อุ้มท้องหนีรัก นิยาย บท 7
สรุปบท ตอนที่ 7: อุ้มท้องหนีรัก
ตอนที่ 7 – ตอนที่ต้องอ่านของ อุ้มท้องหนีรัก
ตอนนี้ของ อุ้มท้องหนีรัก โดย เนื้อนวล ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 7 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ในที่สุดหล่อนก็จำต้องยินยอมเดินทางกลับมายังลาสเวกัสอีกครั้ง หลังจากหนีหายไปนานกว่าสิบเก้าเดือน
“ที่นี่ยังเหมือนเดิมเลยนะคะ”
หล่อนกวาดตามองไปรอบๆ ตัว ผู้คน และสิ่งก่อสร้างไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย
คริสเตียโน่หยุดก้าวเท้า และโน้มศีรษะลงมาหา ดวงตาของเขามองจ้องมา
“ไม่ใช่ทุกอย่างเสียหน่อยที่เหมือนเดิม”
“คะ?”
คริสเตียโน่ระบายยิ้ม ก่อนจะฉวยโอกาสจูบแก้มของหล่อนหนึ่งฟอด และก็แก้มของไพลินหนึ่งฟอด
“ก็ผมไง... เมื่อสิบเก้าเดือนก่อน คุณกับผมไม่รู้จักกัน ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน แต่ตอนนี้เราไม่ใช่แค่รู้จักกันเท่านั้น แต่เรายังรักด้วยกัน”
หล่อนน้ำตาซึม แก้มนวลแดงระเรื่อ และก็รู้สึกราวกับกำลังฝันไป
“คุณคริสอย่าล้อเล่นสิคะ”
“ผมไม่เคยล้อเล่นกับเรื่องความรู้สึกหรอกนะ ถ้ารักผมจะบอกว่ารักโดยไม่ลังเล...”
“เอ่อ...”
หล่อนเสหลบสายตาคมกริบของผู้ชายหล่อเหลาตรงหน้าพัลวัน
คริสเตียโน่ระบายยิ้มบางๆ ก่อนจะยืดตัวตรง และรั้งหล่อนให้เดินตามไปขึ้นรถสีดำคันยาวเฟื้อย
“ผมโทรบอกคุณแม่แล้วว่าคุณกับไพลินกำลังจะเดินทางไปถึง”
“เอ่อ...”
“ไม่ต้องกังวลนะคนดี... คุณแม่ของผมท่านใจดีมาก ผมรักใคร ท่านก็จะรักด้วยเช่นกัน”
แม้เขาจะปลอบใจหล่อนเช่นนั้น แต่ลึกๆ ในอกก็ยังอดรู้สึกประหม่าไม่ได้
“ไว้ใจผมนะ”
มือใหญ่ยื่นมากุมมือเล็กที่เย็นเฉียบของหล่อนเอาไว้ พร้อมกับบีบเบาๆ ให้กำลังใจ
“ค่ะ”
บ้านของคริสเตียโน่หลังใหญ่มาก...
มันเหมือนกับพระราชวังที่หล่อนเคยเห็นผ่านตาในโทรทัศน์ไม่มีผิด
คริสเตียโน่ร่ำรวยล้นฟ้า ในขณะที่หล่อนเป็นแค่อดีตสาวใช้ยากจนไร้ญาติ
มันช่างไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลย...
แต่เขาบอกว่ารักหล่อน
พลอยแพรวาตั้งสติ และก็เลือกที่จะต่อสู้สักครั้งในชีวิต อย่างน้อยๆ ก็เพื่อไพลิน
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะหันมองลูกสาวที่กำลังหลับอยู่ในอ้อมแขนของคริสเตียโน่
“ไม่มีอะไรน่ากลัว เชื่อผมสิ”
เขายื่นมือมาตรงหน้า หล่อนลังเลอยู่เล็กน้อย ก็ยื่นมือวางลงไปในนั้น
อบอุ่น...
ปลอดภัย...
นี่คือความรู้สึกที่อุ้งมือของคริสเตียโน่ถ่ายทอดมายังจิตวิญญาณ
คริสเตียโน่จูงหล่อนและอุ้มไพลินผ่านประตูบ้านหรูหราเข้ามาภายในของตัวตึกสีขาวขนาดใหญ่ หล่อนอดทึ่งกับการตกแต่งภายในที่เห็นไม่ได้
“บ้านคุณสวยจังเลยค่ะ เหมือนสวรรค์เลย...”
คริสเตียโน่หันมายิ้มให้ ก่อนจะเอียงหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูเบาๆ
“ต่อจากนี้ไปที่นี่คือบ้านของคุณทูนหัว...”
หล่อนละสายตาจากความงดงามของสิ่งรอบๆ ตัวมามองเขา
“ขอบคุณมากนะคะ...”
“คุณขอบคุณผมไปแล้ว... บนเครื่องบินไงทูนหัว จำไม่ได้หรือ...”
คำพูดของเขาทำให้หล่อนแก้มแดงก่ำ เมื่อนึกถึงฉากสวาทบนเครื่องบิน
คริสเตียโน่เคลื่อนไหวอยู่ในกายสาวอย่างร้อนแรง ในขณะที่บอกให้หล่อนมองก้อนเมฆที่เครื่องบินลอยผ่าน
“แต่ผมจะยอมให้คุณขอบคุณผมอีกบนเตียงของเราในไม่ช้านี้...”
