ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 80

ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที สมาชิกพันธมิตรเกือบสิบคนได้ย้ายไปอยู่ฝั่งของแพทริค เรย์โนลด์เป็นที่เรียบร้อย แต่ละคนสรรหาคำพูดที่ดูถูกตนเองมากกว่าคำพูดของคนก่อนหน้า

เมื่อเห็นว่าสมาชิกพันธมิตรเกือบครึ่งปิดเปือนคำพูดเพื่อย้ายไปยังฝ่ายศัตรู มาร์คัส คอลลินส์และเทอร์รี่ แซนเดอร์มีท่าทีไม่พอใจอย่างยิ่ง

“ตระกูลวอลเลซ ขอยอมจำนนต่อมิสเตอร์เรย์โนลด์เช่นกัน”

“มิสเตอร์เรย์โนลด์เป็นคนใจดี ได้โปรดปล่อยให้ตระกูลวอลเลซมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วย”

ทันใดนั้น เจมส์ วอลเลซ ซึ่งเป็นทายาทรุ่นที่สามของตระกูลวอลเลซก็เริ่มเดินไปตามทิศทางของแพทริค เรย์โนลด์ด้วย

มาร์คัส คอลลินส์ และเทอร์รี่ แซนเดอร์เดือดดาลในทันที

นอกจากข้อเท็จจริงที่ว่ากองกำลังอื่น ๆ ภายในกลุ่มพันธมิตรแห่งเมืองริเวอร์วิลล์ได้ยอมจำนนต่ออิทธิพลของแพทริคเรย์โนลด์แล้ว เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้สำหรับ หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ ที่จะทำเช่นเดียวกัน ที่สำคัญกว่านั้น ครอบครัววอลเลซเพิ่งถูกทุบตีอย่างรุนแรงเมื่อไม่กี่วันก่อน

เป็นเรื่องน่ารังเกียจสำหรับเจมส์ วอลเลซที่จะทรยศต่อคนที่มีนามสกุลเดียวกับตนเอง ด้วยการร่วมมือกับแพทริค เรย์โนลด์ ส่อให้เห็นว่า พฤติกรรมของเจมส์ วอลเลซน่าละอายยิ่งกว่าที่ฟีนิกซ์ ลาร์สัน เพราะอย่างน้อยเธอก็ไม่มีควีนทันส์เป็นนามสกุล

ในขณะเดียวกันเจมส์ วอลเลซยังเป็นสมาชิกโดยตรงของตระกูลวอลเลซอีกด้วย

“เจมส์ วอลเลซ คุณทำแบบนี้กับตระกูลคุณได้ยังไง” มาร์คัส คอลลินส์ถามอย่างประณาม

เจมส์ วอลเลซหันหน้าไปยิ้มให้มาร์คัส คอลลินส์อย่างเย็นชา "มิสเตอร์ คอลลินส์ นักปราชญ์รู้ดีว่าเมื่อใดควรยอมจำนนต่อโชคชะตา วันนี้ฉันมาในนามของผู้เฒ่าเพื่อแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อสิ่งที่เราทำกับมิสเตอร์เรย์โนลด์ในอดีต”

“อะไรนะ...” มาร์คัส คอลลินส์ตกตะลึง ผู้เฒ่าในตระกูลวอลเลซก็ยอมแพ้ด้วยงั้นเหรอ?

แพทริค เรย์โนลด์ หัวเราะสะใจด้วยท่าทางเบิกบาก

เมื่อเจมส์ วอลเลซเห็นแพทริคหัวเราะ เขาก็เริ่มหัวเราะตามไปด้วย

ผัวะ…

ทันใดนั้น จู่ ๆ แพทริค เรย์โนลด์ ก็เตะเข้าที่หน้าท้องของเจมส์ วอลเลซ

“ตระกูลวอลเลซ ทำได้แค่ส่งเด็กรุ่นที่สามเช่นนายมาเพื่อส่งข้อความถึงฉัน แพทริค เรย์โนลด์งั้นเหรอ? คนโง่เขลาเหล่านั้นในครอบครัวของนายดูถูกฉันใช่ไหม?”

เจมส์ วอลเลซล้มลงกับพื้น ด้วยมือที่กุมท้องของเขาเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเขาเจ็บปวด เจมส์ วอลเลซ น้ำตาแทบไหลด้วยความหวาดกลัว

"มิสเตอร์ เรย์โนลด์ สมาชิกทุกคนในตระกูลของฉันถูกคนของคุณทำร้ายเมื่อสามวันก่อน ตระกูลวอลเลซไม่ได้ส่งฉันมาเพราะพวกเขาดูถูกคุณ มิสเตอร์เรย์โนลด์ มันเป็นเพราะว่า ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในฐานะตัวแทน”

