ความสุขของหล่อนผ่านไปเร็วเหลือเกิน แปบเดียวหล่อนก็มีคริสเตียโน่และครอบครัวของเขาอยู่ในชีวิตได้สองอาทิตย์กว่าแล้ว
แต่ก็อย่างที่โบราณว่าเอาไว้นั่นแหละ ชีวิตไม่จีรังฉันท์ใด ความสุขก็ไม่เคยยั่งยืนฉันท์นั้น เมื่อจู่ๆ อรนภาก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า พร้อมกับข่าวใหม่ที่หล่อนไม่เคยรู้มาก่อน
“แก... นังพลอย...”
แม้หล่อนจะพยายามหลบหน้า แต่อรนภาก็จดจำหล่อนได้แม่นยำนัก
“สะ... หวัดดีค่ะคุณอร...”
หล่อนยกมือขึ้นไหว้ทักทายอรนภา
“หึ นึกว่าหายหัวไปไหนที่แท้ก็มาได้งานใหม่อยู่ที่บ้านของพี่คริสนี่เอง”
อรนภายังคงเป็นคนที่จิตใจคับแคบ และชอบเหยียดหยามคนอื่นไม่เปลี่ยนแปลง
“รู้ไหมว่าคุณพ่อกับคุณแม่โกรธมากที่แกหายหัวไป”
“พลอยขอโทษค่ะ แต่พลอยมีความจำเป็น...”
“มีความจำเป็น เพราะได้ที่คุ้มกะลาหัวใหม่น่ะสิ นังขี้ข้าอกตัญญู!”
อรนภาถลึงตาใส่พลอยแพรวาและก็ตั้งใจว่าจะตบสั่งสอนเหมือนที่เคยทำในอดีตสักสองสามฉาด แต่แคทเธอรีนปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
“มีอะไรกันเหรอ”
อรนภารีบปรับเปลี่ยนสีหน้า และหันไปทักทาย
แคทเธอรีนราวกับคนละคน
“สวัสดีค่ะคุณป้า อรแวะมาเยี่ยมน่ะค่ะ”
อรนภารีบหยิบถุงใส่ขนมที่ตัวเองให้คนขับรถไปซื้อมาให้ยื่นให้กับแคทเธอรีน
“ขอบใจมากนะหนูอร”
แคทเธอรีนรับถุงใส่ขนมเอาไว้ ก่อนจะหันไปส่งให้กับพลอยแพรวา
“หนูพลอยเอาไว้จัดใส่จานให้ฉันทีนะ”
“ค่ะ คุณแม่”
อรนภาเบิกตาโตด้วยความแปลกใจ เมื่อได้ยินพลอยแพรวาเรียกแคทเธอรีนว่าคุณแม่
“คุณป้าคะ ทำไมนังคนใช้นั่นถึงเรียกคุณป้าว่าคุณแม่ล่ะคะ”
หล่อนจึงถามขึ้นทันที เมื่อพลอยแพรวาเดินหายออกไปแล้ว
แคทเธอรีนระบายยิ้ม “ก็หนูพลอยน่ะเป็นเมียของพ่อคริสน่ะสิ”
“ว่ายังไงนะคะคุณป้า?!”
ท่าทางตกใจของอรนภาทำให้แคทเธอรีนรู้สึกผิดไม่น้อย
“ป้าขอโทษนะที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับหนูอร... แต่ป้าก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เพราะพ่อคริสรักหนูพลอยกับลูกสาวมาก”
“ลูกสาว?”
“ใช่จ้ะ หนูพลอยกับพ่อคริสมีลูกด้วยกันแล้ว ชื่อน้องไพลิน หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเชียวล่ะ”
อรนภาแทบเป็นบ้า หล่อนไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินเลย
“ตะ... แต่คุณป้าเคยบอกกับแม่ของอรว่า...”
แคทเธอรีนเคยเอ่ยปากสู่ขอหล่อนกับแม่เอาไว้เมื่อสองสามปีก่อน
“ป้าขอโทษนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อุ้มท้องหนีรัก