อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 2

มาลีนถลึงตาใส่บุตรชาย แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงตึงๆ “ลุกมาคุยกันเดี๋ยวนี้เลยนะ นี่ใคร?”

“เอ่อ...” ขณะที่แม่ทัพพยายามขบคิดว่าสาวสวยในอ้อมกอดกับตนมาลงเอยกันที่เตียงได้ยังไง อยู่ๆ ก็มีเสียงข้อความในมือถือดังขึ้นติดๆ กัน เขาจึงเอื้อมมือไปหยิบมาเปิดดู ก็ทำให้รู้ว่าตัวเองนั้นถูกขุนพันจัดฉากทั้งหมดขึ้น เพื่อเอาคืนเรื่องเมื่อวาน ที่เขาแกล้งโทร. ผิดไปหาบิดาของอีกฝ่าย ‘ไอ้เชี่ยขุน แม่ง! ระยำจริงๆ’

“เด็กคนนี้เป็นใคร?” มาลีนถามด้วยสีหน้าตึงๆ กลัวว่าหญิงสาวจะอายุไม่ถึงยี่สิบปี และนั่นอาจจะทำให้บุตรชายของเธอได้ไปนอนเล่นอยู่ในคุก ฐานพรากผู้เยาว์

ชายหนุ่มก้มลงมองใบหน้างดงามของสาวในอ้อมกอดนิ่ง รับรู้ได้ถึงอาการสั่นเทานิดๆ ซึ่งเดาว่าอีกฝ่ายน่าจะตื่นอยู่แล้ว เพียงแค่แกล้งหลับตาเท่านั้น

“อ๋อ! เธอเป็นเมียผมเองครับ” แม่ทัพตีเนียนเล่นบทผัวของนางฟ้าคนสวยทันที

“เมีย!” มาลีนทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่าจะได้ยินคำนี้ออกจากปากของบุตรชายที่เคยลั่นวาจาเอาไว้ว่าชาตินี้จะขออยู่เป็นโสด

คนที่ถูกจ้างให้มาเล่นละครแกล้ง รีบลืมตาขึ้นมองอย่างตกใจ ‘บ้าจริง! ทำไมเขาไม่โวยวายหรือผลักเราออก แถมยังยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าเราเป็น เมียอีก?’

“ครับ ใช่!” แม่ทัพยกยิ้มมุมปากพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

“มะ...ไม่ใช่ค่ะ คือว่าหนู...” คนที่รอสัญญาณ รอแล้ว รอเล่า แต่ก็ไม่มีใครโทร. เข้ามาแล้วบอกว่าเซอร์ไพรส์สักที แถมสถานการณ์ต่างๆ ก็เริ่มจะแย่ลงเรื่อยๆ เพราะมือหนาของอีกฝ่ายเริ่มลูบไล้ และล้วงต่ำลงไปยังจุดสงวน จนเธอต้องรีบตะครุบมือของเขาเอาไว้

“แหม...ที่รักไม่ต้องอายหรอก คุณแม่ผมท่านเป็นคนสมัยใหม่ ไม่ถือเรื่องที่เราอยู่กินกันก่อนแต่งครับ” แม่ทัพยิ้มยั่วพร้อมกับขยิบตาหยอกเย้าแม่กระต่ายน้อยๆ ที่เพิ่งจะมาตื่นตูมเอาตอนนี้ ‘ยัยนี่คงจะเป็นเด็กเอนที่รับงานนอกมาเยอะสินะ ถึงใจกล้ากระโดดขึ้นมานอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงกับผู้ชายที่ไม่รู้จักแบบนี้ หึ! เดี๋ยวพ่อจะจัดให้จนไม่มีแรงจะคลานลงจากเตียงเลยคอยดู’

“ใช่จ้ะหนู แม่น่ะไม่ถือ กลับดีใจด้วยซ้ำ เพราะอยากให้ทัพมีคนรักและสร้างครอบครัวมานานแล้ว” มาลีนฉีกยิ้มกว้างอย่างชอบใจ

“เอ่อ...จริงๆ แล้วหนูไม่...” ช่อเอื้องน้ำตาคลอ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่จ้างงานเธอถึงยังไม่ยอมโทร. เข้ามาเคลียร์

มาลีนเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่อยู่บนผนังห้อง ก็รีบตัดบทเพราะกลัวจะตกเครื่อง “แม่ต้องขอตัวไปธุระก่อน พรุ่งนี้ทัพพาแฟนไปทานมื้อเย็นที่บ้านเรานะลูก”

“ได้ครับแม่” คนที่ตอนนี้กำลังตื่นไปทั้งตัวรีบขานรับทันใด

“คุณหญิงคะคือว่า...” ด้านคนที่ถูกมือหนาจับหน้าอก เอ่ยเรียกอย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่อีกฝ่ายก็รีบเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามองแม้แต่น้อย

เธอค่อยๆ หันไปมองชายหนุ่มซึ่งน่าจะสูงราวๆ ร้อยเก้าสิบ ก็ทำให้เห็นใบหน้าคมเข้มที่ถูกรายล้อมไปด้วยหนวดเครา และผมที่ยาวจนสามารถรวบมัดขึ้นสูงได้ ขยับเข้ามาใกล้จนเธอต้องรีบผละออก

“จะไปไหน” แม่ทัพถามคนที่กำลังดิ้นพล่านอย่างรู้สึกขำๆ

“กรี๊ด...” ช่อเอื้องกรีดร้องขึ้นอย่างตกใจ เมื่ออีกฝ่ายดึงผ้าห่มที่คลุมเนื้อตัวอันเปลือยเปล่าของเธอและเขาอยู่ โยนทิ้งลงข้างๆ เตียง ทำให้เห็นอะไรบางอย่างเข้าเต็มๆ ตา

“จะอายทำไม เธอมาที่นี่เพราะอยากเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ?” แม่ทัพมองสำรวจเรือนร่างอันแสนจะเย้ายวนอย่างรู้สึกอึ้ง ‘ให้ตายสิ! หน้าตาอย่างกับเด็กมัธยม แต่หุ่นอย่างกับท็อปโมเดล’

“อย่าทำอะไรหนูนะ พะ...เพื่อนคุณเขา...” คนที่อ่อนต่อโลก รีบหลับตาลงและยกมือไหว้อย่างหวาดกลัวกับขนาดอลังการของผู้ชาย ที่เพิ่งจะเคยเห็นเป็น ครั้งแรก

“หึ! แสดงละครเก่งนะเรา” แม่ทัพยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะจับข้อมือบางออกให้พ้นทาง แล้วก้มลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มของสาวตรงหน้าอย่างให้รางวัลที่อีกฝ่ายแสดงบทเด็กสาวไม่ประสีประสาได้แตกกระจาย

“อะ...อื้อ...” คนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวพยายามผลักไสร่างสูงออก แต่ก็ไม่เป็นผล ก่อนจะตกใจ เมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายขยับเลื่อนริมฝีปากลงมาดูดกลืนปลายถันของเธอ

“อืม...” แม่ทัพครางในลำคออย่างถูกใจ

“อะ...อื้ม...” ช่อเอื้องครวญครางกับความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้พานพบมาก่อน ทำให้เธอเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่แสนจะรัญจวนใจ