ตรวนหวามพ่อเลี้ยง ชุด One Night Stand นิยาย บท 16

เช้าวันต่อมา...

ทอฝันรู้สึกเมื่อยขบไปทั้งตัว เพราะเมื่อคืนหลังจาก

ธาวินจัดหนักหล่อนหลังพุ่มไม้ไปสามยก ก็พาหล่อนกลับมายังห้องพัก และจัดหนักซ้ำแล้วซ้ำอีกจนเกือบรุ่งสาง

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาพลาดพลั้งนอนกับหล่อน หล่อนก็รู้มาตลอดว่าภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาของธาวิน นั้นเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย เขาเซ็กซ์จัดมาก จนหล่อนสลบแล้วสลบอีก แต่เขาก็ยังไม่หยุดเคลื่อนไหว

นี่หากทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเพราะความรักก็คงจะดีไม่น้อย

แต่นี่ไม่ใช่...

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างหล่อนกับธาวิน มันก็แค่ความใคร่เท่านั้น

น้ำตาอุ่นๆ ไหลรินออกมา แต่ก็ต้องรีบยกหลังมือขึ้นป้ายทิ้ง เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครสักคนดังใกล้เข้ามาทางด้านหลัง

เมื่อพวงแก้มไร้หยาดน้ำตา ทอฝันก็กัดฟันหันไปด้านหลัง ก่อนจะฝืนยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นอิงฟ้า

“สวัสดีจ้ะอิง”

“สวัสดีจ้ะฝัน ขอโทษทีนะ วันนี้อิงตื่นสายไปหน่อย”

“ไม่เห็นต้องขอโทษเลยอิง เธอมีสิทธิ์นอนตื่นสาย หรือว่าจะตื่นตอนเที่ยงเลยก็ได้นะ”

ทอฝันแสร้งทำพูดตลกเพื่อกลบเกลื่อนความเศร้าใจของตนเอง

“ว่าแต่เธอเถอะฝัน เมื่อคืนได้นอนบ้างหรือเปล่าเนี่ย ทำไมตาดูโรยๆ”

“เอ่อ... นอน... นอนไม่ค่อยหลับน่ะ”

ที่หล่อนนอนไม่ค่อยหลับ เพราะถูกธาวินปลุกเร้าทั้งคืนนั่นเอง

“อ๋อ คงแปลกที่ใช่ไหมล่ะ”

“จ้ะ คงประมาณนั้น”

หล่อนเสหลบสายตาของอิงฟ้า มองออกไปนอกระเบียงไม้ และก็เห็นธาวินที่ด้านล่างเข้าโดยบังเอิญ

ดวงใจสาวหล่นวูบ เมื่อเห็นว่าธาวินไม่ได้ยืนอยู่คนเดียว แต่มีผู้หญิงแต่งตัวสวย และท่าทางเป็นผู้ใหญ่ยืนคุยอยู่ด้วย

อิงฟ้ามองตามสายตาของทอฝันไป ก่อนจะอธิบายเพราะคิดว่าเพื่อนคงกำลังสงสัย

“นั่นคุณกรกนกน่ะ เป็นลูกค้าใหม่ของอาวิน”

“อ๋อ...”

ทอฝันยืนยิ้มและมองไปทางอื่นแทน

“เธอไม่หึงใช่ไหมฝัน”

คำพูดของอิงฟ้าทำให้ทอฝันต้องกลั้นใจหันกลับมาเผชิญหน้ากับเพื่อนรัก

“ฉัน... ไม่ได้หึงหรอก ไม่มีเหตุอะไรต้องให้หึงสักหน่อยนี่น่า”

แล้วก็แกล้งหัวเราะออกมา ทั้งๆ ที่ภายในอกเจ็บแปลบทรมาน

“ก็เธอเคยแอบชอบอาวินนี่น่า ฉันก็นึกว่าจะหึง แต่สองคนนี้ไม่มีอะไรกันหรอกนะ ฉันรับรองได้”

“ถึงเขาสองคนจะมีอะไรกัน ฉันก็ไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะหึงหรอก อิง... ไหนว่าจะไปน้ำตกวันนี้ไงล่ะ เราไปกันเถอะ”

อิงฟ้ามองเพื่อนรักที่ปากแข็ง และถอนใจออกมายาวเหยียด

“เธอก็บอกอาวินไปสิว่าเธอรัก เผื่ออาวินจะเปิดโอกาสให้เธอ”

ทอฝันส่ายหน้าไปมา และก็ไม่อาจจะห้ามน้ำตาของตัวเองได้อีกแล้ว

“ขอร้องล่ะอิง อย่าพูดเรื่องนี้เลยได้ไหม”

อิงฟ้ายื่นมือมาแตะต้นแขนของเพื่อนรัก

“ก็ได้ งั้นเราไปน้ำตกกันเถอะ”

ทอฝันทำได้แค่ฝืนยิ้มออกไป ทั้งๆ ที่น้ำตาร่วงกราวบนแก้มนวล

“แต่ฉันขอไปบอกอาวินก่อนนะ อาวินจะได้พาพวกเราไป”

“เราไปกันสองคนไม่ได้เหรออิง”

“ทางมันซับซ้อน เธอก็เคยเห็นนี่ เดี๋ยวหลงทางกันเปล่าๆ เชื่อฉันเถอะ”

มันเป็นจริงอย่างที่อิงฟ้าพูด เพราะทางไปน้ำตกที่ถึงแม้จะอยู่ไม่ไกลจากท้ายไร่ของธาวินนัก แต่หนทางไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

“อืม”

“งั้นรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันไปบอกอาวินก่อน”