Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 19

“ได้ดูลีลาของแต่ละคนแล้วนะคะ ไหนขอเสียงหน่อยว่าชอบลีลาคนไหนมากที่สุด เริ่มจากคนแรกค่ะ”

พิธีกรขอเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดให้แก่คนที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุด เสียงปรบมือเปาะแปะดังขึ้น

บุรฉัตรแอบเห็นว่าคนนี้มัวแต่เขินอาย อาจจะห่วงความสวยของตัวเองอยู่ เลยไม่กล้าออกสเต็ปเยอะ พิธีกรเช็คเสียงปรบมือมาเรื่อยๆ จนมาถึงเธอ เสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหว

บุรฉัตรก็ส่ายสะโพกโบกมือขอเสียงกรี๊ดให้ดังขึ้นอีก เรียกได้ว่าดังกว่าหกคนก่อนหน้านี้แน่ๆ

แต่คู่แข่งคนสำคัญของเธอ ยังไม่ถึงนี่สิ

คนถัดจากเธออีกสองคนก็ได้เสียงปรบมือไม่ดังนัก จนกระทั่งไปถึงคนสุดท้ายคู่แข่งคนสำคัญที่เสียงกรี๊ดดังลั่นพอๆกับเธอเลย

ตายจริงแล้วทีนี่จะตัดสินใจยังไง อย่าบอกนะว่าบัตรบุฟเฟต์สองใบจะหลุดลอยไป บุรฉัตรคิดอย่างเสียดาย เงินพันห้าจะลอยหายไปไม่ได้

“เพื่อความยุติธรรมนะคะ น้องบลูกับน้องซาร่าเสียงเชียร์สูสีมาก เดี๋ยวพี่จะให้ทั้งสองคนแบทเทิ้ลกันเลยค่ะ ใครได้เสียงเชียร์เยอะที่สุดคนนั้นรับบัตรบุฟเฟต์ไปเลย”

สิ้นเสียงของพิธีกร เสียงเชียร์ก็ดังขึ้น พร้อมๆกับดนตรี แบบวาบหวิวในจังหวะที่เหมาะกับการรูดเสามากกว่าการเต้นจะดังขึ้น

เสียงกองเชียร์ดังสนั่นหวั่นไหว เมื่อซาร่าสาวสองเริ่มเลื้อยส่ายประหนึ่งว่ามีเสาอยู่ตรงหน้า

เห้ย! บัตรบุฟเฟต์สองใบของเธอจะลอยหลุดไปไม่ได้ บุรฉัตรดึงชายเสื้อขึ้นมามัดเป็นปม โชว์พุงขาวจั๊วะเห็นสะดือสุดเซ็กซี่

เธอกัดปากแบบที่เห็นนางแบบถ่ายแบบยั่วๆชอบทำ แล้วโยกเอวส่าย ย่อตัวขึ้นลงเอามันทุกองศา ยั่วๆบดๆ แม้ไม่เคยทำแต่ของแบบนี้มันไม่ได้ยาก มันอยู่ที่อินเนอร์ล้วนๆ

พอเธอเริ่มส่าย เสียงกองเชียร์เริ่มดัง กำลังใจก็มาเต็มๆ งานนี้ได้บัตรบุฟเฟต์แน่แล้ว

บุรฉัตรเหลือบตามองคู่แข่ง ที่เริ่มหมดมุก แหมส่ายแค่ไหน ถ้านมไม่ใหญ่เท่าเธอก็อย่าเผยอมาสู้ดีกว่า

“ไหนขอเสียงคนเชียร์น้องบลูหน่อยค่ะ”

บุรฉัตรโยกส่ายรับเสียงปรบมือ หวังเสียงกรี๊ดที่ต้องดังท่วมท้นยิ่งกว่า และกองเชียร์ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง กรี๊ดเสียงดังสุดฤทธิ์โดยเฉพาะอีแนทตี้เพื่อนรัก ชนะใสๆ บุรฉัตรยิ้มอย่างมั่นใจ

“น้องบลูรับไปหนึ่งร้อยสิบเดซิเบลค่ะ”

สิ้นเสียงของพิธีกรบุรฉัตรกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ บัตรบุฟเฟต์สองใบเป็นของเธอแล้ว

“ขอเชิญคุณติณห์พิริยะกุล ประธานบริหารของพิริยะประกันชีวิตมอบกิฟท์วอยเชอร์สองใบให้ผู้ชนะด้วยค่ะ”

เสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดดังขึ้น

***