากรู้มาก มาร์คัสไม่ใช่แม้แต่พี่ชายแท้ ๆ ของเธอ ทำไมเธอถึงแลกเปลี่ยนอิสรภาพของเธอเพื่อประโยชน์ของเขาด้วย?”

เจดอึ้งไปครู่หนึ่ง “ย้อนกลับไปที่ประเทศพม่าเมื่อหลายปีก่อน ฉันเกือบตกเหวลึก มาร์คัสเป็นคนที่ช่วยฉันไว้” เธอกล่าว

“อือ”

เมื่อความอยากรู้ของไทร์เป็นที่พอใจ เขาก็หันหลังกลับและจากไป คราวนี้ เขาไม่ได้หยุดเดินเลยด้วยซ้ำ เขาไม่มีอารมณ์ที่จะช่วยเหลือมาร์คัสหรือกลุ่มพันธมิตรของเมืองริเวอรวิลล์อีกแล้ว เขาอยู่ที่นี่ในเมืองนี้เพื่อมาพักผ่อนกับภรรยาของเขาและครอบครัวของเธอเท่านั้น ในขณะที่พวกเขามาเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลแข่งเรือมังกร แต่เมื่อเทศกาลสิ้นสุดลง เขาจะกลับไปที่เมืองคานห์ทันที

โดยส่วนตัวแล้ว ไทร์ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับดินแดนรกร้างว่างเปล่าที่ยังไม่พัฒนาแห่งนี้ เมื่อเจดรู้ว่าไทร์กำลังจะจากไป เธอรู้สึกตื่นตกใจพอ ๆ กับมาร์คัส ทันใดนั้น การแสดงออกที่แปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอ หน้าอกของเธอยกขึ้นราวกับว่าเธอกำลังจะตัดสินใจเรื่องสำคัญ

ห้าวินาทีต่อมา ไทร์ก็มาถึงประตูหลักของวิคฤหาสน์นั่นแล้ว ทันใดนั้นเจดก็วิ่งตามหลังมาโดยปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา

“บราเธอร์ไทร์ แพทริค เรย์โนลด์ มีชื่ออื่น ที่เขาเรียกกันว่า เพอร์รี่ เรย์โนลด์! เขามาจากครอบครัวซัมเมอร์ในภาคเหนือ เขายังเป็นหนึ่งในห้าพยัคฆ์ผู้กล้าหาญอีกต่างหาก…”

ทันทีที่เธอพูด เจดรู้สึกราวกับว่าเธอเดินเป็นวงกลมหน้าประตูนรก ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด และมีเหงื่อไหลลงมาที่หน้าผากของเธอ

ไทร์ ซึ่งกำลังจะก้าวออกจากประตูหลักพร้อมออกไปแล้ว จู่ ๆ ก็หยุดและหันกลับมามองเจด เห็นได้ชัดว่าเขามีสีหน้ามืดมน

“เจด ลอเรล เธอส่งคนมาทดสอบฉันอย่างลับ ๆ เหรอ?”

“การต่อสู้กับ ลีโอ เกรนเจอร์ เป็นเพียงการจัดฉาก มันเป็นของปลอมทั้งหมด แต่การเข้าร่วมการแข่งขันเรือมังกรเป็นเรื่องจริง” เธอตอบ

“เธอหลอกฉันตั้งแต่แรกเลยเหรอ?” ไทร์ถาม

เจดทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าไทร์อย่างตัวสั่น “บราเธอร์ไทร์ ฉันไม่มีทางเลือก ได้โปรดอย่าโกรธเลย” เธอร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก

“เธอ… ยอดเยี่ยมเลยจริง ๆ! ไม่น่าแปลกใจที่เธอเป็นที่รู้จักในฐานะผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองคานห์”

ไทร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ทันใดนั้น เขาก็สนใจในเรื่องที่เจดพูดมากขึ้น

“เพอร์รี่ เรย์โนลด์ แพทริค เรย์โนลด์” ไทร์ทวนซ้ำ “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ! นี่คือสิ่งที่เธอกำลังพูดถึง เธอจะบอกว่างานนี้ต้องทำ แต่เธอไม่ได้บอกว่าเธอจะเล่นกับฉันก่อนที่งานจริง ๆ นี้ต้องเริ่มอีกครั้งใช่ไหม? ในกรณีก่อนหน้านี้ คือการให้เริ่มเกมล่วงหน้า!”