อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 20

“บอกเชฟรอรับออเดอร์ก่อน”

“ได้ครับ” เจตขานรับก่อนจะกดสั่งงานผ่านวิทยุสื่อสาร ที่ใช้คุยงานภายในร้าน [เชฟครับ บอสแวะมาที่ร้านรอรับออเดอร์ก่อนนะครับ]

[โอเคครับ] หลังเชฟใหญ่ตอบกลับ เจตก็หันไปผายมือเชิญหุ้นส่วนของร้านให้ออกเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง “เชิญครับบอส เชิญครับคุณเอื้อง”

ลูกค้าภายในร้านต่างพากันจ้องมองหนุ่มหล่อสาวสวยที่กำลังเดินขึ้นไปยังชั้นVIPอย่างตกตะลึง น้อยครั้งจะเห็นเจ้าของค่ายมวยดังควงสาวแบบเปิดเผยอย่างนี้

แม่ทัพพาสาวเจ้าเข้าไปนั่งที่โต๊ะเสร็จ ก็หยิบเมนูมาเปิดดู ก่อนจะบอกคน ที่เอาแต่จ้องมองดูนักร้องหญิงบนเวทีด้านล่าจนแทบจะไม่กะพริบตา

“พี่สั่งให้นะครับ”

“ค่ะ” ช่อเอื้องยิ้มบางๆ อย่างรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับบทเพลง Qing Fei De Yi ซึ่งเป็นเพลงประกอบละคร Meteor Garden รักใสๆ หัวใจ 4 ดวง เวอร์ชั่นไต้หวัน ที่ขับกล่อมด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ แม้ว่าละครเรื่องนี้ถูกนำมาออกอากาศในไทยเมื่อนานมาแล้ว แต่ทว่า...บทเพลง Qing Fei De Yi ก็ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ เช่นเดียวกับ 4 หนุ่ม F4

“ขอฟิเลต์มิยอง มีเดียมแรร์ สองที่กับบรั่นดี ส่วนสปาร์กกิ้งไวน์ ขอแบบหวานหอม ดื่มง่ายๆ มาขวดหนึ่ง อ้อ! แล้วก็เอายำรวมทะเลกับอะไรก็ได้มาอีก 2-3 อย่าง” แม่ทัพสั่งก่อนจะเหลือบมองนางฟ้าคนสวย

“ได้ครับ” เจตรับออเดอร์เสร็จก็เดินออกไป

ช่อเอื้องฟังเพลงจบ ก็หันมาถามเจ้าชายของเธออย่างรู้สึกเขินๆ เมื่อเห็นเขาเอาแต่จ้องมองหน้าเธอด้วยสายตาแปลกๆ “ร้านของพี่ทัพเหรอคะ”

“อืม...เป็นร้านที่พี่กับเพื่อนๆ ในกลุ่มร่วมหุ้นกันครับ” แม่ทัพบอกพลางหันไปมองนักร้องหญิงบนเวทีที่มีคาแรคเตอร์คล้ายกับทอมอย่างรู้สึกแคลงใจ ‘อ๊ะ! หรือว่าน้องเอื้องจะชอบทอมวะ? ทำไมถึงได้มองนักร้องคนนั้นจนไม่กะพริบตา’

“ในร้านมีหุ่นเยอะเลยนะคะ” ช่อเอื้องชวนคุย

“ของไอ้ขุนมันน่ะครับ คลั่งหุ่นเหล่าซูเปอร์ฮีโรมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

“ราคาคงจะแพงน่าดูเลยใช่ไหมคะ”

“พอสมควรครับ สั่งนำเข้า” แม่ทัพพยายามปรับสีหน้าซ่อนความหึงหวงเอาไว้ภายในใจ เพราะไม่อยากให้บรรยากาศดูตึงเครียด

“ขออนุญาตครับบอส” พนักงานเสิร์ฟชายเอ่ยหลังยกเครื่องดื่มมาถึง

“เชิญ” แม่ทัพพยักหน้ารับ ก่อนจะหยิบบรั่นดีที่พนักงานส่งให้ขึ้นมาแกว่งวนเบาๆ

“ขอบคุณค่ะ” ช่อเอื้องรับแก้วรูปทรงทิวลิปมาถือ พลางจ้องมองน้ำสีชมพูใสที่มีกลิ่นหอมอย่างรู้สึกอยากจะลิ้มลองขึ้นมานิดๆ

“ยินดีครับ” พนักงานชายยิ้มก่อนจะเดินกลับไปยังเคาน์เตอร์บาร์

“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ” พนักงานหญิงขออนุญาตก่อนจะหยิบเมนูต่างๆ วางเรียงลงบนโต๊ะอาหาร พอเสร็จก็เอ่ยขอตัว “ต้องการอะไรเพิ่มก็เรียก ได้นะคะ”

“ครับ” แม่ทัพขานรับก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ

“ว้าว! น่าทานจังเลยค่ะ” ช่อเอื้องบอกพร้อมกับจ้องมองอาหารบนโต๊ะอย่างรู้สึกหิวขึ้นมานิดๆ เพราะตอนอยู่ในงานแต่งเธอทานอะไรไม่ค่อยลง รู้สึกเหมือนถูกใครต่อใครจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

“เดี๋ยวพี่หั่นสเต๊กให้ครับ” แม่ทัพลงมือหั่นเนื้อนุ่มๆ เป็นชิ้นขนาดพอดีคำ

“ขอบคุณค่ะ” ช่อเอื้องส่งยิ้มหวานให้เจ้าชายสุดหล่อที่เทคแคร์เธอดุจดั่งเจ้าหญิง ก่อนจะสอบถามถึงเครื่องดื่มที่อยู่ในมือ “มันจะทำให้เมาไหมคะ?”

“นิดๆ ครับ น้องเอื้องเมาได้เพราะมีพี่ดูแลอยู่ใกล้ๆ” แม่ทัพบอกจบก็ยก สเต๊กที่หั่นเสร็จขึ้นสลับกับจานของสาวเจ้า

“ขอบคุณค่ะ” ช่อเอื้องจิบเครื่องดื่มที่ถืออยู่อย่างรู้สึกตื่นเต้น “อื้ม...รสชาติคล้ายๆ กับน้ำผลไม้ แต่ออกซ่าๆ”

“หึหึ!” แม่ทัพหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันกลับมาหั่นสเต๊กของตนเองต่อ

“พี่ทัพมีอะไรจะถามเอื้องไหมคะ” ช่อเอื้องทำใจกล้าเปิดประเด็น

“มีครับ” แม่ทัพวางมีดและส้อมลงทันใด

“ถามมาได้เลยค่ะ”

“ใครเป็นคนจ้างน้องเอื้องให้มาแกล้งพี่”

“พี่ส้มค่ะ เขาอยู่ในชุมชนที่เอื้องอยู่ แล้วทำงานในไนต์คลับ เขาโทรมายื่นข้อเสนอให้เอื้องไปแกล้งนอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงกับพี่ทัพ แล้วก็ให้เงินค่าจ้างเอื้องมาหนึ่งหมื่นบาท ตอนแรกเอื้องก็คิดว่าจะปฏิเสธ แต่ด้วยความที่อยากจะซื้อรถเข็นไฟฟ้าให้พ่อ ก็เลยรับงานค่ะ” ช่อเอื้องบอกตามตรง

“แล้วตอนนี้ยังคุยกับคนที่ชื่อส้มอยู่ไหม” แม่ทัพถามด้วยสีหน้านิ่งๆ