ขณะที่เจมส์ วอลเลซพูด เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าแพทริค เรย์โนลด์ และโค้งคำนับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในอดีต เจมส์ วอลเลซเป็นเศรษฐีและมีชื่อเสียงในเมืองริเวอร์วิลล์ โดยไม่คาดคิดถึงชะตากรรมที่บิดเบี้ยว ที่ต้องทำให้เขาร้องขอชีวิตต่อแพทริค เรย์โนลด์ มันเป็นภาพที่น่าสลดจริง ๆ ที่มีศักดิพอกับตระกูลวอลเลซ เจมส์ วอลเลซเป็นคนเดียวที่ยังคงแสดงตัวและกล่าวคำขอโทษได้ บางคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่ไปกับเขา

ในขณะเดียวกัน แพทริค เรย์โนลด์ก็หัวเราะเสียงดังยิ่งขึ้นอีก เมื่อแพทริค เรย์โนลด์เห็นว่ามีคนน้อยกว่าสิบคนที่ยืนอยู่ข้างหลังมาร์คัส คอลลินส์ ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีมากขึ้น

“จะไม่มีใครยอมจำนนต่อฉันอีกใช่ไหม? ดูเหมือนว่าพันธมิตรแห่งเมืองริเวอร์วิลล์ เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังคงมีกระดูกแข็งแรง แต่ทว่า การมีกระดูกที่แข็งแรงไม่ได้เป็นเรื่องทีดี เพราะยิ่งกระดูกของนายแข็งแรงมากเท่าไหร่ กระดูกก็จะยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น”

เทอร์รี่ แซนเดอร์กัดฟันก่อนจะตอบแพทริค เรย์โนลด์อย่างดุเดือด “แพทริค เรย์โนลด์ อย่าแสดงความโง่ของตัวเองนัก ผลของการแข่งขันการต่อสู้เรือมังกรยังไม่มาถึง”

"ถูกต้องแพทริค เรย์โนลด์ นายไม่มีสิทธิ์จะอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์แห่งเมืองริเวอร์วิลล์ ณ ตอนนี้” ในเวลาเดียวกัน สตีฟ แฮมเมอร์ หัวหน้าของตระกูลแฮมเมอร์ ซึ่งเป็นรองจากสี่ตระกูลใหญ่ เริ่มพูดขึ้น เนื่องจากเขาเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันนี้ เขาจึงไม่เกรงกลัวต่อแพทริค เรย์โนลด์

แพทริค เรย์โนลด์หัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเหลือบมองไปที่มาร์คัส คอลลินส์ “มาร์คัส คอลลินส์ นายอยากจะพูดอะไรที่แสดงความเกลียดชังกับฉันด้วยไหม? ฉันรู้ว่านายได้เชิญนักสู้ผู้เชี่ยวชาญนามว่ามิสเตอร์ซัมเมอร์ มาด้วยไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ? ช่างเป็นเรื่องบังเอิญยิ่งนัก เขามีนามสกุลเดียวกับตระกูลซัมเมอร์ที่ฉันรับใช้ทางตอนเหนือ ทำไมเขายังไม่มาอีกเหรอ?”

มาร์คัส คอลลินส์สูดหายใจอย่างเยือกเย็น "วันนี้มิสเตอร์ซัมเมอร์ จะปรากฏตัวขึ้นอย่างแน่นอน”

“แพทริค เรย์โนลด์ เมื่อแปดปีที่แล้ว พันธมิตรแห่งเมืองริเวอร์วิลล์สามารถขับไล่นายออกไปได้ ในตอนนี้ แปดปีต่อมา เราก็สามารทำเช่นนั้นได้เช่นกัน นายโชคดีที่รอดมาได้ คราวนี้นายจะไม่โชคดีเหมือนเมื่อก่อนแน่นอน”

แพทริค เรย์โนลด์หัวเราะเหมือนคนบ้า "ดี ดีมาก! มาร์คัส คอลลินส์ เพราะสิ่งที่นายพูดมันทำให้ฉันมีเหตุผลเพียงพอที่จะทำลายล้างครอบครัวของนาย หลังจากที่ฉันกลับมาปกครองเมืองริเวอร์วิลล์อีกครั้ง ฉันหวังว่านายจะแข็งแกร่งเหมือนที่นายพูดเมื่อถึงเวลา”

ขณะที่แพทริค เรย์โนลด์พูด เขาก็หันกลับและเริ่มเดินไปที่ที่นั่งด้านหลังเขา ในเวลาเดียวกันนั้น เขาได้เห็นว่าที่นั่งเต็มแล้ว อันที่จริงมีคนจำนวนมากจนเห็นได้ชัดว่ามีที่นั่งไม่เพียงพอสำหรับทุกคน

ในทางตรงกันข้าม จำนวนที่นั่งว่างด้านข้างของมาร์คัส คอลลินส์ ที่ดูน่าสมเพชยิ่งกว่าหนึ่งในสามของแขกที่มีอยู่ ที่ตอนนี้หายไปแล้ว มีเพียงสิบคนเท่านั้นที่นั่งอยู่ที่นั่น ที่นั่งที่เหลือซึ่งคิดเป็นสองในสามของส่วนทั้งหมดจึงว่างเปล่า ไม่ว่าใครจะมองอย่างไร มันก็เป็นภาพที่เห็นแล้วเจ็บปวด

