อุ้มท้องหนีรัก นิยาย บท 10
“คิดถึงจังเลย...”
คริสเตียโน่สวมกอดร่างของเมียรัก และระดมจมูกโด่งสวยซุกไซ้ด้วยความคิดถึง จนคนที่ยืนร้องไห้อยู่เงียบๆ ต้องรีบยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง แต่ก็ไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของผู้เป็นสามีไปได้
“ร้องไห้หรือ เกิดอะไรขึ้นยาหยี...”
“มะ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
หล่อนปฏิเสธ แต่ดูเหมือนว่าคริสเตียโน่จะไม่เชื่อเลย เขาจับหล่อนให้หมุนมาเผชิญหน้า และถึงแม้ว่าหล่อนจะก้มหน้างุด เขาก็เอามือบีบปลายคาง เชยให้เงยขึ้น
“ร้องไห้จริงๆ ด้วย ใครทำอะไรคุณ บอกผมมานะ พลอย...”
หล่อนส่ายหน้าไปมา ยังไม่ทันพูดอะไร คนตัวโตก็ทำท่าตกใจมาก
“แล้วนั่น! แก้มเป็นอะไร ทำไมแดงเป็นรอยนิ้วเชียว”
เขาเอานิ้วไปไล้ตรงรอยแดงบนแก้มนวล
“อ๊ะ...”
“เจ็บเหรอ”
หล่อนส่ายหน้าไปมา น้ำตายังคงร่วงรินอย่างห้ามไม่อยู่
หล่อนมองเขา ก็เห็นว่าเขาขบฟันแน่นจนกรามแกร่งกระตุก ดวงตาสีทองเต็มไปด้วยความโมโห
“ใครตบหน้าคุณ บอกผมมาเถอะ”
“มะ... ไม่มีค่ะ”
“แล้วรอยแดงๆ พวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไง บอกผมมาคนดี ผมจะจัดการให้คุณเอง”
เพราะไม่ต้องการให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น หล่อนจึงเลือกที่จะเก็บซ่อนความจริงเอาไว้
“พลอยเดินชนประตูน่ะค่ะ”
หล่อนรู้ว่าคริสเตียโน่ไม่เชื่อ เพราะสายตาของเขาบอกเช่นนั้น แต่ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ถามต่อ
“แล้วนี่ลูกหลับหรือครับ”
“ใช่ค่ะ เพิ่งกินนมเสร็จเมื่อห้านาทีก่อนที่คุณจะมานี่เองค่ะ”
คริสเตียโน่ต้องล้มเลิกความคิดที่จะพาเมียท่องวิมานสวรรค์ลงชั่วขณะ เพราะรอยช้ำที่แก้มนวลทำให้เขาโมโห
เขาไม่เคยทำให้พลอยแพรวาช้ำแม้แต่ปลายก้อย ดังนั้นใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายเมียของเขาเช่นกัน
“อ้อ... ผมเพิ่งนึกได้ว่าลืมเอกสารเอาไว้ที่คาสิโน ผมไปเอาก่อนนะ เดี๋ยวรีบกลับมาครับ”
“เอ่อ... ให้พลอยไปด้วยไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ พลอยอาบน้ำรอผมเถอะ เพราะหลังจากที่ผมกลับมาถึง ผมจะพาคุณขึ้นสวรรค์สองรอบ แล้วเราค่อยไปกินมื้อเย็นกัน”
เขาเอานิ้วยาวไล้แก้มนวลแผ่วเบา และก็อดที่จะถามด้วยความห่วงใยไม่ได้
“แน่ใจนะว่าไม่เจ็บ”
“ไม่เจ็บจริงๆ ค่ะ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวผมมา”
พลอยแพรวามองสามีเดินหายออกไปจากห้องนอนด้วยรอยยิ้มตื้นตัน
ถึงแม้ชีวิตของหล่อนจะต้องพบเจอกับความโหดร้ายเพียงใด แต่อย่างน้อยคริสเตียโน่ก็รักหล่อนจากหัวใจของเขาจริงๆ
ซึ่งแค่นี้มันก็เพียงพอสำหรับหล่อนแล้วล่ะ...
คริสเตียโน่ไม่อาจจะบรรยายความโกรธที่อัดอั้นอยู่ภายในใจออกมาเป็นคำพูดได้เลย ว่าเขากำลังเดือดดาล คลั่งแค้นแค่ไหน หลังจากนั่งดูกล้องวงจรปิดภายในบ้าน และพบว่าอรนภาเป็นคนฝากรอยนิ้วมือทั้งห้าเอาไว้บนแก้มของพลอยแพรวา
เขาขับรถตรงมายังบ้านของผู้หญิงเจ้าปัญหา ผู้หญิงที่เขาไม่เคยคิดจะชายตาแลอย่างอรนภาทันที
เขาไม่มีทางยอมให้เรื่องนี้จบลงง่ายๆ แน่
“อ้าว พ่อคริส ลมอะไรหอบมาถึงบ้านน้าล่ะเนี่ย” กุสุมากล่าวทักทายลูกชายของเพื่อนสนิท
“ผมมาหาน้องอรครับ”
“น้องอรเหรอ ยังไม่กลับเข้ามาเลยนะ”
กุสุมาตอบออกไปตามความจริง ก่อนจะรีบเปลี่ยนคำพูด เมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถของอรนภาดังขึ้น
“นั่นไง ลูกอรกลับมาแล้ว”
“ครับ”
“งั้นเชิญพ่อคริสนั่งคุยกับน้องนะ เดี๋ยวน้าจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักหน่อย คืนนี้ต้องไปงานเลี้ยงน่ะ”
“ครับคุณน้า”
กุสุมาลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับแขก ซึ่งก็สวนทางกับอรนภาพอดี
“น้องอร รู้ไหมว่าใครมาหา”
“ใครก็ช่างมันเถอะค่ะ อรไม่อยากพบ”
อรนภาตอบมารดาหน้าหงิกงอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อุ้มท้องหนีรัก