Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 34

“โธ่อีบลู มึงสวยออก ชอบเขาแล้วก็พยายามหน่อยสิวะ งานเลี้ยงคืนนี้ไงฉันจะเนรมิตให้แกสวยที่สุดในงาน”

แนทตี้ตบไหล่เพื่อนเบาๆ งานเลี้ยงคืนนี้ในธีมFairy Tale

ตัวละครที่แนทตี้เลือกมาให้บุรฉัตรคือซินเดอเรลล่าเธอลงทุนไปเช่าในชุดสีฟ้าสดใสมาจากร้านเช่าชุดคอสเพลย์โดยเฉพาะ

“ซินเดอเรลล่าที่อาจจะได้เต้นรำกับเจ้าชายจนถึงแค่เที่ยงคืนใช่ไหมวะ แล้วพอหลังเที่ยงคืนทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม”

ชีวิตของเธอก็คงเป็นได้แค่ซินเดอเรลล่าที่ได้ใกล้ชิดและชื่นชมเจ้าชายเพียงช่วงสั้นๆ เจ้าชายสมัยนี้คงไม่ออกตามหานังซินแล้วล่ะ

เขาคงหาเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ที่คู่ควรกับเขาแทนที่จะเสียเวลาวิ่งตามใครก็ไม่รู้

“เอาน่าอย่างน้อยก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีนะบลู”

แนทตี้ปลอบใจเพื่อนไม่ค่อยชินเท่าไหร่กับอีบลูภาคซึมเศร้าแบบนี้

บุรฉัตรฝืนยิ้มให้กับเพื่อน เอาวะเกิดมาชาติหนึ่งได้รู้จักการรักใครสักคนก็ถือว่าคุ้ม

บุรฉัตรพยายามบอกตัวเองให้โฟกัสอยู่ที่งานประชุม เธอต้องเอาความรู้กลับไปด้วย ผู้ชายก็จะเอา เงินก็จะเอา ต้องแยกแยะให้ได้จะไม่ยอมให้เสียเรื่องอะไรเลย แม้แต่เรื่องเดียว สู้โว้ยบลู

พอสี่โมงเย็นการประชุมก็จบลง พิธีกรให้ผู้เข้าร่วมประชุมทุกคนไปเตรียมตัวเพื่อแต่งสวย มาร่วมงานคืนนี้

“ไปนังบลู ไปแต่งตัวกัน”

แนทตี้เรียกเพื่อนที่ตาคอยชำเลืองไปที่ด้านหน้าที่เป็นที่นั่งของคุณติณห์อยู่เป็นระยะ

“อย่าเพิ่งมองเจ้าชายนานค่ะเพื่อน ไปทำสวยก่อน วันนี้ฉันจะเป็นนางฟ้าแม่ทูนหัวให้แกเอง”

แนทตี้ลากแขนเพื่อนไปรับคีย์การ์ดกับสต๊าฟจัดงาน

“นันทศักดิ์กับบุรฉัตรค่ะ”

แนทตี้บอกชื่อของตัวเองกับเพื่อนที่ขอนอนห้องเดียวกันเป็นกรณีพิเศษเพราะถ้าจะให้แนทตี้ไปนอนกับชายหนุ่มก็คงจะไม่สะดวก เจ๊พราวเลยระบุชื่อมาเลยว่าขอให้สองคนนี้พักด้วยกัน

“คุณนันทศักดิ์กับคุณบุรฉัตรนะคะห้อง1619ค่ะ กระเป๋าอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้วค่ะ”

โอ๊ยหล่อน่ารักนิสัยดีมีเงินหมื่นล้าน อยากได้มาเป็นเพื่อนเขยเสียจริง ติณห์มองไปที่ด้านหลังที่บุรฉัตรเดินตามมาติดๆ

“อ้าวคุณบลู เชิญครับอยู่ชั้นไหนกันครับ”

บุรฉัตรยิ้มกว้างทันทีที่ติณห์จำชื่อเธอได้

“คุณติณห์จำชื่อบลูได้ด้วย”

บุรฉัตรมองเขาเพ้อๆ จากที่รักอยู่แล้วยิ่งรักขึ้นไปอีก ถึงขนาดจำชื่อได้ขนาดนี้มันก็ต้องมีอะไรพิเศษบ้างล่ะวะ

ติณห์ยิ้มให้เธอแต่ไม่ได้ตอบอะไร จริงๆคือเขาเห็นป้ายชื่อที่ห้อยคอของเธออยู่ เขาจำหน้าเธอได้ แต่ชื่ออาจจะต้องใช้เวลาอีกสักนิด ตัวแทนที่มาวันนี้หลายร้อยคน มีคนมาถ่ายรูปกับเขาเยอะมาก เขาจำได้ไม่หมดจริงๆ

“อยู่ชั้นไหนกันครับ”

***