ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 99

ฉันเดินกระแทกเท้าเข้ามาในห้องอย่างหงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้ปิดประตูไว้นะ เปิดโอกาสให้ขนาดนี้ถ้าเขายังเฉยอยู่ฉันก็จะไม่พูดอะไรอีกแล้ว

ฉันนอนลงบนเตียงโดยการตะแคงหันหลังให้กับประตูห้อง ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าย่ำหนักๆ เดินมาหยุดที่เตียง ก่อนที่แสงไฟข้างๆ กับเตียงจะถูกเปิดสว่าง เพราะภายในห้องไม่ได้เปิดไฟไว้

“ทำไมไม่ปิดประตู เดี๋ยวยุงก็เข้ามากัด”

“…….” ฉันเงียบไม่ตอบ

“ให้ฉันนอนตรงไหน ที่พื้นหรือบนเตียง”

“ออกไปเลยนะ!!” ฉันตะเบ็งเสียงออกไป รู้สึกหน้าแตกที่พี่เลย์กลับดูไม่ออกว่าฉันนั้นให้อภัยเขาแล้ว

ไอ้คนบ้า!!

สิ้นสุดคำสั่งของฉันก็ได้ยินเสียงประตูถูกปิด ตามมาด้วยเสียงของพี่เลย์ “เธอชวนฉันให้มานอนด้วยแล้วนะ”

เตียงมันยวบยาบทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้พี่เลย์กำลังขึ้นมาบนเตียง เขานอนลงข้างๆ กับฉัน แล้วใช้มือโอบกอดฉันไว้

“ไม่ห้ามแล้วหรือไง” พี่เลย์ขมวดคิ้วถาม สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและมีหวัง

“……” ฉันเงียบ

“ให้อภัยฉันแล้วใช่ไหม” ในตอนนี้แววตาของพี่เลย์เริ่มเป็นประกาย มุมปากของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย

“พูดไปแบบนั้นถ้าไม่เข้าใจความหมายก็ออกไปเลยค่ะ” ฉันพูดอย่างไม่สบอารมณ์ อุตส่าห์ให้อภัยแล้วแท้ๆ มาทำให้หงุดหงิดจนได้

พรึ่บ!! จู่ๆ พี่เลย์ก็จับตัวฉันให้นอนหงาย ก่อนที่เข้าจะขึ้นมาคร่อมบนร่างของฉันไว้ พี่เลย์มองหน้าฉันอย่างไม่ละสายตา

“ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ให้อภัย ฉันสัญญาว่าจะรักแค่เธอ จะไม่นอกใจอีกแล้ว เข็ดแล้ว” พี่เลย์พูดอย่างสำนึกผิด

“ไม่ดีใจเหรอคะ” ฉันขมวดคิ้ว เพราะพี่เลย์เขานิ่งมาก ทั้งที่ควรจะดีใจกว่านี้สิ ฉันให้อภัยเขาแล้วนะตอนนี้น่ะ แต่นี่อะไร แค่ยิ้มมุมปากนิดหน่อยเอง

“ดีใจสิ ใครบอกว่าไม่ดีใจ”

“ดีใจได้แค่นี้หรือไง”

“อยากให้ดีใจแบบไหน ? อุ้มเธอแล้วหมุนไปรอบๆ ห้องแบบนั้นน่ะเหรอ”

ไม่พูดเปล่า พี่เลย์ลุกขึ้น เขาช้อนมือมาอุ้มฉันขึ้น “พะ พี่เลย์จะทำอะไรคะ”

“ทำอย่างที่พูด” พี่เลย์ยิ้ม จากนั้นเขาก็อุ้มฉันแล้วหมุนไปรอบๆ ห้องอย่างที่ว่าไว้จริงๆ แล้วการทำแบบนี้มันก็ทำให้ฉันเวียนหัว

“อื้อ~ ไอริสเวียนหัวหยุดได้แล้ว”

ฉันบอกแบบนั้นพี่เลย์ถึงยอมหยุดแล้ววางฉันลง เขาโอบกอดฉันไว้แน่นไม่ยอมให้ห่างไปไหน

“ฉันดีใจ โคตรดีใจ ไม่เชื่อก็จับตรงนี้ดูสิ” พี่เลย์จับมือของฉันขึ้นมาทาบลงบนหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง ในตอนนี้เสียงหัวใจของพี่เลย์มันเต้นรัวมาก

“ก็เห็นนิ่งๆ นิ นึกว่าไม่ดีใจซะอีก”

“มันดีใจจนไม่รู้จะทำหน้ายังไงต่างหาก” พี่เลย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ มือที่เขาจับมือของฉันอยู่มันเริ่มสั่นเทา

“จะร้องไห้เหรอคะ”

“ฉันไม่ได้จะร้องไห้สักหน่อย” พี่เลย์ก้มหน้าลงหลังจากที่พูดจบหยดน้ำตาของเขาก็หยดลงมา

“ร้องไห้จริงๆ ด้วย”

พี่เลย์ซบหน้าลงมาบนไหล่ของฉัน เขากำชับกอดแน่นขึ้น แล้วพูด “ขอบคุณนะ ขอบคุณมากจริงๆ”

“ยะ อย่าร้องไห้แบบนี้สิ ไอริสจะร้องตามแล้วนะ”

“ฉันพยายามอยู่ อึก~”

“เด็กเอ๋ย เด็กน้อย” ฉันพูดหยอก แต่ทันใดนั้นพี่เลย์ก็ดันกอดออก เขายกมือขึ้นปาดน้ำตาบนแก้มแบบลวกๆ จากนั้นจึงถามฉัน “เธอว่าใครเด็ก ?”

“พี่เลย์ไง ร้องไห้เหมือนเด็ก”

พี่เลย์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วถามแบบกระซิบ “อยากโดนเด็กปล้ำไหม ?”

“บะ บ้า” เมื่อกี้เขายังร้องไห้อยู่เลย แต่ตอนนี้กลับมองฉันด้วยสายตาเจ้าเลห์

ร่างของฉันถูกดันในนอนราบไปกับเตียง พร้อมกับร่างของพี่เลย์ที่กำลังคร่อมอยู่บนตัว

“พี่เลย์ไอริสท้องอยู่นะ” ฉันใช้มือดันแผงอกแกร่งไว้