วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 401

หวังอี้หลินรู้สึกถึงสายตาอิจฉามากมายที่จ้องมองเธอ ถึงแม้ว่าจะเห็นฉากแบบนี้บ่อยจนชินตา

ทว่าความหยิ่งยะโสในตัวเธอก็ยังคงทำให้เธอพึงพอใจอย่างมาก

รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสดใสขึ้นเรื่อย ๆ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็พบว่าชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอมีสีหน้าแปลกไป

“หลินเฉิน คุณเป็นอะไรคะ?” หวังอี้หลินถามเสียงเบา

ฉู่หลินเฉินได้สติกลับมาพร้อมส่ายหัวเบา ๆ “ไม่มีอะไร”

ถึงอย่างนั้น ในใจเขาก็ยังคงรู้สึกแปลก ๆ อยู่

เขาเหลือบมองไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่เห็นร่างที่น่าสงสัยใด ๆ

ฉู่หลินเฉินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องละทิ้งความสงสัยแ ละเข้าไปในสถานที่พร้อมกับหวังอี้หลิน

ในเดียวกัน ฉินซูซึ่งซ่อนตัวอยู่หลังม่านก็ยกมือขึ้นทาบหน้าอกพร้อมถอนหายใจเบา ๆ

ฉู่หลินเฉินเฉียบแหลมจริง ๆ เธอเกือบจะโดนจับได้แล้ว

การประมูลเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ

ฉินซูเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ ในความมืด

เธอตรวจสอบล่วงหน้าแล้วพบว่าวันนี้ฉู่หลินเฉินมาหาไม้กฤษณาล้ำค่า และหายากชิ้นหนึ่ง

หลังจากการประมูลหลายรอบ ในที่สุดก็ถึงคราวของไม้กฤษณาที่จะออกสู่การประมูล

เมื่อฉู่หลินเฉินเสนอราคา ฉินซูก็ออกจากสถานที่อย่างเงียบ ๆ และไปที่เลานจ์หลังเวที

ผู้ประมูลไม้กฤษณากำลังรอผลการประมูลอยู่ในห้องรับรอง

ฉินซูปลอมตัวเป็นพนักงานเสิร์ฟและนำน้ำเข้ามา

ผู้ประมูลเป็นชายชราในวัยห้าสิบหรือหกสิบเศษ สวมเสื้อคลุมสีเทา ผมสีเงินรวบไปด้านหลัง และใบหน้าของเขายิ้มแย้มแจ่มใส

ฉินซูพึมพำ "ขอโทษ" อย่างเงียบ ๆ ในใจและเฝ้าดูชายชราล้มลงต่อหน้าหลังจากดื่มน้ำ

เธอลงมือจับชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นค่อย ๆ ช่วยเขาขึ้นไปบนเก้าอี้ แล้วปล่อยให้เขานอนอยู่บนโต๊ะน้ำชาตัวเล็ก ๆ เขาดูเหมือนกำลังหลับอยู่

จากนั้นฉินซูไปซ่อนตัวอยู่ที่ระเบียงด้านนอก และรออย่างเงียบ ๆ