ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 59

( อะ ไอริสมากินข้าวกับเมลนะคะ ) ฉันรีบบอกพี่เลย์

ตอนนี้ทั้งกรและเมลต่างพากันมองฉันอย่างตกใจ ที่ฉันพูดคำเมื่อกี้ขึ้นมา

( หึ! แล้วไอ้ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ กับเธอมันเป็นใคร )

ฉันนิ่งเงียบตัวแข็งทื่อ ทำไมพี่เลย์ถึงรู้ หรือว่าพี่เลย์กลับมาแล้ว ขะ เขากำลังมองฉันอยู่ใช่ไหม

( พะ พี่เลย์อยู่ที่ไหนเหรอคะ ) เมื่อถามจบฉันก็กวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อหาดูว่าพี่เลย์อยู่แถวนี้หรือเปล่า

( ต่างจังหวัด ) น้ำเสียงที่ตอบกลับมาทำให้ฉันรู้ว่าพี่เลย์ไม่พอใจมากขนาดไหน

( ละ แล้วทำไมถึง…)

( ฉันต้องถามว่าทำไมเมียฉันถึงไปกินข้าวกับผู้ชายทั้งที่ฉันเคยพูดว่าไม่ให้เธอยุ่งกับมัน )

( ไอริสเคยบอกไปหลายรอบแล้วนะคะว่ากรคือเพื่อน )

( ฉันก็เคยพูดไปแล้วว่าไม่ชอบ ถึงจะแค่เพื่อนฉันก็ไม่อยากให้เธอยุ่งกับมัน )

( พี่เลย์…)

ติ๊ด! สายถูกตัดไปทั้งที่เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง พอโทรกลับไปอีกพี่เลย์ก็ไม่รับสาย ฉันจึงส่งข้อความไปง้อเขา แต่ก็เหมือนเดิมพี่เลย์ไม่แม้แต่จะเปิดอ่านข้อความที่ฉันส่งไปเลยด้วยซ้ำ

ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ตาละห้อย รอเผื่อว่าพี่เลย์จะโทรกลับมา หรือส่งข้อความตอบกลับมา

“ทะเลาะกับแฟนเหรอไอริส เพราะเราใช่ไหม” กรถามด้วยสีหน้าที่หนักใจ

“อย่าคิดมากสิ พี่เลย์เขาก็เป็นแบบนี้แหละ เราอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนไม่ได้เลย”

“ให้เราช่วยพูดไหม ?” กรเสนอ

“เรากลัวว่าถ้ากรพูดพี่เลย์จะโกรธหนักกว่าเดิมนี่สิ”

ฉันถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ พี่เลย์ก็น่าจะเข้าใจบ้างสิ ยิ่งเราอยู่ห่างกันแบบนี้มันยิ่งทรมานเพราะจะไปหาก็ไม่ได้ ต้องรอพี่เลย์รับสายอย่างเดียว

“เอาน่าเดี๋ยวพี่เลย์ก็โทรมา อย่าคิดมากสิไอริส” เมลบอก

“อื้อๆ” ฉันพยักหน้าตอบ

ตอนนี้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบสนิทเพราะฉันเอาแต่เงียบ จริงๆ มันก็เป็นความผิดของฉันด้วย ถ้าฉันไม่ชวนกรมา ก็คงไม่ต้องทะเลาะกับพี่เลย์ แต่ก็นั่นแหละพี่เลย์ควรให้ฉันมีเพื่อนเป็นผู้ชายบ้าง

ตกดึก…

ติ๊ง~ เสียงข้อความเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ของฉัน ทำให้ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที และมันก็เป็นข้อความที่ฉันรอจากพี่เลย์ แต่เมื่อเปิดอ่านแล้วก็ต้องรู้สึกเฟลอีกครั้งเพราะพี่เลย์ตอบกลับมาแค่คำว่า ‘อื้ม’

ฉันตัดสินใจโทรไปหาพี่เลย์อีกครั้ง แต่เขาไม่ยอมรับสาย นี่ฉันจะร้องไห้แล้วนะ ทั้งที่พี่เลย์ก็รู้ดีว่ามันไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น แล้วทำไมถึงต้องไม่รับสายแบบนี้ มันเกินไปหรือเปล่า

ฉันกดโทรหาพี่เลย์อีกหลายสายติดกัน ยังไงพี่เลย์ก็ไม่ยอมรับสาย และในที่สุดฉันก็ฟุบหน้าลงบนหมอนแล้วร้องไห้ออกมา

“อึก~” ช่วงนี้รู้สึกว่าเราจะทะเลาะกันบ่อยมากกว่าคุยกันดีๆ ซะอีก ซึ่งฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย

กริ๊ง~ ในระหว่างที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่นั้น จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันจึงควานมือไปกดรับสายทั้งที่ไม่ได้ดูว่าเป็นเบอร์ของใคร

พอรับสายแล้วก็เอาโทรศัพท์มาวางไว้บนหูรอฟังปลายสายพูด แต่กลับไม่ได้ยินเสียงอะไรนอกจากเสียงหายใจหนักๆ ส่วนฉันก็สะอื้นเบาๆ

พออดสงสัยไม่ได้ว่าใครกันที่โทรมาแล้วเอาแต่เงียบ ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ ปรากฎว่าเป็นพี่เลย์ที่โทรมา

( ถ้าไม่พูดไอริสวางสายนะคะ ) ฉันข่มเสียงสะอื้นเอาไว้ ดีใจที่เขาโทรมา แต่อีกใจก็น้อยใจที่เพิ่งจะโทรมาเอาตอนนี้

( ร้องไห้ทำไม )

( เปล่าค่ะ ไอริสอยากพักผ่อน )