Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 85

บุรฉัตรมองท่าทีสีหน้าท่าทางของติณห์ด้วยความรู้สึกปวดร้าว ยิ่งนับวันเธอยิ่งรู้สึกว่าเจ็บ ถ้าไม่เคยมีช่วงเวลาโปรโมชั่นที่เขาเคยดีกับเธอ เธอจะไม่เจ็บขนาดนี้เลย แต่นี่เป็นเพราะเขาเคยดีกับเธอมาก่อน พอเขาเฉยชาใส่ เธอเลยรู้สึกเจ็บมาก

“แล้วแต่คุณตัดสินใจแล้วกัน เรื่องของคุณ ชีวิตคุณผมไม่ยุ่ง อย่าให้กระทบกับหน้าที่หลักของคุณก็พอ”

บุรฉัตรกล้ำกลืนความขมขื่นลงไปในอก ก็แค่นี้สินะที่เขาจะสนใจ ‘แค่เซ็กส์’ ก็ถูกต้องแล้ว

ไม่มีอีกแล้วคุณติณห์คนเก่า คนที่เคยอ่อนโยนและใจดีกับเธอมากๆ คนที่สอนหลายๆอย่างให้กับเธอ คนที่มีอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นให้

ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้ เบื่อเธอเร็วขนาดนี้ เธอก็พยายามหาความรู้มาปรนเปรอเขา พยายามทำให้ตัวเองเด็ดพอ แต่ดูเหมือนเขาก็วางเธอไว้ในตำแหน่งเมียบำเรอจริงๆ

ถ้าในนิยายที่เคยอ่านมันต้องมีสาเหตุจากความเข้าใจผิดอะไรบางอย่างของพระเอกใช่ไหม

อยากจะปลอบใจตัวเองว่าเขากำลังเข้าใจผิดแต่ก็นึกไม่ออกเลยว่าเข้าใจผิดเรื่องอะไร เธอก็ว่าเธอทำตัวดีมาก เอาอกเอาใจเขาสารพัด ไม่ไปเที่ยวเตร่ที่ไหน มีอะไรก็บอกเขาก่อนเสมอ ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้

ทำไมเรื่องจริงมันไม่เหมือนนิยายประโลมโลกที่เคยอ่านกันนะ ในนิยายเวลาหน่วงตามนางเอกของเรื่องมันหน่วงแหละแต่มันก็สนุก แต่พอเป็นชีวิตของเธอเองมันโคตรหน่วงเลย มันไม่เห็นสนุกเหมือนในนิยายเลยสักนิด

ติณห์เดินออกจากห้องของบุรฉัตรด้วยความหงุดหงิด ไม่รู้หงุดหงิดอะไรเหมือนกันทั้งๆที่มีเซ็กส์เผ็ดร้อนไปตั้งหลายรอบ น่าจะรู้สึกดีที่ได้ปลดปล่อยแต่ทำไมมันรู้สึกแย่แปลกๆ

หรือจะเป็นเพราะท่าทางของบุรฉัตร แววตาแสนเศร้าที่เธอใช้มองเขา หรือจะเพราะท่าทีออดอ้อนที่เคยมีในแบบที่เขาชอบมันหายไป ไม่รู้เพราะอะไร รู้แต่ว่ามันทำให้เขาหงุดหงิด หงุดหงิดจนไม่อยากเห็นหน้า

นั่นเลยเป็นสาเหตุที่เขาพยายามเว้นระยะในการมาหาเธอ มาถึงก็รีบปลดปล่อยแล้วก็รีบกลับ เขาไม่อยากเห็นแววตาแสนเศร้า ที่พยายามซ่อนเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มแสนหวานของเธอ ไม่ชอบท่าทีแบบนั้นเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร

“ขอบคุณคุณวีมากนะคะที่ไว้วางใจให้บลูเป็นคนดูแลความคุ้มครองให้ วันนี้บลูจะรีบเอายอดเข้าบริษัทไม่เกินเจ็ดวันบลูจะเอากรมธรรม์มามอบให้นะคะ ระหว่างนี้หากมีข้อสงสัยตรงไหนคุณวีโทรหาบลูได้ตลอดเลยนะคะ”

วีรชาติชายหนุ่มวัยกลางคนยิ้มอย่างเอ็นดู เด็กผู้หญิงคนนี้ขยันจริงๆ

อาทิตย์ก่อนเขาไปดูคอนโดบุรฉัตรที่ไปเป็น MC ในงาน เธอเดินเข้ามาให้ข้อมูลกับเขา และแนะนำข้อดีหลายอย่างของโครงการให้รวมไปถึงกระซิบบอกทำเลของห้องที่เจ๋งๆ ที่ไม่เสี่ยงกับแดดยามบ่าย ไม่เสี่ยงที่จะมีตึกมาขึ้นบังวิวในอนาคต

และจุดบอดอื่นๆที่เขาเกือบมองข้ามเช่นห้องใกล้ลิฟต์ที่อาจจะเสี่ยงกับการถูกรบกวนจากเสียงของคนที่เดินเข้าออก

ซึ่งเขาประทับใจมาก พอได้พูดคุยกันรู้ว่าเธอเป็นตัวแทนประกันชีวิตซึ่งเขามีแพลนจะซื้อพอดีเลยยินดีอุดหนุน

“ได้ๆเดี๋ยวถ้ามีเพื่อนสนใจผมจะแนะนำให้หนูบลูนะ มีเพื่อนหลายคนเหมือนกันที่เคยเปรยๆว่าอยากซื้อประกันชีวิต”

บุรฉัตรยกมือไหว้อย่างนอบน้อมนึกดีใจที่มีแววว่าจะได้ลูกค้าเพิ่ม ถ้ามีลูกค้าแนะนำปากต่อปากแบบนี้อีก เธอต้องเก็บเงินซื้อตึกได้แน่ๆ

“ขอบคุณมากนะคะคุณวี เอาไว้ได้กรมธรรม์มาเมื่อไหร่บลูจะโทรหานะคะ”

บุรฉัตรยกมือไหว้แล้วขอตัวแยกจากลูกค้า

“หนูบลูจะไปไหนต่อ ติดรถผมไปลงที่รถไฟฟ้าไหม”