Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 27

ไหนว่าจะจูบไงทำไมเขาถึงจะบีบคอเธอ

หรือคุณติณห์ จะเป็นซาดิสม์!!

โอ้วไม่นะ เธอหลงรักคนที่เป็นซาดิสม์เหรอเนี่ย

บุรฉัตรพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดของเขา

เธอบอกตัวเองให้ลืมตา ลืมตามามองเดี๋ยวนี้บลู

ถ้าเขาชอบความรุนแรงเขาต้องคุยกับเธอก่อนว่าเธอรับได้แค่ไหน

“ไม่นะ คุณติณห์อย่าทำบลู”

บุรฉัตรผลักเขาออกสุดแรง ดิ้นสุดชีวิตให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา ลืมตาสิวะ ทำไมลืมตาไม่ขึ้น เธอดิ้นไปดิ้นมาพยายามจะสะบัดให้หลุด

‘ตุ๊บ’

เสียงอะไรบางอย่างเรียกให้เธอลืมตามอง

เห้ย!เธอไม่ได้อยู่ในห้องนอนของติณห์

แต่ที่นี่คือห้องนอนของเธอเอง มองเห็นมุ้งอันเก่าที่เคยนอนอยู่ทุกคืน ไม่ใช่ห้องนอนหรูๆของติณห์

เธอแค่ฝันไปเหรอวะ

โธ่!อีบลู แค่ฝัน! ดูรูปคุณติณห์จนเอาไปฝันเป็นตุเป็นตะเลยนะมึง

แล้วเมื่อกี้อะไรทับอกวะ เธอหันไปมองบอสที่นอนอยู่ข้างๆ ขาชี้เด่มาอยู่บนหมอน หัวไปอยู่ที่ปลายที่นอน นี่สินะที่ทับอกทับคอเธอเมื่อสักครู่

เฮ้อ! เซ็งแค่ฝัน

เนี่ยถ้าไม่มัวแต่เล่นตัวป่านนี้ได้จูบคุณติณห์ในฝันไปแล้ว ไม่น่าเล้ย ไม่น่าเล่นตัวเลยจริงๆ ถ้าฝันแบบนี้อีกที อีบลูจะแก้ผ้ารอเลยสาบาน

คนอะไรวะมันจะนกได้แม้แต่ในความฝัน บุรฉัตรก้มลงไปมองข้างฟูก สาเหตุของเสียงตุ๊บที่ดังปลุกเธอตื่น

เธอเอื้อมมือลงไปหยิบมาวางที่ข้างหมอน ‘เมียขัดดอก’ นิยายเรื่องโปรดที่ชอบอ่าน เฮ้อ อ่านนิยายมากจนเพ้อเลยนะบลู