ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 2

Talk ไอริส

ย้อนกลับไปกลับไปหลายเดือนก่อน....

“จู่ๆ จะให้น้องหมั้นได้ยังไง พ่อจะทำธุรกิจก็ทำไปแต่อย่าเอาน้องไปเกี่ยว”

“ไม่ใช่เรื่องของแก” คุณพ่อละสายตาจากเฮียคานส์มามองฉัน “ไอริสเข้าใจพ่อใช่ไหมลูก”

“....ค่ะ” ฉันได้แต่ก้มหน้ายอมรับ เพราะไม่กล้าขัด ถึงจะไม่ต้องการหมั้นกับคนที่พ่อบังคับก็ตาม

“ไอริส!!” เฮียทำหน้าดุใส่ฉัน

ตอนนี้เฮียคานส์กำลังทะเลาะกับคุณพ่อ เพราะจู่ๆ คุณพ่อก็กลับมาจากต่างประเทศ แถมยังมาบังคับจะให้ฉันหมั้นกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ เฮียคานส์ไม่ยอมจึงโวยวาย

เฮียคานส์คือพี่ชายแท้ๆ ของฉันเอง

“ที่พ่อกลับมาจากอังกฤษเพราะเรื่องนี้เองเหรอครับ หึ!! ถ้าไม่มีผลประโยชน์อะไรผมกับน้องคงไม่มีทางได้เจอหน้าพ่องั้นสินะ”

“ไอ้คานส์!! แกไม่รู้อะไรก็หุบปากไปซะ”

“อยากหมั้นนักหรือไง!!” เฮียคานส์ถามฉันเสียงดุ ทำให้ฉันเงียบเม้มปากแน่นทันที

“พ่อคงจะให้น้องหมั้นกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้หรอกครับ”

“แกหมายความว่าไง”

“ไอริสมีคู่หมั้นอยู่แล้ว”

“คู่หมั้น ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง” คุณพ่อถามเฮียด้วยสีหน้าจริงจัง

ไม่ใช่แค่พ่อที่ไม่รู้เรื่อง ตัวฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันไปมีคู่หมั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เฮียพูดอะไรของเฮียกันนะ

“คู่หมั้นของไอริสคือไอ้เลย์ ลูกชายของคุณป้ารสรินไงครับ”

“ฮะ เฮีย....”

ฉันเบิกตากว้าง เมื่อได้ยินเฮียบอกแบบนั้น มันจะเป็นอย่างที่เฮียพูดได้ยังไง ฉันกับพี่เลย์เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก อีกอย่างเรื่องหมั้นก็ไม่มีใครเคยพูดถึงเลยสักครั้ง เฮียเอาอะไรมาพูด

“พ่อใช้น้องเป็นเครื่องมือทางธุรกิจไม่ได้แล้วนะครับ” เฮียกระตุกยิ้มมุมปาก

“ทำไมฉันไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน พวกแกทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาฉันแบบนี้ได้ยังไง!!” พ่อโวยวายเสียงดัง

ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ และยอมอยู่เฉยๆ ให้เฮียเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมดเอง

ปัจจุบัน

วันนี้พี่เลย์มารับฉันที่มหาวิทยาลัย แต่เขาไม่ได้เข้าไปรับที่หน้าคณะ ให้ฉันเดินออกมาขึ้นรถที่ด้านหน้ามหาวิทยาลัยแทน ถึงจะเดินไกลหน่อยแต่ฉันก็ไม่ได้บ่นหรือว่าอะไร

ตอนนี้สถานะของฉันกับพี่เลย์ถือว่าเป็น ‘ว่าที่คู่หมั้น’ อย่างเต็มตัวแล้ว ในตอนแรกฉันก็ไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะปานปลายและจริงจังมากขนาดนี้

“พี่เลย์จะไปส่งไอริสที่บ้านเลยเหรอคะ” ที่ถามแบบนั้นก็เพราะว่าพี่เลย์เขาเอาแต่เงียบ ชวนให้อึดอัดเวลานั่งรถด้วย ฉันก็เลยหาเรื่องคุย

พี่เลย์ละสายตาออกจากถนน หันมามองฉัน “ทำไม หรืออยากจะไปนั่งเล่นที่ห้องฉันก่อน ?”

ก้มหน้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นว่านี่มันก็เพิ่งจะบ่าย “ไปห้องพี่เลย์ก่อนก็ได้ค่ะ เผื่อถ้าห้องรกเดี๋ยวไอริสจะได้เก็บให้ ^_^”

“หึ!! ไปกับผู้ชายง่ายดีนิ” พูดจบพี่เลย์ก็เบือนหน้าไปมองถนน ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าที่พี่เลย์พูดมันหมายความว่ายังไง

ฉันทำท่าคิด ไม่รู้ว่าคนที่เขาเป็นคู่หมั้นกันต้องทำอะไรแบบไหนบ้างนี่สิ ถึงจะเป็นการหมั้นโดยที่เราต่างไม่เต็มใจทั้งคู่ แต่ก็ควรเข้ากันได้มากกว่านี้สิเนอะ

แบบนี้มันชวนอึดอัดเกินไปแล้ว ก่อนหน้าพี่เลย์ก็ยังพูดคุยกับฉันบ้าง แต่พอรู้ว่าจะได้หมั้นกัน เขากลับเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน แถมยังขี้หงุดหงิดใส่ฉันอีกต่างหาก