ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 80

ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที สมาชิกพันธมิตรเกือบสิบคนได้ย้ายไปอยู่ฝั่งของแพทริค เรย์โนลด์เป็นที่เรียบร้อย แต่ละคนสรรหาคำพูดที่ดูถูกตนเองมากกว่าคำพูดของคนก่อนหน้า

เมื่อเห็นว่าสมาชิกพันธมิตรเกือบครึ่งปิดเปือนคำพูดเพื่อย้ายไปยังฝ่ายศัตรู มาร์คัส คอลลินส์และเทอร์รี่ แซนเดอร์มีท่าทีไม่พอใจอย่างยิ่ง

“ตระกูลวอลเลซ ขอยอมจำนนต่อมิสเตอร์เรย์โนลด์เช่นกัน”

“มิสเตอร์เรย์โนลด์เป็นคนใจดี ได้โปรดปล่อยให้ตระกูลวอลเลซมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วย”

ทันใดนั้น เจมส์ วอลเลซ ซึ่งเป็นทายาทรุ่นที่สามของตระกูลวอลเลซก็เริ่มเดินไปตามทิศทางของแพทริค เรย์โนลด์ด้วย

มาร์คัส คอลลินส์ และเทอร์รี่ แซนเดอร์เดือดดาลในทันที

นอกจากข้อเท็จจริงที่ว่ากองกำลังอื่น ๆ ภายในกลุ่มพันธมิตรแห่งเมืองริเวอร์วิลล์ได้ยอมจำนนต่ออิทธิพลของแพทริคเรย์โนลด์แล้ว เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้สำหรับ หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ ที่จะทำเช่นเดียวกัน ที่สำคัญกว่านั้น ครอบครัววอลเลซเพิ่งถูกทุบตีอย่างรุนแรงเมื่อไม่กี่วันก่อน

เป็นเรื่องน่ารังเกียจสำหรับเจมส์ วอลเลซที่จะทรยศต่อคนที่มีนามสกุลเดียวกับตนเอง ด้วยการร่วมมือกับแพทริค เรย์โนลด์ ส่อให้เห็นว่า พฤติกรรมของเจมส์ วอลเลซน่าละอายยิ่งกว่าที่ฟีนิกซ์ ลาร์สัน เพราะอย่างน้อยเธอก็ไม่มีควีนทันส์เป็นนามสกุล

ในขณะเดียวกันเจมส์ วอลเลซยังเป็นสมาชิกโดยตรงของตระกูลวอลเลซอีกด้วย

“เจมส์ วอลเลซ คุณทำแบบนี้กับตระกูลคุณได้ยังไง” มาร์คัส คอลลินส์ถามอย่างประณาม

เจมส์ วอลเลซหันหน้าไปยิ้มให้มาร์คัส คอลลินส์อย่างเย็นชา "มิสเตอร์ คอลลินส์ นักปราชญ์รู้ดีว่าเมื่อใดควรยอมจำนนต่อโชคชะตา วันนี้ฉันมาในนามของผู้เฒ่าเพื่อแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อสิ่งที่เราทำกับมิสเตอร์เรย์โนลด์ในอดีต”

“อะไรนะ...” มาร์คัส คอลลินส์ตกตะลึง ผู้เฒ่าในตระกูลวอลเลซก็ยอมแพ้ด้วยงั้นเหรอ?

แพทริค เรย์โนลด์ หัวเราะสะใจด้วยท่าทางเบิกบาก

เมื่อเจมส์ วอลเลซเห็นแพทริคหัวเราะ เขาก็เริ่มหัวเราะตามไปด้วย

ผัวะ…

ทันใดนั้น จู่ ๆ แพทริค เรย์โนลด์ ก็เตะเข้าที่หน้าท้องของเจมส์ วอลเลซ

“ตระกูลวอลเลซ ทำได้แค่ส่งเด็กรุ่นที่สามเช่นนายมาเพื่อส่งข้อความถึงฉัน แพทริค เรย์โนลด์งั้นเหรอ? คนโง่เขลาเหล่านั้นในครอบครัวของนายดูถูกฉันใช่ไหม?”

เจมส์ วอลเลซล้มลงกับพื้น ด้วยมือที่กุมท้องของเขาเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเขาเจ็บปวด เจมส์ วอลเลซ น้ำตาแทบไหลด้วยความหวาดกลัว

"มิสเตอร์ เรย์โนลด์ สมาชิกทุกคนในตระกูลของฉันถูกคนของคุณทำร้ายเมื่อสามวันก่อน ตระกูลวอลเลซไม่ได้ส่งฉันมาเพราะพวกเขาดูถูกคุณ มิสเตอร์เรย์โนลด์ มันเป็นเพราะว่า ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในฐานะตัวแทน”

ขณะที่เจมส์ วอลเลซพูด เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าแพทริค เรย์โนลด์ และโค้งคำนับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในอดีต เจมส์ วอลเลซเป็นเศรษฐีและมีชื่อเสียงในเมืองริเวอร์วิลล์ โดยไม่คาดคิดถึงชะตากรรมที่บิดเบี้ยว ที่ต้องทำให้เขาร้องขอชีวิตต่อแพทริค เรย์โนลด์ มันเป็นภาพที่น่าสลดจริง ๆ ที่มีศักดิพอกับตระกูลวอลเลซ เจมส์ วอลเลซเป็นคนเดียวที่ยังคงแสดงตัวและกล่าวคำขอโทษได้ บางคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่ไปกับเขา

ในขณะเดียวกัน แพทริค เรย์โนลด์ก็หัวเราะเสียงดังยิ่งขึ้นอีก เมื่อแพทริค เรย์โนลด์เห็นว่ามีคนน้อยกว่าสิบคนที่ยืนอยู่ข้างหลังมาร์คัส คอลลินส์ ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีมากขึ้น

“จะไม่มีใครยอมจำนนต่อฉันอีกใช่ไหม? ดูเหมือนว่าพันธมิตรแห่งเมืองริเวอร์วิลล์ เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังคงมีกระดูกแข็งแรง แต่ทว่า การมีกระดูกที่แข็งแรงไม่ได้เป็นเรื่องทีดี เพราะยิ่งกระดูกของนายแข็งแรงมากเท่าไหร่ กระดูกก็จะยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น”