อุ้มท้องหนีรัก นิยาย บท 6
“นี่ผมยังไม่ตายใช่ไหมครับ”
คริสเตียโน่ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่เป็นลมไปตอนที่เห็นฮึเหลืองอ๋อยของไพลิน
“คุณยังไม่ตายหรอกค่ะ แค่เป็นลม”
ชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้น ก่อนจะหันไปมองไพลินที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ
“ผมรู้สึกผิดจัง แต่ผมไม่ถูกกับอะไรเหลืองๆ สักเท่าไหร่ คุณอย่าโกรธผมนะพลอย”
หล่อนไม่รู้จะเอาอะไรไปโกรธคริสเตียโน่เหมือนกัน เขาตลกจนหล่อนอดหัวเราะไม่ได้ต่างหาก
“พลอยจะไปโกรธคุณเรื่องอะไรละคะ”
“ก็เรื่อง...”
เขาอึกอักเล็กน้อย
“เรื่องฮึลูกไงครับ”
พลอยแพรวาอมยิ้ม มองผู้ชายที่ยังคงมีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจอย่างขบขัน
“ถ้างั้นคุณก็ล้มเลิกที่จะพาเราสองแม่ลูกกลับไปลาสเวกัสสิคะ”
“ไม่... ผมไม่มีทางล้มเลิกความคิดนี้หรอก”
“แต่คุณกลัวฮึของไพลินนะคะ” หล่อนพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
“ผมจะฝึกดมฮึลูกเอาไว้ ยังไงครั้งหน้าผมก็จะไม่เป็นลมอีก และผมเชื่อว่าผมทำได้”
“แต่คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้เลยนะคะ”
หล่อนมองเขาและพูดตามความจริง
“คุณร่ำรวย มีอำนาจ ถ้าคุณอยากมีลูก คุณสามารถมีเท่าไหร่ก็ได้”
“คุณพูดถูก ผมสามารถมีลูกเท่าไหร่ก็ได้...”
มือใหญ่ยกขึ้นโอบประคองใบหน้าของหล่อนเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มหน้าเข้ามาหา
“แต่มันติดอยู่ตรงที่ว่า ผมอยากมีลูกกับคุณคนเดียวยังไงล่ะ”
น้ำตาของหล่อนไหลรินออกมาอาบแก้ม แต่นิ้วยาวก็เกลี่ยซับให้อย่างอ่อนโยน
“ผมต้องการมีลูกกับคุณคนเดียวนะพลอย... ดังนั้นอย่าปฏิเสธผมเลย เพราะผมจะร้ายมาก ถ้าคุณปฏิเสธความรักของผม”
“แต่พลอย... ไม่คู่ควรกับคุณเลยนะคะ”
“คำว่าคู่ควรมันมีความหมายยังไงหรือ ทำไมคุณถึงชอบยกมันขึ้นมาอ้างนัก”
ดวงตาคมกริบจ้องมองมา และรอคอยคำตอบ
“คือว่า...”
“ถ้าหากคำว่าคู่ควรมันหมายถึงความเหมาะสมล่ะก็ เราสองคนเหมาะสมกันที่สุด เหมือนเตียงกับผ้าปูเตียงเลยล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อุ้มท้องหนีรัก