ช่องท้องของหล่อนปั่นป่วนรวดร้าว
“คุณคริส...”
เขาอมยิ้ม และรั้งหล่อนให้เดินก้าวขึ้นไปภายในตัวคฤหาสน์หลังงามลึกยิ่งขึ้น
ผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาหรูสีทอง เนื้อตัวห่อหุ้มด้วยอาภรณ์สีขาวเรียบๆ แต่กลับดูมีความเป็นผู้รากมากดีในทุกกระเบียดนิ้ว
พื้นใต้ฝ่าเท้าของหล่อนสั่นคลอนจนแทบยืนทรงตัวไม่อยู่
“คุณแม่ของผม พลอย...”
เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นเหนือศีรษะ ซึ่งมันก็ช่วยให้หล่อนมีสติขึ้นมาเล็กน้อย
“สะ...หวัดดีค่ะ”
“สวัสดีจ้ะ”
มารดาของคริสเตียโน่ลุกขึ้นยืนทักทายหล่อนด้วยท่าทางเป็นมิตร และนั่นก็ทำให้หล่อนหายใจหายคอได้โล่งขึ้นมากเลยทีเดียว
“หน้าตาน่าเอ็นดูแบบนี้ไง พ่อคริสถึงได้ตามหาไม่ลดล่ะ ฉันดีใจนะที่ได้หนูเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ในบ้าน”
“ขอบคุณค่ะคุณท่าน”
“เรียกฉันว่าแม่สิ...”
“ไพลินทำพิษอีกแล้วล่ะค่ะ”
หล่อนกำลังจะเดินไปอุ้มลูกสาว แต่ถูกคริสเตียโน่รั้งเอาไว้เสียก่อน
“ผมจัดการเอง”
“แน่ใจนะคะว่าจะไม่เป็นลมไปอีก”
หล่อนอมยิ้มขบขันเมื่อนึกถึงครั้งแรกที่คริสเตียโน่เห็นฮึของลูกสาว
“ครั้งล่าสุดบนเครื่องบินผมก็ทำได้ดีน่ะ ไม่ได้เป็นลมด้วย”
“แต่คุณก็เกือบจะอ้วกนี่คะ”
พลอยแพรวาอดขำไม่ได้
“ครั้งนี้ผมจะเช็ดก้นให้ไพลินอย่างมืออาชีพ คอยดูฝีมือผมก็แล้วกันทูนหัว”
“ถ้าคุณทำได้จริงๆ พลอยจะมีรางวัลให้นะคะ”
คริสเตียโน่ทำตาโตและยิ้มกริ่ม
“ผมจะต้องได้รางวัลจากคุณแน่...”
แล้วคนตัวโตก็ก้าวเข้าไปหาคุณแม่ของตัวเอง จากนั้นก็รับไพลินมาอุ้มเอาไว้
“ไพลินน่าจะฮึน่ะครับคุณแม่”
“โอ้... แม่ไม่ได้เลี้ยงเด็กเล็กๆ มานาน ลืมกลิ่นฮึหอมๆ ของเด็กไปเลย”
แคทเธอรีนหัวเราะร่วน และก็มองลูกชายที่กำลังจัดการเปลี่ยนผ้าอ้อมให้กับไพลินด้วยความทึ่งจัด
“นี่ลูกทำได้ด้วยหรือพ่อคริส”
“ผมทำได้สิครับ ในเมื่อผมเป็นพ่อคนแล้ว”
แคทเธอรีนยิ้มกริ่ม ก่อนจะเลื่อนสายตามองลูกสะใภ้อย่างชื่นชม
“หนูพลอยทำให้หนุ่มเกเรอย่างพ่อคริสเปลี่ยนไปมากเลยจริงๆ ฉันขอบคุณมากนะ”
“เอ่อ... พลอยไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ คุณแม่...”
แคทเธอรีนเดินมาหยุดข้างร่างของพลอยแพรวา ก่อนจะดึงให้ไปนั่งบนโซฟา ปล่อยให้คริสเตียโน่เปลี่ยนผ้าอ้อมให้กับไพลินตามลำพัง
“ความจริงแม่หาผู้หญิงที่คู่ควรเอาไว้ให้กับพ่อคริสแล้วนะ”
สีหน้าของพลอยแพรวาซีดเผือดลง และก็ก้มหน้าลงจนใจจะพูด
“แต่พอแม่เห็นพ่อคริสมีความสุขกับหนูพลอยกับหลานของแม่แล้ว แม่ก็ไม่อยากทำบาปทำเวรพรากผัวพรากเมีย แม่แค่ขอให้หนูพลอยสัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์กับลูกชายของแม่ไปชั่วชีวิต”
พลอยแพรวาช้อนตาที่เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำใสๆ ขึ้นสบประสานสายตากับแคทเธอรีน
“พลอยจะรัก จะซื่อสัตย์กับคุณคริสไปตลอดชีวิตค่ะคุณแม่...”
“ขอบใจมาก...” แคทเธอรีนยื่นมือมากุมมือเล็กของพลอยแพรวาเอาไว้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อุ้มท้องหนีรัก