ในขณะนั้น ผู้ชมที่อยู่ด้านหลังต่างพากันงียบ พวกเขาต่างเป็นคนร่ำรวยหรือข้าราชการในเมืองริเวอร์วิลล์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตร แต่พวกเขาก็เชื่อมโยงกับพันธมิตรผ่านทางธุรกิจรายวัน เมื่อพันธมิตรล่มสลาย และแพทริค เรย์โนลด์อาจกลับมาปกครองเมืองริเวอร์วิลล์อีกครั้ง พวกเขาสามารถจินตนาการถึงอนาคตที่มืดมนสำหรับตนเองในอีกไม่กี่วันข้างหน้าได้ หลังจากที่ตอนนั้น ผู้คนจำนวนมากในปัจจุบัน ได้ผ่านคืนวันอันมืดมิดภายใต้อิทธิพลของแพทริค เรย์โนลด์เมื่อหลายปีก่อนมา แม้ว่าพวกเขาหลายคนจะไม่ต้องการให้แพทริค เรย์โนลด์กลับมาปกครองเมืองริเวอร์วิลล์อีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะพูดต่อต้านเขาในตอนนี้

เนื่องจากสองในสามของผู้มีอิทธิพลในกลุ่มพันธมิตรแห่งเมืองริเวอร์วิลล์ได้ยอมจำนนต่อแพทริค เรย์โนลด์ ประชาชนทั่วไปเหล่านี้ย่อมไม่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็น

จนกระทั่งสิบเอ็ดโมง ในที่สุดการแข่งขันการต่อสู้เรือมังกรก็เริ่มขึ้น

นักสู้ผู้เชี่ยวชาญของแพทริค เรย์โนลด์กระโดดขึ้นไปในอากาศสองเมตรก่อนที่จะลงจอดในเวทีต่อสู้ เมื่อเท้าแตะพื้นเขาก็สามารถยืนหยัดอย่างมั่นคงในสังเวียนต่อสู้ได้ หลังจากนั้น เขาก็ก้มลงมองต่ำเหมือนนกอินทรีเพื่อทำการสอดแนมเหยื่อด้วยท่าทางอันโอ่อ่าของเขาคนเดียว นักสู้แห่งเมืองริเวอร์วิลล์หลายคนจึงหมดความกล้าที่จะขึ้นไปบนเวทีแล้ว

ชายในสังเวียนต่อสู้มีชื่อว่า เจค มอร์ริส นักสู้ผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งตระกูลซัมเมอร์จากทางตอนเหนือได้จ่ายเงินค่าจ้างจำนวนมหาศาลให้แก่เขา

ในทุกส่วนของโลก ทุกตระกูลจะจ้างนักสู้ผู้เชี่ยวชาญเช่นเขา ซึ่งสามารถช่วยแก้ไขปัญหาที่เงินและอำนาจไม่สามารถจัดการได้

ในฐานะหนึ่งในห้านายพลผู้เหี้ยมหาญแห่งตระกูลซัมเมอร์ เพอร์รี่ เรย์โนลด์ ไม่เพียงแต่กลับมาที่เมืองริเวอร์วิลล์เพื่อยึดครองมันอีกครั้ง ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เขามาที่นี่เพื่อ "เชิญ" ไทร์ ซัมเมอร์ให้กลับไปยังตระกูลซัมเมอร์

เนื่องด้วยเจค มอร์ริส ถือว่าดีพอสำหรับงานนี้ นั่นหมายความว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถจริง ๆ ในสายตาของแพทริค เรย์โนลด์ เมื่อเทียบกับลีโอ เกรนเจอร์ เจค มอร์ริส อาจเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งกว่าที่ต้องเผชิญ

“ฉันคือเจค มอร์ริส”

“มีใครกล้าท้าทายฉันไหม?” เสียงของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง และฟังดูเหมือนเสียงคำรามของสิงโต จากเสียงของเขาเพียงคนเดียว ทุกคนสามารถสัมผัสได้ชัดเจนว่าเขาเป็นนักสู้ผู้เชี่ยวชาญที่มีอำนาจเหนือกว่าใคร

“ได้โปรดเถอะ” แพทริค เรย์โนลด์ มองไปทีมาร์คัส คอลลินส์อย่างสนุกสนาน เขาดูมั่นใจอย่างเต็มที่เกี่ยวกับผลการแข่งขันในครั้งนี้

เนื่องจากไทร์ ซัมเมอร์ยังมาไม่ถึง มาร์คัส คอลลินส์ จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนิ่งเงียบไปก่อน มาร์คัส คอลลินส์เหลือบมองเทอร์รี่ แซนเดอร์ “ทำไมพวกคุณ ไม่พาพวกเขาไปแข่งนัดนี้ล่ะ”

เทอร์รี่ แซนเดอร์มองไปที่เฮคเตอร์ วอร์ดที่มีรอยยิ้มสงบอยู่บนใบหน้าของเขา “ให้ฉันไปก่อนก็ได้ นั่นไม่ใช่ปัญหา"

“แต่คุณต้องให้เงินฉันมากกว่านี้!”