Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 86

“ติดลูกค้าอะไร ไปรับแขกที่ไหน”

บุรฉัตรอึ้งไปที่ได้ยินคำถามของเขา เขาหมายถึงอะไร

“คุณติณห์พูดถึงอะไรคะ”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่บ่งบอกอาการงงงันกับคำถามของเขา ติณห์ก็ยิ่งโมโห เห็นอยู่ชัดๆว่าเธอออกไปกับผู้ชายคนอื่น ยังมีหน้ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องอีก

ถ้าไม่ใช่เขาบังเอิญว่าเขามีนัดกับลูกค้าแถวนี้ก็คงไม่รู้ว่าเธอแอบไปทำอะไรบ้างในตอนกลางวัน ที่ผ่านมาเขาไม่เคยยุ่งกับเธอในตอนกลางวันในวันทำงานมาก่อน

ไม่เคยถาม ไม่เคยสนใจว่าเธอจะไปไหนมาไหน พอมาเห็นแบบนี้มันก็อดคิดไม่ได้ว่า ที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตยังไง นี่คงนัดกับใครต่อใครไปทั่วใช่ไหม

“ลูกค้าอะไร ผมเป็นลูกค้าคนเดียวของคุณ นอกจากผมแล้วคุณยังมีลูกค้าที่ไหนอีก”

ติณห์พูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดกับเธอตรงๆ แต่หลังจากนี้คงต้องพูดตรงๆแล้วล่ะ เสียเงินไปแต่ละเดือนไม่ใช่น้อยๆ

บุรฉัตรได้ยินคำถามของเขาก็เจ็บจี๊ดที่ใจขึ้นมาทันที เขาหมายความว่าอะไร

“คุณติณห์คะ บลูไม่ได้มีอาชีพขายตัวเป็นอาชีพหลักนะคะบลูยังมีงานอย่างอื่นอยู่”

“หึ งานอย่างอื่นงั้นเหรอ งานอะไร”

บุรฉัตรเหมือนได้ยินน้ำเสียงเยาะหยันมาจากเขา เธอไม่เห็นหน้าเขา แต่เธอสัมผัสได้ถึงความไม่เชื่อถือในตัวเธอที่ดังมาตามสาย

“คุณติณห์ลืมแล้วเหรอคะว่าบลูเป็นตัวแทนประกันชีวิตของสำนักงานเจ๊พราวที่เรารู้จักกันได้ก็เพราะบลูเป็นตัวแทนของบริษัทคุณ คุณจำไม่ได้เหรอคะ”

นาทีนี้บุรฉัตรรู้สึกทั้งเสียใจและน้อยใจที่ติณห์มองเธอ เหมือนเธอเป็นพวกเร่ขายไปทั่ว

“บลูไม่ได้มีอาชีพขายบริการนะคะ ที่ต้องขายเพราะอะไรคุณก็น่าจะรู้ดี อาชีพจริงๆของบลูคือขายประกัน”

บุรฉัตรกดเสียงต่ำเมื่อพูดกับเขา ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจที่เขาพูดกับเธอ เหมือนเธอมันคืออีตัวมืออาชีพ

“อ้อ ผู้ชายที่คุณนั่งรถไปด้วย คือลูกค้าคุณสินะ”

หางเสียงมีแววไม่เชื่อถือ และดูเย้ยหยันแปลกๆ

บุรฉัตรบดกรามแน่น เป็นอีบลูนี่มันยากจริงๆเลย

“ค่ะ คุณวีรชาติเป็นลูกค้าประกันของบลู ถ้าคุณไม่เชื่อ วันนี้คุณรอเช็คได้เลยค่ะว่ามีกรมธรรม์ของคุณวีรชาติ โสภี ออกไหม บลูเพิ่งแยกกับเขาเมื่อกี้ที่ทางขึ้นรถไฟฟ้า เขาให้บลูติดรถออกมา และบลูกำลังจะเอาเบี้ยไปส่งที่สำนักงานเจ๊พราว ระดับคุณคงเช็คได้ไม่ยากใช่ไหมคะ”

บุรฉัตรพูดออกมาอย่างแค้นใจ คำพูดของเขาทำให้เธอคิดดีไม่ได้เลย นี่เขามองเธอยังไง เธอมันดูเลวขนาดนั้นเลยเหรอในสายตาของเขา