Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 41

“เออ เออ เดี๋ยวกูจะรีบตามไป มึงกลับไปพักก่อนเลย”

บุรฉัตรพยักหน้าให้เพื่อนแล้วเดินเซๆกับไปที่ตัวตึกของโรงแรม เธอเดินผ่านตัวแทนหลายคนที่ยังคงสนุกสนานกับการกินดื่มเต้นกันอย่างเพลิดเพลิน

ไม่รู้คุณติณห์กลับไปหรือยัง เธอเดินผ่านศาลพระพรหมที่มาไหว้ขอพรอีกครั้ง

เหลือบตาดูก็เหมือนอุปาทานว่ามีรังสีแวววาวออกมาจากศาล บุรฉัตรยกมือขึ้นมาลูบแขนรู้สึกหนาวแปลกๆ ทั้งๆที่ไม่มีลมพัดมาสักนิด เธอยกมือไหว้ แล้วรีบเดินผ่านอย่างรวดเร็ว

บุรฉัตรเดินมึนๆไปถึงหน้าล็อบบี้ของโรงแรม มองเห็นหลังของติณห์แวบๆเดินลงไปยังชั้นใต้ดิน

เขาไปไหนของเขา

อยากจะตะโกนเรียกแต่ก็รู้สึกไม่ไหว ไม่อยากให้เขาเจอเธอในสภาพนี้ สร้างภาพว่ากินน้ำส้ม สามชั่วโมงผ่านไปเมาเหมือนหมา

กลับไปนอนได้แล้วบลู เรื่องผู้ชายเอาไว้วันหลัง

เธอเดินไปที่ลิฟต์กดลิฟต์ให้เปิดออก พอเข้าไปด้านในพยายามจะนึกว่าตัวเองอยู่ชั้นอะไรจะได้กดเลขลิฟต์ก็นึกชั้นไม่ออก

“ชั้นอะไรวะ”

นึกอยู่นานสองนานก็นึกไม่ออก เลยล้วงคีย์การ์ดที่ยัดไว้ที่หน้าอกออกมาดู อ้อชั้นสิบเก้า

บุรฉัตรกดชั้นสิบเก้าแล้วยืนพิงผนังลิฟต์มึนมากง่วงมากด้วย เธอหลับตาพิงผนังลิฟต์อยู่แบบนั้น จนเสียงติ๊งของลิฟต์ดังขึ้นประตูเปิดออกเมื่อลิฟต์มาถึงจุดหมาย

เธอเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงหน้าห้องล้วงคีย์การ์ดออกมาดูหมายเลขห้องที่หน้าประตูกับหมายเลขในซองคีย์การ์ดว่าตรงกันไหมโอเค1916ถูกต้องไม่ผิดห้องแน่

เธอทาบคีย์การ์ดลงบนประตูเสียงสัญญาณดัง ’ตื๊ด’ พร้อมไฟสีเขียวสว่างวาบ

บุรฉัตรเลยผลักประตูเข้าไป สะบัดรองเท้าส้นสูงออกจากเท้า แอร์ถูกเปิดไว้แล้วจำได้ว่าตอนออกไป แนทตี้เสียบคีย์การ์ดสำรองไว้หนึ่งใบ เธอเดินไปจนถึงเตียงแล้วก็ล้มตัวลงนอนดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้และหลับตาลงทันที

“สาธุขอฝันถึงคุณติณห์สักคืนเถอะค่ะ คืนนี้ถ้าฝันถึงอีกที สัญญาเลยว่าจะไม่ขัดขืนเลย”

บุรฉัตรพึมพำแล้วก็ยิ้มออกมาก่อนจะนอนหลับไปอย่างเป็นสุข

“ติณห์ทางนี้”

จิรายุสโบกมือให้เพื่อนรักที่นานๆจะได้เจอกันที เพราะตอนนี้เขามาดูโรงแรมที่พัทยาเป็นหลักไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพ เลยไม่ค่อยได้เจอกันกับเพื่อนสักเท่าไหร่

“รอนานไหมมึง”

ติณห์เอ่ยทักทายเพื่อนรักที่นั่งเด่นเป็นสง่า ให้สาวๆหลายโต๊ะมองแทบจะคอเคล็ด เพื่อนเขาคนนี้มันน่าตาดีมาก หล่อรวยแต่ติดจะเย็นชาไปหน่อย

ใจอยากจะกลับห้องไปพักแล้ว แต่ติดที่ว่านัดเพื่อนไว้แล้วเลยต้องมาตามนัด แม้จะดื่มไม่ไหวแล้ว เพราะวันนี้ดื่มไปเยอะมาก ตัวแทนมาขอชนแก้วคนแล้วคนเล่า เลยต้องดื่มกับทุกคน

“ไม่หรอกก็ดื่มเรื่อยๆ มึงเอาอะไรดี”

จิรายุสเอ่ยถามเพื่อนรัก

“ไม่ดีกว่า ดื่มมาทุกอย่างแล้วคืนนี้ไม่ไหว”

จิรายุสยกมือเรียกพนักงาน

“เอาไวน์หน่อยแล้วกัน จิบนิดหน่อย”

ติณห์พยักหน้าเลยตามเลย รอไม่นานแก้วไวน์ก็มาวางตรงหน้า

“งานเป็นไงบ้างมึง”