ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 75

Talk เลย์

ในตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความกระวนกระวายใจ ไอริสเธอเป็นลมหมดสติไป ผมจึงรีบเอาตัวเธอมาส่งโรงพยาบาล

ผมไม่รู้ว่าไอริสเป็นอะไร ทำไมเลือดถึงไหลออกมาเยอะขนาดนั้น และตอนนี้ผมก็ไม่ได้บอกใครว่าไอริสอยู่ที่โรงพยาบาล ใครที่ผมว่าหมายถึงเฮีย หากว่าเฮียรู้คงจะมากระทืบผมที่โรงพยาบาลแน่ๆ ผมจึงยังไม่บอก

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงได้ หมอก็เปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมา ผมจึงรีบลุกขึ้นไปถามอาการของไอริสกับหมอทันที

“ไอริสเป็นยังไงบ้างครับ”

“ตอนนี้คนไข้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับ” ผมเผยรอยยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของหมอ

“แต่หมอต้องขอแสดงความเสียใจด้วยที่ไม่สามารถยื้อชีวิตของเด็กในท้องเอาไว้ได้”

รอยยิ้มบนใบหน้าของผมได้หายไปทันทีเมื่อได้ยินหมอพูดประโยคนี้ออกมา “ดะ เด็กในท้องอย่างนั้นเหรอครับ”

“ใช่ครับ คนไข้กำลังตั้งครรภ์แต่เกิดสภาวะตกเลือด หมอพยายามอย่างสุดความสามารถแล้วจริงๆ ครับ”

คล้ายว่าตอนนี้หูผมกำลังอื้อ ไม่ได้ยินอะไรอีก ร่างของผมทรุดตัวลงกับพื้น ทุกอย่างค่อยๆ เคลื่อนไหวช้าๆ

“ทะ ท้อง…” ผมพูดย้ำอีกครั้ง เมื่อกี้หมอบอกว่าไอริสท้อง แต่ลูกไม่อยู่แล้ว

เธอท้องกับใคร กับผมหรือกับไอ้จอแดน

หากว่าเป็นลูกของผม ผมคงจะถูกตราหน้าว่าเป็นพ่อที่เลวระยำ ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกของตัวเอง

ทำไมเธอถึงไม่พูดว่ากำลังท้อง ทำไมถึงเลือกที่จะโกหก แล้วในเมื่อผมสงสัยในตัวเธอตั้งแต่แรก ทำไมถึงใช้อารมณ์กับเธอขนาดนั้น

ผมยอมรับว่ากำลังหึงและหวงไอริส ผมไม่อยากให้เธอแต่งงานกับไอ้จอแดน ผมรู้ว่าการกระทำของผมมันเห็นแก่ตัว ทั้งที่ผมเองได้ใช้ชีวิตอิสระอย่างที่ตัวเองต้องการ แต่พอไอริสเธอประกาศลั่นว่าจะแต่งงาน ผมก็ลนลานจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พยายามคิดหาวิธีให้ไอริสกลับมา แต่การกระทำที่เลวทรามของผม นอกจากจะไม่สามารถเอาเธอกลับมาได้แล้ว ยังทำลายอีกหนึ่งชีวิต

เมื่อตั้งสติได้ผมจึงลุกขึ้นเดินเข้าไปหาไอริสในห้องฉุกเฉิน ตอนนี้เธอลืมตามองมาที่ผม ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา สายตาที่มองผมอยู่นั้น เหมือนกับว่าเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

สายตาของเธอมันทำให้ผมรู้สึกอย่างที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนกับว่า ผมไม่เคยมีตัวตนในสายตาเธอเลย

“เธอท้อง ?” ผมขมวดคิ้วถามไอริส แต่เธอเงียบไม่ตอบอะไร ผมจึงเดินเข้าไปหยุดข้างๆ กับเตียงผู้ป่วยที่เธอนอนอยู่

“เธอท้องกับฉันใช่ไหมไอริส”

“….”

“ตอบฉันหน่อยได้ไหม อย่าเงียบแบบนี้”

“…..”

“เธอจะด่าจะว่าฉันยังไงก็ได้ แต่อย่าเงียบไปแบบนี้ได้ไหม”

ผมพยายามถามเพื่อให้เธอตอบ แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงเธอก็ยังเงียบและเอาแต่จ้องมองใบหน้าของผมด้วยสายตาที่เย็นชา

ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือของเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “ฉะ ฉันขอโทษ”

ไอริสเธอดึงมือออกไปจากมือของผม ก่อนจะเบือนหน้าหนี

“ออกไป ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าคุณอีก”

คำพูดที่ห่างเหิน ทำให้หัวใจของผมมันกระตุกวูบ การกระทำของผมในวันนี้ทำให้เธอเปลี่ยนไป

“ตอบฉันมา ว่าเธอท้องกับฉัน”

“จะเค้นคำตอบไปเพื่ออะไร ในเมื่อคุณได้ทำลายชีวิตของเขาไปแล้ว”

“…ไอริส เธอท้องกับฉันจริงๆ ใช่ไหม”

“ใช่ ฉันท้องกับคุณ”