Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 66

บุรฉัตรหันมามองเพื่อน แล้วถามอย่างต้องการจะแหย่

“กูสวยขึ้นใช่ไหม”

ก็ขนาดกลับบ้านไป แม่กับพ่อยังบอกเลยว่าเธอสวยขึ้น

“อืมสวย แต่มึงแปลกตรงที่มึงดูเป็นชะนีตัวน้อย ที่ดูน่าถนอมน่าเอ็นดู ไม่เหมือนอีบลูเพื่อนกูคนเก่าเลย ความรักทำให้คนเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอมึง”

บุรฉัตรยิ้มแต่ไม่ตอบ

“คุณติณห์เขาดีกับมึงใช่ไหม”

หลังจากยื่นรายการที่จดออเดอร์ให้กับคนขายแล้ว แนทตี้ก็เริ่มสัมภาษณ์เพื่อนทันที

“ดีมากเลยแนทตี้ เขาดีกับกูทุกอย่าง มึงรู้ไหมเขาซื้อของให้กูเยอะมาก วันโน้นเขาพากูไปช็อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าให้กูหมดไปตั้งหลายแสน กูเสียดายเงินแทบแย่ อยากบอกเขามากว่ากูขอแค่หมื่นเดียวเดี๋ยวไปเดินตลาดนัดซื้อเอง แล้วที่เหลือโอนเข้าบัญชีได้ไหม ก็กลัวว่าเขาจะหาว่างก”

บุรฉัตรยกน้ำขึ้นมาดูดแล้วเล่าต่อ

“วันดีคืนดีก็มีคนมากดกริ่งที่ห้องเอาของมาส่ง เป็นพวกรองเท้ากระเป๋า อะไรแบบนี้อ่ะมึง คุณติณห์โคตรดีเลย”

วันนั้นคุณติณห์เขาสอนให้เธอใช้ปากกับตรงนั้นของเขาหลังจากที่เขาทำให้เธอมาหลายครั้งมากเธอเลยอยากจะตอบแทนโดยการทำให้เขาบ้าง ดูเขาพอใจมาก วันต่อมามีคนเอาของมาส่งที่ห้องเปิดออกมาเป็นกระเป๋า แต่มันใบเล็กไปหน่อย ใส่อะไรได้ไม่ค่อยเยอะ แต่คุณติณห์ให้ก็ดีใจทั้งนั้นแหละ

“วาสนามึงจริงๆเลยอีบลู ตัวแทนไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ อยากได้คุณติณห์เป็นผัวทั้งนั้น สุดท้ายเป็นไงล่ะ อีบลูชนะเริ่ดจ้า ได้คุณติณห์มากินคนเดียว”

แนทตี้ยิ้มอย่างพลอยยินดีไปกับเพื่อนด้วย บุรฉัตรยิ้มกว้าง ใช่เธอแค่คนเดียวเท่านั้นที่ได้ใกล้ชิดกับเขาแบบที่ไม่มีใครได้ใกล้ ได้เห็นเขาในมุมที่ไม่มีใครได้เห็น

แนทตี้มองเพื่อนรักที่ตาหวานเชื่อมขณะที่พูดถึงผู้ชายอย่างอดหมั่นไส้นิดๆไม่ได้ โอ๊ยเหม็นเบื่อคนมีความรัก

“แล้วมึงเป็นไงบ้างแนทตี้ งานที่สำนักงานเจ๊พราวยุ่งไหม”

บุรฉัตรถามสารทุกข์สุขดิบเพื่อน

“นิดหน่อยเพราะตัวแทนหลายคนเขาทำยอดไปเที่ยวฝรั่งเศสกัน เลยขยันทำแบบเสนอลูกค้า ตัวแทนเดินเข้าออกสำนักงานมาส่งยอดเป็นว่าเล่น”

บุรฉัตรตาโต ไปฝรั่งเศสเหรอ ว้าว

“แล้วคุณติณห์ต้องไปไหม”

แนทตี้ทำท่าคิด

“ไม่แน่ใจ แต่น่าจะไปนะ”

บุรฉัตรฟาดมือลงที่แขนแนทตี้รัวๆแบบคนที่ตื่นเต้น

“อีแนทตี้ ต้องทำยอดเท่าไหร่”

“ล้านห้าภายในสามเดือนนี้”

ห๊า ล้านห้าภายในสามเดือนนี้เนี่ยนะ จากที่ตื่นเต้นดีใจยิ้มหน้าบาน ก็หุบยิ้มลงอย่างรวดเร็ว ตั้งล้านห้าจะไปขายใคร แถมสามเดือนด้วย