Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 65
ติณห์ดันขาของเธอกางออก แล้วสำรวจใกล้ๆ บุรฉัตรสังเกตว่าติณห์ไม่ได้มีปัญหาในตอนที่ถอดแว่น เขาไม่ได้มีท่าทีว่าจะมีปัญหาเรื่องของการมองเห็น
“คุณติณห์มองเห็นชัดเหรอคะ”
เธอถามอย่างแปลกใจ ติณห์ส่งยิ้มให้
“ทำไมกลัวผมจะมองของบลูไม่ชัดเหรอ”
บุรฉัตรหน้าแดงเมื่อได้ยินคำถาม
“เปล่าค่ะ แค่บลูสงสัยว่าเวลาคุณติณห์ถอดแว่นก็ดูปกติดี”
เขาจ้องที่กลางกายของเธอ และสัมผัสมันเบาๆ จนเธอเผลอเกร็งตัว
“มันบวมนิดหน่อย”
เขาบอกกับเธอและมองสบตาใสแจ๋วที่มองกลับมาอดยิ้มออกมาไม่ได้ ที่เห็นเธอทำหน้าคล้ายสงสัย
“ผมมองเห็นชัดครับ ทำเลสิคมาสองปีแล้ว”
ติณห์เฉลยสิ่งที่เธอสงสัย
“อ้าว”
แล้วใส่แว่นทำไม
“ผมชินกับการใส่แว่น ไม่ใส่แล้วมันแปลกๆก็เลยยังใส่อยู่ จริงๆมันเป็นเลนส์ธรรมดา”
อีกอย่างก็เพื่อเสริมบุคลิกให้ดูน่าเชื่อถือเท่านั้นเอง
“งั้นคุณติณห์ก็มองเห็นชัดเลยน่ะสิคะ”
บุรฉัตรถามเสียงสูง ติณห์ยิ้ม
“ชัดครับ”
คำตอบของเขาทำให้บุรฉัตรรีบหุบขาอย่างไว ตอนแรกก็ปลอบใจตัวเองว่า เขาคงมองไม่ชัดหรอก เลยข่มความอายไว้ได้ แต่นี่เขาบอกว่ามองเห็นชัด
ตายแล้วอีบลู
ติณห์หัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางของเธอ
“อายอะไรกันบลูผมดูมาหลายรอบแล้ว”
บ้าสิใครจะไม่อาย
“ก็คุณติณห์เห็นชัด”
“บลูสวยออกไม่มีอะไรต้องอายเลย”
บุรฉัตรหน้าแดงให้กับคำชมของเขา
“แต่...”
“บลูควรทำตัวให้ชินนะ เพราะบลูคงต้องให้ผมดูไปอีกหลายครั้งเลยไม่ต้องอายหรอกนะ”
ติณห์ส่งยิ้มหล่อละมุนมาให้ บุรฉัตรพยักหน้าไม่อายก็ไม่อาย ทำหน้าหนาๆเข้าไว้อีบลู
ติณห์ก้มลงไปมองที่เดิมอีกครั้ง
“ผมว่ามันบวมขึ้นอีกแล้ว เราควรต้องพักก่อนสักสี่ห้าวันนะ เอาไว้ให้บลูหายดีจริงๆ ตอนนั้นก็คงพอดีกับยาคุมออกฤทธิ์ ตอนนั้นผมคงอึ๊บบลูได้แบบไม่ต้องใส่ถุง”
ติณห์ทำหน้าเป็นยิ้มตาใสใส่หน้าเธอ
“คุณติณห์ พูดอะไรมันดูไม่เข้ากับคุณติณห์เลยสักนิด”
ติณห์หัวเราะร่าไม่ได้ดูมีท่าทีจะสนใจกับคำต่อว่าของเธอเลย
“บางทีเราก็มีบางมุมที่เราเก็บเอาไว้นะบลู มุมที่เราไม่เคยเปิดเผยให้ใครได้เห็น”
ติณห์ยกแขนของตัวเองขึ้นไปด้านบนแล้วนอนหนุนแขนของตัวเอง
“บลูโอเคไหมล่ะ ที่จะเห็นมุมนั้นของผม เป็นคนเดียวที่ผมจะอนุญาตให้เห็น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Virgin Blue ซ่อนเสน่หา