Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 123

“เฮียไม่ต้องกังวลนะ บลูดีใจกับเฮียจริงๆที่เฮียเจอคนที่รักว่าแต่ว่าบอกบลูได้ไหมว่าผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นเป็นใคร”

เฮียมิกซ์หลบตาเธอแวบหนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วสบตาเธอใหม่พูดออกมาช้าๆชัดๆ

“คนที่บลูรู้จักดี ยูริ”

ห๊า ยูริ!ยูริเพื่อนพริตตี้คนที่สนใจอยากเรียนมวยแล้วเธอแนะนำให้โทรหาเฮียมิกซ์น่ะนะ ว้าว สิ่งที่เธอแอบคิดเอาไว้ว่าอยากให้สองคนนี้รักกัน มันเป็นจริงแล้ว โอ๊ยดีใจกับเฮียมิกซ์จริงๆ

บุรฉัตรยิ้มกว้างออกมาทันที

“เฮียบลูดีใจด้วยจริงๆ ที่เฮียกับยูริลงเอยกัน เฮียไม่ต้องรู้สึกผิดเลย บลูดีใจที่เฮียเจอคนที่รักแล้ว เฮียยังเป็นพี่ชายที่แสนดีของบลูเสมอ บลูดีใจด้วยนะ”

บุรฉัตรสบตากับมิกซ์ด้วยความรู้สึกดีๆและเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพผู้ชายคนนี้เป็นคนดีมาก เธอดีใจกับเขาจริงๆ ที่เขาได้เจอคนที่รัก และอดดีใจกับยูริไม่ได้ที่ได้ครอบครองหัวใจของเฮียมิกซ์

“เฮียแต่งเมื่อไหร่ต้องบอกบลูนะ”

มิกซ์พยักหน้า เขามีรอยยิ้มที่ดูมีความสุขและโล่งใจมากๆ ที่บุรฉัตรเข้าใจเขา ยูริจะได้เลิกนอยด์เสียทีว่าเหมือนแย่งเขามาจากบุรฉัตร

หลังจากนี้คงต้องรีบยกขันหมากไปสู่ขอเมียสักที

“แน่นอน เฮียต้องบอกบลูอยู่แล้ว”

ติณห์ขับรถออกจากบ้านของคนรักก็มุ่งตรงไปยังบ้านของตนเองทันที

หม่าม๊าของเขาสุขภาพของไม่ค่อยดี เขาเพิ่งทราบว่าท่านเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบกลัวตัวเองจะอยู่ได้ไม่นานเลยอยากจะให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝา

ตอนนี้น้องสาวของเขากับคนรักย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านคอยช่วยดูแลหม่าม๊าแล้ว เขาเลยไม่ต้องห่วงมาก

ถ้าหม่าม๊ารู้ว่าเขาอยากจะแต่งงานไม่รู้หม่าม๊าจะดีใจแค่ไหน

ติณห์อดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อคิดถึงคำว่าแต่งงาน แต่ก่อนเป็นคำที่ห่างไกลจากความคิดมาก

แต่ตอนนี้กลับอยากแต่ง ทนไม่ได้แม้แต่วันเดียวถ้าจะต้องห่างกับบุรฉัตร เขานี่ท่าจะเป็นเอามาก

“อ้าวพี่ติณห์ เพิ่งออกไป ทำไมกลับมาอีก”

ตวงพรที่กำลังตั้งโต๊ะอาหารกลางวันให้หม่าม๊าถามพี่ชายอย่างแปลกใจ

ปกติเสาร์อาทิตย์เขาจะอยู่บ้านทั้งวัน เย็นๆค่อยกลับเพนท์เฮาส์ของตนเองแต่วันนี้ออกไปเร็วแต่กลับเข้ามาอีก

ตอนออกไปหน้าตาเหมือนมีเรื่องด่วน ขากลับมาหน้าตายิ้มแย้มดูมีความสุข

“หม่าม๊าอยู่ไหนตวง”

“เดี๋ยวลงมาค่ะให้อิ่มไปตามมาทานเข้าวแล้วพี่ติณห์มีอะไรหรือเปล่า”

ตวงพรมองพี่ชายอย่างสงสัย ติณห์ยังไม่ทันตอบ ก็เห็นคุณพรศรีเดินลงมาจากชั้นสอง เขาเลยรีบเดินไปประคองให้หม่าม๊ามานั่งที่โต๊ะอาหาร

“หม่าม๊านั่งก่อนครับ”

คุณพรศรีมองดูลูกชายคนโตแล้วก็เอ่ยแซวออกมา

“อาติณห์เป็นอะไรดูอารมณ์ดี ไหนตวงบอกว่ารีบไปธุระไม่ใช่เหรอทำไมกลับมาเร็ว”

คุณพรศรีนั่งลงบนเก้าอี้ประจำ