ตรวนหวามพ่อเลี้ยง ชุด One Night Stand นิยาย บท 7

ทอฝันสะบัดศีรษะแรงๆ จนเส้นผมยุ่งเหยิง เพราะต้องการสลัดให้ความทรงจำเร่าร้อนแสนน่าสมเพชนั้นออกไปจากสมอง แต่ดูเหมือนว่าจะทำไม่ได้เลย

หล่อนกัดฟันละสายตาจากเรือนกายอวบอัดของตัวเองที่สะท้อนผ่านกระจกเงา และเดินตรงไปหยุดที่ใต้ฝักบัวขนาดใหญ่ มือเล็กเอื้อมไปหมุนเปิดสวิตซ์จนละอองน้ำนุ่มนวลราดรดลงมาบนผิวสาว

หยาดน้ำเย็นฉ่ำ แต่กลับไม่อาจจะดับความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นภายในกายสาวได้เลย

ทอฝันเกลียดตัวเองมากที่โหยหาธาวินไม่ยอมหยุด ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าเขาไม่เคยต้องการตนเอง

หล่อนจมอยู่กับความทุกข์ทรมานนั้นอยู่ใต้ละอองน้ำเย็นฉ่ำนานเท่าไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“อิงเหรอ”

ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากคนภายนอก

ทอฝันรีบสลัดความทุกข์ใจออกไปจากหัวใจชั่วขณะ และก็รีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ จากนั้นก็ก้าวออกไปจากห้องน้ำทันที

“ฝันอาบน้ำอยู่น่ะอิง...”

หล่อนพูดได้แค่นั้นก็ต้องชะงักงั้นราวกับถูกสาป เมื่อคนที่หล่อนคิดว่าคืออิงฟ้ากลับไม่ใช่ แต่ดันเป็นธาวินแทน

แข้งขาของหล่อนหมดเรี่ยวแรง เมื่อถูกสายตาของ

ธาวินจับจ้องมองมาไม่วางตา

เพราะสายตาคมกริบที่ตวัดมองมาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของธาวิน มันช่างไม่ต่างจากก้อนถ่านร้อนๆ ที่ถูไถไปตามผิวกายเลยแม้แต่น้อย

ราวกับเขากำลังจะเผาไหม้เสื้อคลุมอาบน้ำของหล่อนให้มอดไหม้กลายเป็นเถ้าธุลี

หล่อนตัวสั่นเทา...

สั่นเทาไปทั้งหัวใจ...

สถานการณ์แบบนี้ มันไม่ควรเกิดขึ้นเลย และเขาก็ไม่ควรเข้ามาอยู่ในห้องพักของหล่อนแบบนี้

“อา... วิน...”

หล่อนที่ยังพอมีสติละล่ำละลักเรียกชื่อเขาออกไป

“ออก... ไปก่อนเถอะค่ะ...”

และก็ขับไล่เขากลับออกไปตรงๆ แต่เขาไม่ยอมขยับไปไหน ยังคงจับจ้องมองหล่อนด้วยสายตามืดลึกเช่นเดิม อ้อ ไม่สิ... สายตามืดดำของธาวิน ยามนี้มีแสงโชติช่วงทอประกายขึ้น

ไฟ...

ใช่... มันคือกองไฟในดวงตาของเขา

ธาวินไม่อาจจะละสายตาไปจากเรือนร่างของทอฝันได้เลย แม้ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ตาม

ความอวบอัดของเจ้าหล่อนสะท้อนออกมาจากเสื้อคลุมอาบน้ำสีชมพูอย่างชัดเจน และมันก็มีผลต่อท่อนเนื้อที่เป้ากางเกงของเขาอย่างบ้าคลั่ง

ความปรารถนา...

ความโหยหา...

และความต้องการทางเพศของเขาทวีความรุนแรงขึ้นจนน่าตื่นตกใจ