Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 26

บุรฉัตรเหลือบสายตาขึ้นมองใบหน้าของเขา คุณติณห์ในเวอร์ชั่นที่ไม่ใส่แว่น ดูดีมาก โครงสร้างหน้าเหมือนเทพเจ้าปั้น นี่ไปทำวีเชฟมาใช่ไหม หน้าถึงได้เรียวขนาดนี้

ผิวแก้มขาวเนียนใสเหมือนคนไปอัดวิตามินที่ผิวมา แม๊กซ์โดส ตาเรียวเล็กของเขาดูดีและตี๋มาก

นี่เพิ่งรู้ว่าคนอย่างอีบลูแพ้ความตี๋ นี่ถ้าเธอมีลูกกับเขาลูกของเธอกับเขาคงหน้าตาดีมากแน่ๆ

เธอมองไปที่ริมฝีปาก ซึ่งเป็นอวัยวะที่ดึงดูดที่สุดบนใบหน้า ริมฝีปากของเขา เซ็กซี่น่าจูบมากๆ

บุรฉัตรต้องกัดปากของตัวเองไว้เพราะต้องระงับความรู้สึกที่กำลังพ่ายแพ้ต่อความเย้ายวนที่กำลังก่อตัวขึ้นเงียบๆในใจ

ไม่ได้นะบลู แกจะอยากจูบผู้ชายแบบนี้ไม่ได้ มันไม่งาม ผู้หญิงดีดีเขาไม่ทำกันหรอก บุรฉัตรเตือนตัวเอง

“อย่ากัดปากตัวเอง เดี๋ยวปากสวยๆของเธอจะช้ำหมด”

ติณห์เอื้อมมือมาสัมผัสที่ริมฝีปากของเธอ แค่สัมผัสเพียงเล็กน้อยก็ทำให้บุรฉัตรขนลุกซู่ไปหมด

“เธอคงเป็นเด็กที่เถ้าแก่เส็งส่งมาสินะ”

เถ้าแก่เส็ง! งั้นเหรอ อย่าบอกนะว่า...พ่อติดหนี้ค่าหวยเถ้าแก่เส็งจริงๆ แล้วเอาเธอมาใช้หนี้

แล้วเถ้าแก่ก็เอาเธอมาให้ติณห์อีกทอดนึง

ใช่สินะ เจ๊พราวเคยบอกว่า คุณติณห์ชอบเลี้ยงเด็ก

“คุณจะทำอะไรบลูคะ”

ติณห์ดึงเธอเข้ามาใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมที่ทำให้เกิดอาการวูบวาบ มีมวลบางอย่างเกิดขึ้นในช่องท้องที่อธิบายไม่ถูก

หรือนี่จะเรียกว่าความเสียว

โอ้ว นาทีนี้อยากจะให้เขาทำอะไรสักอย่าง แต่สำนึกบางอย่างบอกเธอว่า ผู้หญิงที่ดีไม่ควรดูสมยอมง่ายๆ แม้ตอนนี้ทั้งร่างกายและจิตใจมันพร้อมจะยกให้เขาทั้งหมดแล้วก็เถอะ

“เด็กน้อยไม่ต้องกลัว”

ติณห์เอื้อมมือมาจับที่ท้ายทอยของเธอแล้วดันเข้าหาตัว