อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 31

ห้างสรรพสินค้าในเมือง...ขณะที่ช่อเอื้องกำลังเดินหาของขวัญวันเกิดให้กับแม่ทัพ อยู่ๆ ดรีมก็เข้ามาดึงแขนให้เดินตามไปยังร้านของแบรนด์ดังเพื่อที่จะให้เธอช่วยเลือกกระเป๋า

“ใบนี้สวยไหมเอื้อง?” ดรีมถามความเห็นของเพื่อนสาว

“สะ...สวยจ้ะ” ช่อเอื้องบอกก่อนจะหันไปมองรอบๆ ก็เห็นพนักงานสามคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ พากันส่งยิ้มหวานมาให้

“แล้วใบนี้ล่ะ?” ดรีมหยิบอีกใบมาให้เพื่อนสาวดู

“อืม...ก็สวยไปอีกแบบนะ” ช่อเอื้องบอกอย่างรู้สึกใจคอไม่ดีเพราะกระเป๋าในร้านนี้เป็นแบรนด์หรูที่ราคาขั้นต่ำหลักแสนทุกใบ

“งั้นเอาใบนี้ค่ะ” ดรีมส่งกระเป๋าใบที่ถูกใจให้กับพนักงานทันใด

“ได้ค่ะ” พนักงานรับไปถือเตรียมจะแพ็กลงกล่องให้กับลูกค้า

ดรีมที่เปิดกระเป๋าเงินแล้วทำท่าหาบัตรอยู่ครู่หนึ่ง ก็เงยหน้าขึ้นบอกเพื่อนสาวอย่างตกใจ “อ๊ะ! เราลืมเอาบัตรมาน่ะเอื้อง ขอยืมบัตรเธอก่อนได้ไหม”

“เอ่อ...” คนที่กำลังมองดูของเพลินๆ ถึงกับชะงักนิ่งไปทันใด

“เดี๋ยวกลับไปถึงหอพักแล้วเราจะคืนให้” ดรีมเข้าไปอ้อนเพื่อนสาว พร้อมกับดึงกระเป๋าของอีกฝ่ายมาเปิดออก จากนั้นก็หยิบบัตรส่งให้กับพนักงานที่อยู่ใกล้ๆ “นี่ค่ะพี่”

ช่อเอื้องถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าค้นกระเป๋าของเธอ

“รอสักครู่นะคะ” พนักงานลังเล แต่พอเห็นเจ้าของบัตรไม่เอ่ยท้วงจึงเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ แล้วทำการรูดบัตรทันที

“ไม่ต้องห่วง เราจะคืนแน่นอน” ดรีมเอ่ยปลอบเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

พนักงานเดินกลับมาพร้อมกับส่งสลิปไปให้เจ้าของบัตร “รบกวนเซ็นชื่อตรงนี้ด้วยค่ะ”

“ค่ะ” ช่อเอื้องลอบถอนหายใจก่อนจะจรดชื่อลงไปอย่างรู้สึกมึนๆ ก่อนจะส่งคืนให้พนักงาน “นี่ค่ะ”

“ขอบคุณมากๆ นะคะ” พนักงานยกมือไหว้พร้อมกับส่งถุงกระดาษใบใหญ่ให้กับลูกค้า

“ค่ะ ไว้จะมาดูใหม่นะคะ” ดรีมรับถุงกระดาษมาถืออย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปถามเพื่อนสาวแสนซื่อ “เธอจะซื้ออะไรอีกไหมเอื้อง?”

“ไม่จ้ะ” ช่อเอื้องส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะยังไม่หายช็อกกับราคากระเป๋าที่เพิ่งจะเซ็นไปเมื่อครู่ (หนึ่งแสนห้าหมื่นเจ็ดพันบาท)

“งั้นกลับกันเลยนะ” คนที่ได้กระเป๋าใหม่สมใจรีบชวนทั้งที่เพิ่งจะมาเดินดูของได้ไม่ถึงสามสิบนาที

“อื้อ” ช่อเอื้องตอบด้วยสีหน้าเจื่อนๆ จิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะเดียวกันก็ปลอบใจตัวเองว่าหากกลับไปถึงหอพัก ดรีมคงจะรีบโอนคืนเธอตามที่รับปากเอาไว้

20 นาทีต่อมา...หอพักนักศึกษาหญิง

ดรีมที่ลงจากรถแท็กซี่เสร็จก็หันไปบอกเพื่อนสาวด้วยรอยยิ้ม “เอื้อง! เงินที่ยืมไปเมื่อกี้น่ะ เราขอเปลี่ยนไปคืนตอนสิ้นเดือนนะ”

“อ้าว! ก็ไหนเมื่อกี้ดรีมบอกว่า...”

“แหม...เธอเองก็มีเงินออกเยอะแยะ เพื่อนขอยืมแค่นี้อย่าขี้เหนียวไปหน่อยเลยน่า อีกอย่างฉันไม่มีทางเบี้ยวเธอหรอก” ดรีมบอกด้วยสีหน้าตึงๆ เมื่อเพื่อนสาวแสนซื่อทำท่าจะงอแง

ช่อเอื้องกำลังจะต่อว่า...แต่ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นซะก่อน

“เอื้อง! ไปเที่ยวไหนมา?” ชบาเอ่ยถามคนที่เธอกำลังต้องการตัวที่สุดในตอนนี้ เพราะงานที่ต้องส่งอาจารย์ มีบางจุดที่เธอยังไม่เข้าใจ จึงคิดว่าจะขอความรู้จากอีกฝ่าย

“เอ่อ...เราไปข้างนอกมาจ้ะชบา” ช่อเอื้องหันไปตอบเพื่อนที่ลงเรียนคณะเดียวกัน

“เราขอรบกวนเวลานิดหนึ่งได้ไหม” ชบาเอ่ยขอเสียงอ่อน

“มีอะไรเหรอ?” ช่อเอื้องเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“เรื่องรายงานน่ะ” ชบาส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปอ้อนนางฟ้าใจดี ที่หากรู้สิ่งไหนจะก็บอกแบบไม่กั๊ก ทำให้เพื่อนๆ ต่างพากันรักในความมีน้ำใจของอีกฝ่าย

“ได้สิ” ช่อเอื้องคลี่ยิ้มให้บางๆ อย่างเข้าใจ

“งั้นไปที่ม้านั่งหน้าหอพักกันนะ” คนที่หอบหนังสือและไอแพดมาด้วยเอ่ยชวนอย่างดีใจ

“โอเคจ้ะ” ช่อเอื้องขานรับแล้วเตรียมจะออกเดินไปกับอีกฝ่าย