ตรวนหวามพ่อเลี้ยง ชุด One Night Stand นิยาย บท 6

เสียงประตูเปิดกว้างออก ทำให้หล่อนถอนใจออกมาอย่างโล่งอก

ธาวินวางหล่อนลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะถอยออกห่างเล็กน้อย และยืนมอง

“เดี๋ยวอาโทรตามหมอให้นะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพักสักเดี๋ยวก็คงหายค่ะ”

“อย่าทำเป็นเก่งนักเลยทอฝัน เธอตกจากรถแรงขนาดนั้น แข้งขาไม่หักก็ดีแค่ไหนแล้ว”

แม้น้ำเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากปากหยักสวยของ

ธาวินจะราบเรียบ แต่มันแฝงไปด้วยการตำหนิชัดเจน

หล่อนเสหลบสายตาคมกล้าของเขาลงมองที่เตียงแทน ก่อนจะกัดฟันพูดออกไป

“ถ้า... ฝันปวดขา แล้วฝันจะบอกให้อาวินโทรตามหมอนะคะ แต่ตอนนี้ฝันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”

หล่อนได้ยินเสียงถอดถอนใจดังออกมาจากคนตัวโต ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น

“ไม่น่าเชื่อนะว่าเธอจะดื้อรั้นขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากขนาดนี้”

คำพูดของเขาทำให้หล่อนเผลอช้อนตาขึ้นสบประสานด้วยอย่างลืมตัว

ก่อนจะรู้สึกราวกับถูกดึงดูดเข้าไปในมิติพิศวาสที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน โหยหา

ร่างกายของหล่อนร้อนฉ่า ทรวงอกก็เบ่งบานจนน่าสมเพช

อยากให้เขาทำ... อยากให้เขาสัมผัสแบบค่ำคืนนั้น อยากถูกเขาโลมเลีย และโยกคลึง จนกว่าน้ำเสียวจะแตกทะลัก

บ้า...

บ้าที่สุด!

ทอฝันเกลียดตัวเองนักที่ปล่อยให้เรื่องน่าสะอิดสะเอียนแบบนี้เกิดขึ้นในหัว

หล่อนกัดฟันละสายตาจากเขา ลงมองผ้าปูที่นอนแทน

“ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือก็เรียกได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”

“ค่ะ”

“ฉันไปล่ะ”

คนตัวโตเดินออกไปจากห้องแล้ว ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันที่อิงฟ้าเดินเข้ามาพอดี

หล่อนเห็นอิงฟ้าหยุดคุยกับธาวินเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหา

“อาวินบอกว่าเธอดื้อ ไม่ยอมให้เรียกหมอมาตรวจเหรอฝัน”

“ก็ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากนี่น่า อย่าลำบากเลย”

“แต่ฉันว่าให้หมอดูนิดนึงก่อนดีกว่า ถ้าเป็นเยอะจะยุ่ง”

อิงฟ้าแสดงความเป็นห่วงเป็นใยหล่อนออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน ตรงกันข้ามกับธาวินที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลยนอกจากเฉยชา

หญิงสาวขยับตัวลุกจากเตียง เดินไปยืนเกาะขอบหน้าต่าง มองวิวทิวทัศน์ด้านนอก

ขุนเขาเบื้องหน้ายังคงตั้งเด่นตระหง่านเหมือนเมื่อสองปีก่อนไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งก็ไม่ต่างจากความรักของหล่อนที่มีต่อธาวินนั่นแหละ เพราะมันไม่เคยจางหายหรือลดน้อยลงเลย

แม้ว่าเขาจะเลือดเย็นกับหล่อนสักแค่ไหนก็ตาม...

ทอฝันถอนใจออกมาแผ่วเบาด้วยความวิตกกังวล เพราะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะทนเก็บกักความรู้สึกโหยหาที่มีต่อธาวินไว้ได้นานแค่ไหน

หล่อนกลัวเหลือเกินว่ามันจะทะลักล้นออกมาจนเขาจับได้ และเผลอทำเรื่องผิดพลาดลงไปอีก

มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้า ก่อนจะกัดฟันเดินไปเปิดกระเป๋าเดินทาง หยิบชุดลำลองที่เป็นกางเกงขาสั้นสีขาว กับเสื้อยืดสีเขียวอ่อนพอดีตัวติดมือหายเข้าไปในห้องน้ำ

ทอฝันจ้องมองเรือนร่างอวบอัดของตนเองที่สะท้อนออกมาจากกระจกเงาบานใหญ่เหนืออ่างล้างหน้านิ่ง ความทรงจำในค่ำคืนนั้นไหลบ่ากลับมาท่วมท้นหัวใจอีกครั้ง ทั้งๆ ที่พยายามลืม

เช้าวันนั้น...

หล่อนตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียและบอบช้ำ ภาพในกระจกเงาบานเดียวกันสะท้อนให้เห็นร่องรอยแดงช้ำบนผิวเนื้อทุกตารางนิ้ว

ทรวงอกที่ถูกธาวินดูดกัด และขยำขยี้ด้วยฝ่ามืออย่างไม่ปรานีปราศรัยเต็มไปด้วยรอยชอกช้ำ ลำคอ หน้าท้อง เนินสะโพก บั้นท้าย และต้นขาอ่อนก็แดงก่ำไม่ต่างกัน

และที่จุดซ่อนเร้นที่ลับสายตา แม้จะมองไม่เห็นรอยแดงช้ำ แต่ความรู้สึกช้ำระบมที่กรีดร้องอยู่ภายในอก มันตอกย้ำให้รู้ว่าเขาใช้งานร่องสาวหนักหนาแค่ไหน

ถ้าไม่นับความเจ็บปวดในครั้งแรกที่ถูกเขาพร่าผลาญพรหมจรรย์จนขาดวิ่น ก็ถือว่าหล่อนไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลยตอนที่ถูกเขาโยกคลึง แถมยังรู้สึกดี รู้สึกมหัศจรรย์กับความเสียวเสียดที่เขามอบให้อีกต่างหาก

ยิ่งเขากระแทกแรงเท่าไหร่ กายสาวก็ยิ่งกรีดร้องเริงร่าร่อนตอบรับท่อนชายอย่างกระตือรือร้น และก็ปรารถนาให้เขาทิ่มแทงต่อเนื่องยาวนาน

แต่หลังจากเสร็จกิจกาม ความเจ็บปวดก็แล่นพล่านเข้ามาเต็มหัวใจ