Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 76

เธอเลยบอกเขาให้ไปส่งเธอที่หอพักที่แนทตี้อยู่ซึ่งอยู่ห่างจากคอนโดที่เธออยู่ราวห้ากิโลเมตรได้

“วันหลังเราไปทานข้าวกันอีกนะบลู”

มิกซ์บอกกับเธอเมื่อจอดรถหน้าหอพักเล็กๆแห่งหนึ่ง

“เฮียรอบหน้าต้องเป็นบลูเลี้ยงแล้วนะ เฮียอุตส่าห์ช่วยหาลูกค้าให้บลูขนาดนี้ ถ้าบลูปิดเคสเพื่อนเฮียได้ เดี๋ยวบลูจะขอเลี้ยงข้าวเฮียเองนะ แต่ขอที่ไม่แพงขนาดวันนี้นะเฮีย”

มิกซ์ยิ้มกว้างให้กับคำพูดของเธอ เธอดูตกใจที่เขาจ่ายค่าอาหารหลักหมื่น แต่สำหรับเขามันเล็กน้อยมาก

“ได้สิ เฮียจะรอนะ ฝันดีครับบลู”

มิกซ์ส่งยิ้มมีเสน่ห์ให้บุรฉัตร และมองตามเธอที่เดินเข้าตึกไป ด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์

บุรฉัตรก้าวลงจากรถและทำทีเดินเข้าไปด้านใน ยืนรอจนมิกซ์ขับรถออกไป เธอถึงเดินออกมาเรียกแท็กซี่ กลับคอนโดของตัวเอง

ตอนแรกกะว่าจะเข้าไปทักทายแนทตี้ก่อน แต่เห็นว่าเวลาตอนนี้มันสี่ทุ่มกว่าแล้วสมควรที่จะกลับไปพักผ่อนได้แล้ว เลยเดินออกมาเรียกแท็กซี่กลับคอนโด

หลังจากที่ติณห์แยกกับคู่เดทของตนแล้ว เขาก็ตั้งใจจะขับรถกลับเพนท์เฮาส์ แต่ยังไงก็ไม่รู้สุดท้ายก็กลับมาที่คอนโดของบุรฉัตร

เมื่อมาถึงเขาก็เข้าไปในห้อง บุรฉัตรยังไม่กลับ

‘หึ ไปต่อที่ไหนป่านนี้ถึงยังไม่กลับมา’

ทั้งๆที่เขาเห็นว่าเธอออกมาก่อนเขาด้วยซ้ำ มันน่าจะมาถึงได้แล้ว แต่ก็ยังมาไม่ถึง

ติณห์เดินเข้าไปอาบน้ำรอ เขามีเสื้อผ้าติดอยู่ที่นี่เพราะหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขามาค้างที่นี่เกือบทุกวัน บุรฉัตรเป็นเด็กคนแรกที่เขายอมนอนค้างคืนด้วย เพราะเห็นว่าเธอพิเศษ

เพราะเห็นว่าเขาคือคนแรกของเธอ เพราะความน่ารักและขี้อ้อนของเธอ

แต่สุดท้ายเขาก็พบว่า บุรฉัตรก็คงอ้อนผู้ชายทุกๆคนเหมือนๆกัน

บุรฉัตรกดรหัสเปิดประตูเข้าห้อง

ตลอดทางเธอนึกอยากจะส่งข้อความไปหาติณห์ แต่ก็เกรงใจ ไม่รู้จะส่งไปด้วยธุระอะไร เพราะเขาบอกว่าให้ส่งหาเฉพาะเวลาที่มีธุระเท่านั้น ไม่รู้จะเอาธุระอะไรส่งไปหาเขาดี เพราะส่งไปเมื่อเช้าเขาก็ตอบกลับมาสั้นมาก

เธอผลักประตูเข้าห้องนอน ได้ยินเสียงคนอาบน้ำในห้องน้ำ ก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ติณห์กลับมาแล้ว

บุรฉัตรรีบถอดเสื้อผ้าออกจากตัวแล้วเดินเข้าไปหาเขาในห้องน้ำ

ติณห์ที่กำลังสระผมอยู่ตกใจที่มีคนมากอดจากด้านหลังพร้อมกับความนุ่มหยุ่นสัมผัสที่แผ่นหลัง แถมมือซุกซนยังมากอบกุมที่ความเป็นชายของเขาอีก

“คิดถึงจังเลยค่ะ”

เสียงหวานน่ารักที่เขาชอบฟังโดยเฉพาะเวลาที่เธอครวญครางอยู่ใต้ร่างเขา กระซิบที่ข้างหู

ติณห์หันมามองเรือนร่างเปลือยเปล่าขาวโพนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ออกไปกินข้าวกับผู้ชายมา กลับมาก็มาทำหน้าที่ ก็แค่นี้สินะ ในเมื่อผูกปิ่นโตกันไว้เพื่อการนี้ก็ใช้งานเพื่อการนี้นั่นแหละ