Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 35

“อยู่ชั้นไหนกันครับ”

แนทตี้ดูคีย์การ์ดในมือ

“ชั้นสิบหกค่ะ”

จริงๆอยากจะบอกเบอร์ห้องด้วยแต่เกรงใจ

ติณห์ยิ้มให้ แล้วกดชั้นสิบหกให้

“คุณติณห์อยู่ชั้นสิบเก้าเหรอคะ”

แนทตี้เหลือบดูเลขชั้นที่ลิฟต์เห็นว่ามีกดเลขสิบเก้าอยู่

“ใช่ครับ”

“อุ๊ยสิบหกกับสิบเก้า ใกล้กันเลยนะคะ”

แนทตี้ชวนเขาคุย ใกล้ตรงไหนไม่รู้ห่างกันตั้งสามชั้น

ติณห์ยิ้มให้ยังไม่ทันได้ตอบอะไรโทรศัพท์ของเขาก็ดัง ติณห์หยิบขึ้นมาดูจิรายุสเพื่อนสนิทของเขาที่เป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้โทรมา เขากดรับสาย

“ฮัลโหลจิว่าไง”

บุรฉัตรลอบมองติณห์ที่กำลังคุยโทรศัพท์อย่างหลงใหล มองด้านข้างแบบนี้ติณห์ก็ดูหล่อมาก เธอเพิ่งรู้สึกว่าติณห์สูงมากขนาดเธอใส่ส้นสูงยังสูงเลยไหล่เขามานิดเดียวเอง

จริงสินะตอนที่เซลฟี่กับเขาติณห์ต้องย่อตัวอยู่เยอะเหมือนกัน เพื่อให้ได้ระดับเดียวกับเธอ

(“ติณห์คืนนี้ดื่มกันไหม”)

เสียงจิรายุสดังมาตามสาย

“มีงานเลี้ยงกว่าจะเลิกก็น่าจะดึก รอไหวไหม”

เดือนหนึ่งแล้วสินะ ที่ศศินาไปเรียนทำขนมที่นั่น หลังจากที่เธอมาขอให้ตวงพรน้องสาวของเขาที่เปิดคาเฟ่อยู่ใต้ตึกพิริยะกุลให้ช่วยแนะนำสถาบันทำขนมที่ตวงพรเคยเรียนที่ฝรั่งเศสให้

ศศินาก็ลาออกจากสยามพาณิชย์ทันที แล้วบินไปฝรั่งเศสเลย เหมือนจะดีที่เธอไม่ได้ทำงานในบริษัทคู่แข่งของเขาอีกแล้ว แต่ก็ไม่ดีที่ต้องอยู่ห่างกันคนละประเทศแบบนี้ แม้จะอยู่ห่างกันติณห์ก็ส่งข้อความและโทรหาเธออยู่เนืองๆ

เขามีแพลนว่าจะแวะไปหาศศินาที่ฝรั่งเศสทันทีเมื่อโอกาสอำนวย แม้เธอจะไม่ได้ให้ความหวังใดๆกับเขา แต่ในใจลึกๆของเขาก็ยังมีความหวัง หวังว่าวันหนึ่งจะสามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับศศินาได้

ถึงแม้จะพอรู้ว่าสาเหตุของการไปฝรั่งเศสของเธออาจจะเป็นเพราะข่าวการหมั้นของอดีตเจ้านายของเธอและแฟนสาวของเขา ที่มีวงในลือว่าจะมีข่าวดีในเร็วๆนี้ แต่เขาก็ยังหวัง หวังว่าจะเอาชนะใจของเธอให้ได้

‘วันนี้มางานเลี้ยงของบริษัทผมต้องเป็นเจ้าชายด้วยนะครับ’

เขาส่งข้อความหาเธอ เวลานี้ที่ฝรั่งเศสศศินาน่าจะยังเรียนอยู่ กว่าเธอจะว่างตอบข้อความเขาน่าจะอีกนาน

ติณห์คว้าชุดเจ้าชายเดินเข้าห้องน้ำไป แม้จะเป็นผู้บริหารแต่เขาก็ทำทุกอย่างแบบที่ตัวแทนทำ เพื่อความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

***