Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 123

“เฮียไม่ต้องกังวลนะ บลูดีใจกับเฮียจริงๆที่เฮียเจอคนที่รักว่าแต่ว่าบอกบลูได้ไหมว่าผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นเป็นใคร”

เฮียมิกซ์หลบตาเธอแวบหนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วสบตาเธอใหม่พูดออกมาช้าๆชัดๆ

“คนที่บลูรู้จักดี ยูริ”

ห๊า ยูริ!ยูริเพื่อนพริตตี้คนที่สนใจอยากเรียนมวยแล้วเธอแนะนำให้โทรหาเฮียมิกซ์น่ะนะ ว้าว สิ่งที่เธอแอบคิดเอาไว้ว่าอยากให้สองคนนี้รักกัน มันเป็นจริงแล้ว โอ๊ยดีใจกับเฮียมิกซ์จริงๆ

บุรฉัตรยิ้มกว้างออกมาทันที

“เฮียบลูดีใจด้วยจริงๆ ที่เฮียกับยูริลงเอยกัน เฮียไม่ต้องรู้สึกผิดเลย บลูดีใจที่เฮียเจอคนที่รักแล้ว เฮียยังเป็นพี่ชายที่แสนดีของบลูเสมอ บลูดีใจด้วยนะ”

บุรฉัตรสบตากับมิกซ์ด้วยความรู้สึกดีๆและเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพผู้ชายคนนี้เป็นคนดีมาก เธอดีใจกับเขาจริงๆ ที่เขาได้เจอคนที่รัก และอดดีใจกับยูริไม่ได้ที่ได้ครอบครองหัวใจของเฮียมิกซ์

“เฮียแต่งเมื่อไหร่ต้องบอกบลูนะ”

มิกซ์พยักหน้า เขามีรอยยิ้มที่ดูมีความสุขและโล่งใจมากๆ ที่บุรฉัตรเข้าใจเขา ยูริจะได้เลิกนอยด์เสียทีว่าเหมือนแย่งเขามาจากบุรฉัตร

หลังจากนี้คงต้องรีบยกขันหมากไปสู่ขอเมียสักที

“แน่นอน เฮียต้องบอกบลูอยู่แล้ว”

ติณห์ขับรถออกจากบ้านของคนรักก็มุ่งตรงไปยังบ้านของตนเองทันที

หม่าม๊าของเขาสุขภาพของไม่ค่อยดี เขาเพิ่งทราบว่าท่านเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบกลัวตัวเองจะอยู่ได้ไม่นานเลยอยากจะให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝา

ตอนนี้น้องสาวของเขากับคนรักย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านคอยช่วยดูแลหม่าม๊าแล้ว เขาเลยไม่ต้องห่วงมาก

ถ้าหม่าม๊ารู้ว่าเขาอยากจะแต่งงานไม่รู้หม่าม๊าจะดีใจแค่ไหน

ติณห์อดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อคิดถึงคำว่าแต่งงาน แต่ก่อนเป็นคำที่ห่างไกลจากความคิดมาก

แต่ตอนนี้กลับอยากแต่ง ทนไม่ได้แม้แต่วันเดียวถ้าจะต้องห่างกับบุรฉัตร เขานี่ท่าจะเป็นเอามาก

“อ้าวพี่ติณห์ เพิ่งออกไป ทำไมกลับมาอีก”

ตวงพรที่กำลังตั้งโต๊ะอาหารกลางวันให้หม่าม๊าถามพี่ชายอย่างแปลกใจ

ปกติเสาร์อาทิตย์เขาจะอยู่บ้านทั้งวัน เย็นๆค่อยกลับเพนท์เฮาส์ของตนเองแต่วันนี้ออกไปเร็วแต่กลับเข้ามาอีก

ตอนออกไปหน้าตาเหมือนมีเรื่องด่วน ขากลับมาหน้าตายิ้มแย้มดูมีความสุข

“หม่าม๊าอยู่ไหนตวง”

“เดี๋ยวลงมาค่ะให้อิ่มไปตามมาทานเข้าวแล้วพี่ติณห์มีอะไรหรือเปล่า”

ตวงพรมองพี่ชายอย่างสงสัย ติณห์ยังไม่ทันตอบ ก็เห็นคุณพรศรีเดินลงมาจากชั้นสอง เขาเลยรีบเดินไปประคองให้หม่าม๊ามานั่งที่โต๊ะอาหาร

“หม่าม๊านั่งก่อนครับ”

คุณพรศรีมองดูลูกชายคนโตแล้วก็เอ่ยแซวออกมา

“อาติณห์เป็นอะไรดูอารมณ์ดี ไหนตวงบอกว่ารีบไปธุระไม่ใช่เหรอทำไมกลับมาเร็ว”

คุณพรศรีนั่งลงบนเก้าอี้ประจำ

นับว่าคุณสมบัติเรื่องเป็นคนดีของว่าที่ลูกสะใภ้ผ่านท่าทางลูกชายก็น่าจะรักมาก คงต้องดูว่าลูกสะใภ้คนนี้รักลูกชายเธอจริงไหม แต่เธอเชื่อว่าระดับลูกชายของเธอต้องรู้จักเลือกคนดีดีอยู่แล้ว คงไม่ปล่อยให้ใครมาหลอกง่ายๆแน่นอน

“ใช่ครับหม่าม๊า บลูเป็นคนดี น่ารักมาก หม่าม๊าช่วยไปทาบทามบลูให้ผมทีได้ไหมครับ”

ติณห์ดีใจที่หม่าม๊ากับน้องสาวไม่ติดอะไร ถ้าผู้หญิงที่เขารักที่สุดทั้งสองคนไม่ชอบแฟนของเขา เขาคงหนักใจไม่น้อย

“จะให้หม่าม๊าไปเมื่อไหร่ล่ะติณห์”

คุณพรศรีเอ่ยถามลูกชาย

“วันอาทิตย์หน้าได้ไหมครับ”

ติณห์ร้อนใจอยากให้หม่าม๊ารีบไป เขาทนนอนห่างจากบุรฉัตรนานๆไม่ได้

“แต่หม่าม๊าว่า ไปวันนี้เลยดีกว่า”

แต่ดูเหมือนว่าคนที่ใจร้อนยิ่งกว่าน่าจะเป็นหม่าม๊าของเขา

ท่าทางจะอยากมีหลานเต็มทีแล้ว เลยเร่งปิดจ็อบขนาดนี้ รับรองว่าเขาจะไม่ทำให้ผิดหวังเลย

วันนั้นการเจรจาสู่ขอแบบไม่เป็นทางการจึงเกิดขึ้น และเป็นการพูดคุยกันแบบสบายมาก เพราะทางพ่อแม่ของบุรฉัตรรู้ก่อนล่วงหน้าแค่ไม่กี่ชั่วโมงว่าติณห์จะพาหม่าม๊าไปหาวันนี้เลย

การพูดคุยกันหน้าหม้อน้ำเต้าหู้จึงเกิดขึ้น เพราะเตรียมของเตรียมเครื่องไว้แล้ว

ตอนแรกคุณบารมีคิดว่าจะปิดร้าน แต่หม่าม๊าบอกว่าให้ขายได้เลยจะได้ไม่เสียของที่เตรียมเอาไว้ แถมหม่าม๊าพรศรียังมาช่วยตักเครื่องน้ำเต้าหู้อีกด้วย

สร้างความประทับใจให้พ่อกับแม่ของบุรฉัตรมากที่ครอบครัวของฝ่ายชายเป็นกันเอง ไม่ถือตัวเลยสักนิดแม้ฐานะจะเข้าขั้นมหาเศรษฐี