สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 800

เพราะคำพูดประโยคนั้นของเพื่อน สวี่วานก็เลยเลือกเสื้อผ้าในร้านไปไม่น้อย

พอเห็นเธอเลือกได้อย่างสนุกสนานขนาดนี้ เพื่อนก็เหมือนกับว่าจะได้รับผลกระทบด้วย จ้องมองเสื้อผ้าเด็กสาวทั้งห้อง ก็เหมือนกับว่าได้กลับไปสู่สมัยมัธยมปลายอีกครั้ง ก็เลยเลือกไปด้วยอีกหลายตัว

แถมเป็นเพราะว่าซื้อมากเกินไป พวกเธอถือกันไม่ไหว ยังให้ที่อยู่กับพนักงานไป ให้พวกเขาส่งของไปที่บ้านด้วย

พอออกจากร้านนี้แล้ว เพื่อนก็คล้องแขนสวี่วานเอาไว้ และพึมพำขึ้นว่า "ฉันไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่รู้สึกเป็นเด็กสาวแบบนี้มานานหลายปีแล้ว เหมือนได้ฝันกลับไปเป็นสิบแปดอีกครั้ง ความรู้สึกแบบนี้เหมือนว่าจะไม่เลวจริง ๆ"

สวี่วานกระแอมไอขึ้นมาคำหนึ่ง "ใช่ ยัง......ยังไม่เลวเลย คนเรา ก็ควรจะยิ่งอยู่ไปก็ยิ่งเด็กซิ"

พอพวกเธอเดินไปอีกไม่กี่ก้าว อยู่ ๆ เพื่อนก็หยุดฝีเท้าลง แล้วมองข้างหน้า "นี่ เธอดูซิ นั่นมันพรีเซนเตอร์ของ‘ดาวเต็มฟ้า’ไม่ใช่เหรอ? ในห้างยังติดภาพโฆษณาขึ้นมาแล้วเหรอเนี่ย?"

สวี่วานมองตามสายตาของเธอไป เป็นภาพโปสเตอร์รูปใหญ่ที่ห้อยลงมาจากชั้นบนของห้าง

มองไปจากมุมนี้ ก็คือมือของเสิ่นจื่อซี

เพื่อนมองซ้ายมองขวา แล้วก็ชี้ไปที่กำแพงที่อยู่ไม่ไกลนัก "เธอดูซิ ตรงไหนก็มี รูปภาพนี้......"

เธอเดินเข้าไปใกล้ขึ้นอีกนิด "แถมยังเป็นรูปคู่ด้วย!"

สวี่วาน "......"

เพื่อนลากสวี่วานไปด้วย "เธอดูซิ เธอดูซิ น้องชายคนนี้หล่อมากเลยใช่ไหม!"

บนรูปโปสเตอร์ถึงจะเห็นแค่ใบหน้าด้านข้างของหร่วนเฉิน แต่ว่าให้ผลมากพอสมควรแล้ว

ด้านข้างได้มีเด็กสาวหลายคนเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปกันแล้ว และถกเถียงกันเสียงเบาว่าผู้ชายคนที่อยู่ในภาพโปสเตอร์เป็นใคร

สวี่วานกลัวว่าจะถูกคนพวกนั้นมองออกเข้า ก็เลยรีบลากเพื่อนเดินไป

แล้วก็เดินช้อปปิ้งอีกครู่หนึ่ง อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกผิดจึงต้องมักจะเอาอะไรมาเติมเต็มสักหน่อย สวี่วานก็เลยซื้อของขวัญให้เพ้ยซานซานกับหร่วนซิงหว่านไปด้วย

หลังจากที่แยกจากกับเพื่อนแล้ว เธอก็ตรงไปที่สำนักงานเลย

เพ้ยซานซานพูดขึ้น "คุณมาได้จังหวะพอดีเลย ฉันกำลังจะโทรหาคุณอยู่พอดี เมื่อวานยอดสั่งซื้อออนไลน์ทะลุเป้าไปแล้ว ช่วงสองวันนี้คนที่มาที่สำนักงานก็จะเยอะหมากเลย คืนนี้พวกเราจัดงานเลี้ยงฉลองกันหน่อยเป็นไง?"

สวี่วานเองก็ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แล้วก็พูดออกมาเลยว่า "แค่พวกเราสามคนเหรอ?"

เพ้ยซานซานพยักหน้าขึ้นมา "ก็ใช่น่ะซิ แค่พวกเราสามคน"

หร่วนซิงหว่านพอจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ แล้วก็พูดขึ้นว่า "เมื่อคืนเสี่ยวเฉินเพิ่งจะมากินข้าวด้วยกันไป ไม่ต้องเรียกเขาหรอก สำหรับโจวฉือเซินนั้น ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก แค่พวกเราสามคน"

สวี่วานนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่หร่วนซิงหว่าน "เสี่ยว......หร่วนเฉินเขา ไปกินข้าวที่บ้านคุณเมื่อคืนเหรอคะ?"

"ใช่ เขาหยุดสุดสัปดาห์พอดี ฉันก็เลยเรียกเขามาหา"

สวี่วาน "......"

เพ้ยซานซานกับหร่วนซิงหว่านมองสบตากันทีหนึ่ง แล้วไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้น "ทำไมเหรอ เสี่ยวเฉินไปหาคุณเหรอคะ?"

"เปล่าค่ะ!" สวี่วานไม่คืออะไรเลยก็ปฏิเสธออกมาทันที แล้วก็หัวเราะแห้ง ๆ ขึ้นมาสองคำ "ฉันก็แค่......ไม่ได้เจอเขานานแล้ว ก็เลยถามขึ้นมาเฉย ๆ ได้ค่ะ คืนนี้กินข้าวกันใช่ไหม จะกินอะไรดีล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้น "ซานซานยังดูอยู่ คุณมีอะไรที่อยากกินไหมคะ?"

สวี่วานใช้มือโบกพัดลมเล็กน้อย อย่างรู้สึกร้อน "ห๋า? ฉันอะไรก็ได้ค่ะ พวกคุณตัดสินใจกันได้เลย"

เพ้ยซานซานพูดขึ้นอย่างสงสัย "แอร์ก็เปิดอยู่นี่ ทำไมคุณถึงได้เหงื่อออกได้ล่ะ"

รอยยิ้มของสวี่วานดูฝืนมากยิ่งขึ้น "ฉัน.....ก็ฉันเพิ่งกลับมาจากข้างนอกนี่คะ? แดดข้างนอกแรงมากเลย ก็เลยร้อนเล็กน้อย"

สายตาของเพ้ยซานซานไปตกอยู่ที่คอของเธอ "หรือไม่คุณก็ถอดผ้าพันคอออกดีกว่า ดูแล้วก็ดูร้อนมากเลยนะ"

สวี่วานรีบยกมือขึ้นมาปิดเอาไว้ "ไม่......ไม่ต้องหรอกค่ะ นี่เป็นเครื่องประดับในวันนี้ของฉัน ถอดออกก็ไม่เข้าชุดกันแล้ว เอาแบบนี้แหละค่ะ"

เพ้ยซานซานไม่ได้ใส่ใจอะไร "ก็ใช่ แฟชั่นก็อย่างนี้ ต้องใส่สลับฤดู"